خرید و دانلود فایل پاورپوینت کامل میلاد با سعادت سید الساجدین(ع) مبارک باد

فایل پاورپوینت فایل پاورپوینت کامل میلاد با سعادت سید الساجدین(ع) مبارک باد؛ راهکاری شایسته برای ارائه‌های موفق

اگر به‌دنبال یک فایل ارائه‌ی آماده با کیفیت بالا و طراحی حرفه‌ای هستید، فایل فایل پاورپوینت کامل میلاد با سعادت سید الساجدین(ع) مبارک باد انتخابی مناسب برای شماست. این مجموعه شامل ۷۱ اسلاید استاندارد و دقیق است که با هدف ارتقاء کیفیت ارائه‌های شما تهیه شده‌اند.

دلایل انتخاب فایل فایل پاورپوینت کامل میلاد با سعادت سید الساجدین(ع) مبارک باد:

• طراحی ساختارمند و چشم‌نواز: هر اسلاید با دقت بالا و توجه به اصول طراحی گرافیکی تهیه شده است تا محتوای شما به‌خوبی دیده و درک شود.
• آمادگی کامل برای ارائه: نیازی به ویرایش مجدد نیست؛ فایل فایل پاورپوینت کامل میلاد با سعادت سید الساجدین(ع) مبارک باد آماده‌ی استفاده در کلاس، جلسه یا کنفرانس است.
• سازگاری کامل با پاورپوینت: نمایش صحیح اسلایدها در تمامی نسخه‌های PowerPoint بدون بهم‌ریختگی یا مشکل ظاهری تضمین شده است.

تولید شده با رویکرد حرفه‌ای:

تمامی بخش‌های فایل پاورپوینت کامل میلاد با سعادت سید الساجدین(ع) مبارک باد با هدف ایجاد یک تجربه کاربری روان و بی‌نقص طراحی شده‌اند. جزئیات با دقت بالا تنظیم شده‌اند تا ارائه‌ای حرفه‌ای و تأثیرگذار داشته باشید.

توجه:

تنها نسخه رسمی فایل فایل پاورپوینت کامل میلاد با سعادت سید الساجدین(ع) مبارک باد از کیفیت کامل برخوردار است. نسخه‌های غیرمجاز ممکن است شامل اشکالات طراحی باشند و توصیه نمی‌شود از آن‌ها استفاده شود.

با تهیه فایل فایل پاورپوینت کامل میلاد با سعادت سید الساجدین(ع) مبارک باد، سطح ارائه‌های خود را ارتقاء دهید و مخاطبان خود را تحت تأثیر قرار دهید

بخشی از متن فایل پاورپوینت کامل میلاد با سعادت سید الساجدین(ع) مبارک باد :

امشب که در بهشت وا می گردد***هر درد نگفتنی دوا می گردد***از یمن ولادت امام سجاد(ع)***حاجات دل خسته روا می گردد

امشب ای اهل دعا روح دعا می آید ***پسر خامس اصحاب کسا می آید***مؤمنین گرد هم آیید به محراب دعا***صف ببندید که مولای شما می آید

علی بن حسین بن علی بن ابی طالب، مشهور به امام سجاد و زین العابدین (- ق)، چهارمین امام شیعیان. مدت امامت وی سال بود. امام سجاد(ع) در واقعه کربلا حضور داشت ولی به علت بیماری، در جنگ شرکت نکرد. لشکر عمر بن سعد پس از شهادت امام حسین(ع) او را همراه اسیران کربلا به کوفه و شام بردند. خطبه امام سجاد در شام باعث آگاهی مردم از جایگاه اهل بیت شد.

واقعه حره، نهضت توابین و قیام مختار در زمان امام سجاد(ع) روی داد. مجموعه ادعیه و مناجات امام سجاد(ع) در کتاب صحیفه سجادیه گرد آمده است. رساله الحقوق، رساله ای کوچک درباره تکالیف بندگان در برابر خدا و خلق خدا، منسوب به اوست.

بنابر روایات شیعه، امام سجاد(ع) به دستور ولید بن عبد الملک با سمّ به شهادت رسید. مدفن وی در قبرستان بقیع کنار قبر امام حسن مجتبی(ع)، امام محمد باقر(ع) و امام جعفر صادق(ع) است.

زندگی نامه

علی بن حسین بن علی بن ابی طالب، مشهور به امام سجاد(ع) و امام زین العابدین(ع)، چهارمین امام شیعیان و فرزند امام حسین(ع) است و بنا بر قول مشهور، در سال ق متولد شده است. بر این اساس، وی بخشی از حیات امام علی(ع) و نیز دوران امامت امام حسن مجتبی(ع) و امام حسین(ع) را درک کرده است. اما بنابر روایات دیگر، تولد امام چهارم شیعیان، حدود سال ق دانسته شده است.[ قاضی نعمان، شرح الاخبار، ج، ص.

نام و نسب مادر علی بن الحسین، از مسائل اختلافی است؛ شیخ مفید نام مادر وی را شاه زنان، دختر یزدگرد[مفید، الارشاد، ق، ج، ص.] و شیخ صدوق، او را دختر یزدگرد، پسر شهریار پادشاه ایران می داند که هنگام وضع حمل او از دنیا رفته است.[شیخ صدوق، عیون اخبار الرضا، ش، ج، ص.]

امام سجاد(ع):

«پسرک من! بر بلا شکیبا باش و به حقوق دیگران تجاوز مکن و کسی را یاری مکن که زیان آن برای تو بیش از سود آن برای اوست.»

شهیدی، زندگانی علی بن الحسین(ع)، ص.

کنیه امام چهارم شیعیان، ابوالحسن، ابوالحسین، ابومحمّد و ابوعبداللّه گزارش شده[ ذهبی، سیر اعلام النبلاء، ق، ج،ص؛ کسروی، موسوعه رجال الکتب التسعه، ج، ص؛ ابوحاتم رازی، الجرح و التعدیل، ج، ص؛ دولابی، الکنی و الاسماء، ج، ص؛ سیوطی، طبقات الحفّاظ، ص؛ ذهبی المقتنی فی سرد الکنی، ج، ص؛ مزّی، تهذیب الکمال، ج، ص.

القاب وی، زین العابدین، سیدالساجدین، سجاد، هاشمی، علوی، مدنی، قرشی، علی اکبر است.[ذهبی، سیر اعلام النبلاء، ق، ج، ص؛ ذهبی، العِبَر، ج، ص؛ مزّی، تهذیب الکمال، ج، ص؛ ابن تغری، النجوم الزاهره، ج، ص؛ ابن خَلَّکان، وفیات الاعیان، ج، ص؛ ابن حجر عسقلانی، تهذیب التهذیب، ج، ص؛ کسروی، موسوعه رجال الکتب التسعه، ج، ص.

] امام سجاد(ع) در زمان خویش به نام های «علی الخیر»، «علی الاصغر» و«علی العابد» شهرت داشته است.( ابن سعد، الطبقات الکبری، ج، ص؛ ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، م، ج، ص.]

واقعه کربلا و اسارت

امام سجاد(ع) در واقعه کربلا و در روزی که امام حسین(ع) و یارانش به شهادت رسیدند، به شدت بیمار بود به گونه ای که در مواردی که می خواستند او را به قتل برسانند،[] عده ای گفتند: او را همین بیماری که دارد کفایت می کند.[طبرسی، اعلام الوری، ج، ص.]

کوفه

پس از واقعه کربلا، اهل بیت امام حسین(ع) را به اسیری گرفتند و روانه کوفه و شام کردند. هنگام بردن اسیران از کربلا به کوفه، بر گردن امام سجاد(ع) غل و جامعه [جامعه، طوق مانندی است که دست ها و گردن را با آن به هم می بندند] نهادند و چون بیمار بود، و نمی توانست خود را بر پشت شتر نگاهدارد هر دو پای او را بر شکم شتر بستند.[شهیدی، زندگانی علی بن الحسین(ع)، صص-.]

بنابر برخی گزارش ها، امام سجاد(ع) در کوفه خطبه ای ایراد کرده است؛ ولی توجه به شرایط کوفه و سختگیری و بی رحمی مأموران حکومت و بیم کوفیان از آنان، پذیرفتن چنین گزارشی را دشوار می سازد. سخنان امام سجاد(ع) در خطبه کوفه، به خطبه او در مسجد اموی دمشق بسیار شبیه است. از این رو احتمال می رود که با گذشت زمان راویان حادثه ها را با هم آمیخته باشند.[ شهیدی، زندگانی علی بن الحسین(ع)، صص-]

ابن زیاد، امام سجاد(ع) و سایر اسیران کربلا را در زندان نگاه داشت و نامه ای به شام نوشت و از یزید کسب تکلیف کرد. یزید پاسخ داد، اسیران و سرهای شهیدان کربلا را به شام بفرستد. ابن زیاد، امام سجاد(ع) را غل بر گردن نهاد و با اسیران همراه مُحَفّر بن ثَعلبه روانه دمشق کرد.[شهیدی، زندگانی علی بن الحسین(ع)، ش، ص -.

شام

خطبه امام سجاد (ع) در شام

امام سجاد(ع) در مسجد شام خطبه ای خواند و خود و پدر و جد خویش را به مردم شناساند و به شامیان گفت که آنچه یزید و کارگزاران او بر زبان ها انداخته اند درست نیست. پدر او خارجی نیست و نمی خواسته است جمعیت مسلمانان را بر هم بزند، و در بلاد اسلام فتنه برانگیزد. او برای حق و به دعوت مسلمانان به پاخاست تا دین را از بدعت هایی که در آن پدید شده بزداید و به سادگی و نزاهت عصر جدّ خود برساند (شهیدی، زندگانی علی بن الحسین(ع)، ص.]

بازگشت به مدینه

به نوشته شیخ مفید سرانجام خاندان امام حسین (ع) روز اربعین از شام به سوی مدینه حرکت کرد.[ منتظرالقائم، تاریخ امامت، ش، ص، به نقل از: شیخ مفید، الارشاد، ج، ص. امام سجاد (ع) که تا سال پس از واقعه کربلا زنده ماند، همواره تلاش می کرد یاد و خاطره شهدای کربلا را زنده نگه دارد. امام هر گاه آب می نوشید به یاد پدر بود و بر مصایب امام حسین(ع) گریه می کرد و اشک می ریخت.

در روایتی از امام صادق(ع) آمده است، «امام زین العابدین(ع) چهل سال بر پدر بزرگوارش گریه کرد، در حالی که روزها روزه بود و شب ها به نماز می ایستاد، هنگام افطار که غلام حضرت برای ایشان آب و غذا می برد، و عرض می کرد بفرمایید، حضرت می فرمود: فرزند رسول خدا گرسنه کشته شد! فرزند رسول خدا تشنه، کشته شد! و پیوسته این سخن را تکرار می کرد و گریه می کرد به گونه ای که اشک های آن حضرت با آب و غذایش مخلوط می شد. پیوسته این گونه بود تا رحلت کرد.»[ سید بن طاووس، اللهوف، ص؛ مجلسی، بحار الانوار، ج، ص؛ شیخ عباس قمی، نفس المهموم، ج، ص. ]

قیام های مهم معاصر امام سجاد

در دوران امام سجاد(ع) و پس از واقعه کربلا جنبش های مختلفی صورت گرفت که مهمترین آنها عبارتند از:

واقعه حره

بعد از واقعه کربلا در سال ق، مردم مدینه علیه امویان قیام کردند که این قیام حوادثی در پی داشت و به واقعه حَرّه شهرت یافت. مردم شهر با عبدالله بن حنظله -که پدرش حنظله به غسیل الملائکه معروف بود- بیعت کردند و بنی امیه را که شمار آنان به تن می رسید، نخست در خانه مروان بن حکم به محاصره افکندند، سپس از شهر بیرون راندند.[شهیدی، زندگانی علی بن الحسین(ع)، ش، ص-.) امام سجاد(ع) از آغاز شورش خود را کنارکشید و با مردم هم داستان نگشت، چون پایان کار را می دانست.[ شهیدی، زندگانی علی بن الحسین(ع)، ص.]

در روزهای پرگیرودار واقعه حره، مروان (از دشمنان اهل بیت(ع)) نزد عبدالله بن عمر رفت و از او خواست تا خانواده وی را نزد خود نگاه دارد، ولی عبدالله نپذیرفت. مروان چون از حمایت او ناامید شد پناه به امام سجاد(ع) برد. امام با بزرگواری خاص خود خواهش او را قبول فرمود و کسان مروان را همراه با زن و فرزند خود به ینبع (چشمه ساری نزدیک مدینه از جانب راست کوه رضوی) فرستاد.[طبری نوشته است که امام سجاد(ع) با مروان دوستی قدیمی داشت. ولی این سخنی بی اساس است چرا که مروان هیچگاه به بنی هاشم روی خوش نشان نداده است. بنابراین جایی برای دوستی او با امام(ع) نبوده است. طبری می خواهد جوانمردی را که خاندان هاشم از حد اعلای آن برخوردار بوده اند نادیده بگیرد و آن را به حساب دوستی شخصی بگذارد. شهیدی، زندگانی علی بن الحسین(ع)، ص.]

امام در این حادثه، خانواده را در کفالت خود گرفت و تا وقتی که لشکر مسلم بن عقبه (فرمانده لشکر یزید در واقعه حره) در مدینه بود هزینه آنان را می پرداخت.[ شهیدی، زندگانی علی بن الحسین(ع)، ص.]

قیام توابین

نهضت توابین یکی دیگر از نهضت های پس از واقعه کربلا بود که رهبری آن را سلیمان بن صرد خزاعی، به همراهی تنی چند از دیگر سرشناسان شیعه در کوفه بر عهده داشتند. توابین در مجموع بر آن بودند تا در صورت پیروزی، امامت جامعه را به اهل بیت(ع) بسپارند و بالطبع از نسل فاطمه(س)، کسی جز علی بن حسین(ع) برای این کار وجود نداشت. اما رابطه سیاسی خاصی بین امام سجاد(ع) و توابین وجود نداشته است.[ نک: جعفری، تشیع در مسیر تاریخ، ص.]

قیام مختار

قیام مختار نیز سومین جنبش مهم پس از واقعه کربلا است که درباره ارتباط امام سجاد(ع) با این جنبش نیز ابهاماتی وجود دارد. این ارتباط نه تنها از زاویه نگرش سیاسی، بلکه از جنبه اعتقادی (پیروی مختار از محمد بن حنفیه)نیز مشکلاتی را در بردارد. گفته شده که مختار پس از آنکه موفق شد در کوفه شیعیانی را به سوی خود جذب کند، از امام سجاد(ع) استمداد جست، اما امام روی خوش نشان نداد.[طوسی، اختیار معرفه الرجال، ص.]

فضائل و مناقب

عبادت

مالک بن انس می گوید: علی بن حسین در شبانه روز هزار رکعت نماز می خواند تا اینکه از دنیا رحلت کرد. لذا به ایشان «زین العابدین» می گویند.[ذهبی، العِبَر، ج، ص.]

ابن عبد ربّه می نویسد: هنگامی که علی بن حسین آماده نماز می شد، لرزه عجیبی وجودش را فرا می گرفت. از ایشان در این باره سؤال شد، فرمود: «وای بر شما! آیا می دانید که من در برابر چه کسی می خواهم بایستم و در برابر چه کسی می خواهم مناجات کنم؟!»[ابن عبد ربه، عقدالفرید، ج، ص؛ ذهبی، سیر اعلام النبلاء، ج، ص.]

مالک بن انس می گوید: هنگامی که علی بن حسین احرام بست، لبیک اللّهمّ لبیک را قرائت کرد و در همان لحظه، بیهوش شده و از مرکب خود به زمین افتاد.[ذهبی، سیر اعلام النبلاء، ق، ج، ص.]

کمک به فقرا

ابو حمزه ثمالی می گوید: علی بن حسین شبانه مقداری غذا بر دوش خود می گذاشت و در تاریکی شب به صورت مخفیانه به فقرا می رساند و می فرمود: «صدقه ای که در تاریکی شب داده شود، غضب خداوند را خاموش می کند.»[ذهبی، سیراعلام النبلاء، ج، ص]

محمد بن اسحاق می گوید: مردمی در مدینه زندگی می کردند و نمی دانستند معاش آنها از کجا تأمین می شود؛ با درگذشت علی بن الحسین غذای شبانه آنان قطع شد.[ذهبی، سیر اعلام النبلاء، ق، ج، ص.]

امام سجاد(ع):

«حق خواهنده، دادن بدو بمقدار نیاز است. حق کسی که چیزی از او خواسته شده اینست که اگر داد، از او با سپاس و قدردانی از فضل او، پذیری. و اگر نداد عذر او را قبول کنی.»

شهیدی، زندگانی علی بن الحسین(ع)، ص.

شب هنگام انبان های نان را بر پشت خود برمی داشت و به خانه مستمندان می رفت و می گفت: صدقه پنهانی، آتش غضب پروردگار را خاموش می کند. برداشتن این انبان ها بر پشت او اثر نهاده بود و چون به جوار پروردگار رفت به هنگام شست و شوی