خرید و دانلود فایل پاورپوینت کامل اعمالمان را با ولایت تطبیق دهیم نه با دلمان

با فایل فایل پاورپوینت کامل اعمالمان را با ولایت تطبیق دهیم نه با دلمان یک ارائه‌ی بی‌نقص بسازید!

پاورپوینتی زیبا و کاربردی:

فایل فایل پاورپوینت کامل اعمالمان را با ولایت تطبیق دهیم نه با دلمان شامل ۳۵ اسلاید کاملاً حرفه‌ای و چشم‌نواز است که برای ارائه‌ی مستقیم یا چاپ آماده شده‌اند.

آنچه فایل فایل پاورپوینت کامل اعمالمان را با ولایت تطبیق دهیم نه با دلمان را متمایز می‌کند:

• طراحی مدرن و هدفمند: فایل پاورپوینت کامل اعمالمان را با ولایت تطبیق دهیم نه با دلمان با ترکیب رنگ‌ها و چیدمان هوشمندانه، به انتقال بهتر مفاهیم کمک می‌کند.
• کاربری راحت و سریع:فایل پاورپوینت کامل اعمالمان را با ولایت تطبیق دهیم نه با دلمان بدون نیاز به ویرایش‌های پیچیده، فقط فایل را باز کنید و ارائه دهید.
• کیفیت بالا برای نمایش: همه‌ی اسلایدها با رزولوشن مناسب و ساختاری منظم آماده ارائه هستند.

ساخته‌شده با دقت و استانداردهای بالا:

فایل پاورپوینت کامل اعمالمان را با ولایت تطبیق دهیم نه با دلمان با رعایت جزئیات طراحی شده تا در هر محیطی بدون مشکل نمایش داده شود. هیچ‌گونه بهم‌ریختگی یا ایرادی در اسلایدهای فایل پاورپوینت کامل اعمالمان را با ولایت تطبیق دهیم نه با دلمان وجود ندارد.

تذکر:

در صورت مشاهده‌ی تفاوت در کیفیت، احتمال استفاده از نسخه‌های غیراصلی وجود دارد. نسخه معتبر فایل پاورپوینت کامل اعمالمان را با ولایت تطبیق دهیم نه با دلمان با دقت توسط تیم طراحی آماده شده است.

همین حالا دانلود کن و با فایل پاورپوینت کامل اعمالمان را با ولایت تطبیق دهیم نه با دلمان مخاطب‌هات رو تحت تاثیر قرار بده!

بخشی از متن فایل پاورپوینت کامل اعمالمان را با ولایت تطبیق دهیم نه با دلمان :

شکی در این نیست که تولی و تبری از مسائل قطعی دین مبین اسلام است و این دو فقط در کنار هم به اوج خود می رسند. هرکسی که نسبت به شخصی دیگر محبت می ورزد باید به دشمنان محبوبِ خود نیز اظهار نفرت و انزجار کند. این طبیعتی است و لایتخلف که استاد شهید مرتضی مطهری در کتاب جاذبه و دافعه به تفصیل در رابطه با آن صحبت کرده است.

بنابر این عشق و محبت به اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام، خصوصا حضرت مولی الموحدین لازمه ای لاینفک دارد که آن برائت از معاندین حضرت امیر(ع) است. این در حالی است که قرآن کریم و سیره اهل بیت(ع) به ما نشان می دهد، یکی از راههای ابراز برائت، «لعن کردن» معاندین است؛ إِنَ الَذِینَ یَکتُمُونَ مَا أَنزَلنَا مِنَ البَیِنَاتِ وَالهُدَی مِن بَعدِ مَا بَیَنَاهُ لِلنَاسِ فِی الکِتَابِ أُولَـئِکَ یَلعَنُهُمُ اللهُ وَیَلعَنُهُمُ اللَاعِنُونَ (کسانی که دلایل روشن، و وسیله هدایتی را که نازل کرده ایم، بعد از آنکه در کتاب برای مردم بیان نمودیم، کتمان کنند، خدا آنها را لعنت می کند؛ و همه لعنت کنندگان نیز، آنها را لعن می کنند) و درآیه سوره احزاب خواندیم: إِنَ الَذِینَ یُؤذُونَ اللَهَ وَرَسُولَهُ لَعَنَهُمُ اللَهُ فِی الدُنیَا وَالآخِرَهِ وَأَعَدَ لَهُم عَذَاباً مُهِیناً (آنها که خدا و پیامبرش را آزار می دهند، خداوند آنان را از رحمت خود در دنیا و آخرت دور ساخته و برای آنها عذاب خوار کننده ای آماده کرده است)

پیامبر اسلام که به فرموده قرآن «رحمه للعالمین» است نیز سخنان بسیاری در رابطه با مقوله «لعن» داشته اند به نحوی که پژوهشگران عنوان روایت نبوی که در آن فقط از کلمه «لعن» استفاده شده استخراج نمودند. در کتب روایی ما بخاطر کثرت روایات با این موضوع، فصل خاصی تحت عنوان «فضیلت لعن» قرار داده شده است. در سیره اهل بیت(ع) نیز «تبری» نسبت به «شیعه ستیزان» بسیار بوده است.

اما از طرف دیگر با مراجعه به کتب تاریخی و روایی، بسیار نقل شده که اهل بیت؛ همان بزرگورانی که ما با تولی و تبری قصد تقرب به آنها را داریم، سفارش های دیگری هم دارند که کمتر مورد توجه ما قرار گرفته است؛ بطور مثال هشام الکندی وقتی از شیوه ارتباط با اهل سنت از امام صادق(ع) سوال می کند چنین جوابی می شنود؛ امام صادق علیه السلام می فرمود: «بپرهیزید از کاری که ما با آن کار سرزنش می شویم. همانا فرزند بد با کار بدش، پدر خویش را در معرض سرزنش قرار می دهد. نزد آنان که با شما قطع رابطه کرده اند، زینت (دوست) باشید نه بدخلق و دشمن. با آنها درمیان قبیله هایشان نماز بگزارید. مریضان آنها را عیادت کنید. در تشییع جنازه مردگانشان حضور یابید. آنان نباید در کارهای نیک بر شما پیشی بگیرند؛ زیرا شما نسبت به کارهای نیک سزاوارترید».

از همین روست که وقتی ابراهیم بن ابی محمود به امام رضا، علیه السلام، می گوید: یابن رسول الله! نزد ما از روایات مخالفین شما در فضائل امیرالمؤمنین، علیه السلام، و شما خاندان روایاتی هست که امثال آن را در بین روایات شما نمی بینیم، آیا به آنان معتقد شویم؟ حضرت پس از توجه و تنبه دادن وی به گوش فراندادن و پیروی نکردن از هر سخنی فرمودند: «ای ابن ابی محمود! مخالفین ما سه نوع خبر در فضائل ما جعل کرده اند: . غلو، . کوتاهی در حق ما، . تصریح به بدی های دشمنان ما و دشنام دادن به آنان. وقتی مردم اخبار غلو آن دسته را می شنوند ما را تکفیر می کنند و می گویند شیعه قائل به ربوبیت ائمه ی خود می باشد و وقتی کوتاهی در حق ما را می شنوند، به آن معتقد می شوند و وقتی بدی های دشمنان ما و دشنام به آنان را می شنوند ما را دشنام می دهند و حال آن که خداوند می فرماید: «وَ لا تَسبُوا الَذِینَ یَدعُونَ مِن دُونِ اللَهِ فَیَسبُوا اللَهَ عَدواً بِغَیرِ عِلمٍ؛ شما مؤمنان به آنان که غیر خدا را می خوانند دشنام مدهید تا مبادا آن ها از روی دشمنی و نادانی خدا را دشنام گویند»

ولی امر مسلمین در دیدار با مردم سنندج فرمودند: هر کس به مقدسات اهل سنت توهین کند سرباز دشمن است. اهانت به مقدسات اهل سنت حرام شرعی و خلاف قانون است. حال سوال اینجاست که آیا همه این قرائن بر این دلالت می کند که به صورت علنی و در ملا عام یا در مراسم _ ولو بصورت مخفیانه _ به مقدسات اهل سنت لعن و ناسزا بگوییم؟!

توهین و لعن برخی از شیعیان نسبت به مقدسات اهل تسنن را می توان یکی از عوامل تشدید اختلافات مذهبی و فرقه ای در جهان اسلام دانست. متأسفانه این رفتار علاوه بر مخالفت صریح با کلام و سیره عملی ائمه، علیهم السلام، امروز از هر جهت مخالف مصالح شیعیان و مسلمانان بوده و سودی جز تقویت جبهه دشمنان اسلام ندارد. بیش از چهار قرن پیش یعنی زمانی که ارتباطات بسیار محدود بوده است، صاحب قصص العلماء، می نویسد: «علمای شیعه که در مکه بودند به علماء اصفهان نوشتند، که شما سب [=دشنام] می نمایید متخلفین را در اصفهان و ما در حرمین شریفین می باشیم و ما را عامه-اهل سنت- به سبب این سب عذاب و سیاست می نمایند…»جای بسی تاسف دارد که برخی از اهل سواد برخلاف تمام مبانی اسلامی و سخنان امام و رهبری مبنی بر تسمیه ایام ولادت رسول الله -بنا بر قولین- به هفته وحدت؛ پرچم مخالفت برافراشته آن را «هفته برائت» نامیده اند.

این که ما ظالمانِ حق اهل بیت، علیهم السلام، را مستحق نفرین می دانیم و در زیارت عاشورا هم به آن اشاره شده، جای تردیدی در آن نیست، خود اهل سنت هم مایلند، ظالمان به اهل بیت، علیهم السلام، را نفرین کنند، اما این که مر