خرید و دانلود فایل پاورپوینت کامل انقلاب مظلوم، و ما انقلابی ها

بخشی از متن فایل پاورپوینت کامل انقلاب مظلوم، و ما انقلابی ها :

آنان که کمترین سهم در دوران مبارزه و انقلاب را داشته اند و بعضاً سر بزنگاه پیروزی، خود را نشان داده و سر سفره نشسته اند، حالا حیا هم نمی کنند، دست درازی بیشتر می کنند و ادعای مادری دارند. شاید هم بیشتر! ادعای بزرگ تری و شیخوخیت.

انقلاب مظلوم ما، با اینکه این همه جوانمردی و مروت، بی منت و دریغ به پایش خرج شده و این همه خون سرخ نثارش گردیده، حالا گرفتار نامرادی ها و نامروتی ها شده و برخی با ظاهری مؤدب و بانزاکت و با قلمی بزک شده، بسان نامادری هایی در جلوی صحنه، اتوکشیده اند و آنگاه که به پشت صحنه می روند، با قساوت تمام چهره وجیه انقلاب را مکدر می سازند. اما زهی خیال باطل! واقعاً چگونه باور کنیم پالوده خوردن با اصحاب قدرت در حداقل ۶ دولت جمهوری اسلامی را، و اکنون این ننه من غریبم بازی ها را. می خواهند چه چیز را کتمان کنند؟

شاید بد نباشد همه مواجهه هایی که گروه ها و افراد مختلف در طول این ۵۰ سال قبل و بعد از پیروزی انقلاب با انقلاب داشتند را مرور کنیم و نسبت هر کدام را با خیرخواهی و شفقت شان برای انقلاب بدانیم.

دسته اول: برخی هیچ وقت حتی در ظاهر با انقلاب همراهی نکردند و از آغاز ضدانقلاب بودند. جبهه ملی سرآمد این گروه ها بود. ریشه این کژرفتاری، تعامل جبهه ملی با رژیم طاغوت بود که با نخست وزیری بختیار جنبه علنی پیدا کرد. آنها از آغاز فقط به دنبال رفرم بودند و نه انقلاب و برای اصلاحات، دنبال سهم می گشتند ولی بخت برگشته شدند و در بدترین زمان ممکن، قمار کردند و باختند. در واقع رسوا شدند. بعد از پیروزی انقلاب هم دائم موش دواندند. لایحه قصاص از برجسته ترین مواضعی بود که آنها در همان اوان، مرام شان را افشا کردند؛ مرامی که هیچ نسبتی با خواست اکثریت توده ها (نزدیک به اجماع) نداشت.

دسته دوم: برخی فقط به جهت اینکه انقلاب شده و حکومت مستقر دیگری آمده، همراهی کردند. اگر حکومت دیگری هم می آمد، آنها خود را وفق می دادند. این گروه ها هیچگاه برای انقلاب یار نبودند. نان به نرخ روزخورهای حرفه ای بودند که هم بلد بودند در بارها و کاباره ها مستی و فحشا کنند و هم یاد داشتند راه و رسم تسبیح گفتن و تقبل الله را هر چند با لکنت و غلظت… اینان اگر نان و بوقلمون شان فراهم باشد، خفقان می گیرند.

دسته سوم: برخی هیچ وقت همراه انقلاب نبودند ولی در ظاهر ساکت بودند و فقط منتظر فرصتی ماندند که روی چهره انقلاب (به هر دلیل موجه و ناموجهی) خراش بکشند. برخی ساده اندیشان، سکوت این دسته را دلالت بر همراهی می کردند اما حوادث مختلف نشان داد اینان فقط مترصد یک فرصت هستند تا به انقلاب ضربه بزنند. اگر ضربه می گرفت که بت می شدند و بتخانه درست می کردند و اگر نمی گرفت، «کی بود کی بود من نبودم» راه می انداختند. نقطه مهم اینکه، این گروه و ۲ دسته اول هیچ هزینه ای برای انقلاب پرداخت نکردند، نه در دوران مبارزه، نه در شکل گیری انقلاب و نه در دفاع مقدس. حتی یک ۲ ریالی هم خرج نکردند، چه رسد به اینکه خون از دماغ کسی از آنها آمده باشد یا خدای ناکرده آبرو و اعتباری بگذارند.

دسته چهارم: برخی هیجانی انقلابی شدند و البته بعدتر، انقلاب هزینه های زیادی را بابت تخلیه هیجانات شان پرداخت. بعد از مدتی از هیجان به خلجان افتادند و آشفته حال بر همه چیز(حتی خودکرده ها) تاختند. این گروه یکی از پرهزینه ترین گروه ها برای انقلاب بودند. جالب آنکه نه انقلاب را فهمیدند و نه حضرت امام را اما هم خود را انقلابی جا زدند و هم خود را پیرو خط امام. فاکتورهای هزینه هایی که کردند، دائم سررسید می شود اما خوب یاد گرفته اند موعد سررسید، خود را چند وقتی گم و گور کنند و بعد که آب ها از آسیاب افتاد، بزک کرده خود را حناق حلق مردمان می کنند.

دسته پنجم: برخی بیشتر از آنکه انقلاب برای شان جلوه دیگری پیدا کند، خودشان متفاوت شدند و خواست دیگری پیدا کردند. این دسته، نظام ارزشی شان تاریخ مصرف داشت. روزی حمایت از مستضعفان، جنگ رو در رو با استکبار و داعیه راه اندازی نهضت های آزادی بخش، جلوه ای از انقلابیون پیشرو با آرمان های متعالی را نشان می داد اما روزی دیگر با عوض شدن معیارهای شان که ناشی از زنده شدن حس منفعت جویی سرکوب شده شان بود، نمای دیگری پیدا کردند. حتی قیافه و ظاهر و هیأت محاسن شان هم عوض شد. با آدم هایی دیگر طرف بودیم. روزی به جماران می رفتند که دور امام باشند و روزی در جماران ماندند و تا لواسان هم رفتند تا هوای خوب بخورند و اکسیژن ناب، چاق کنند. حتی گروه هدف شان هم تغییر کرد. از جنوب شهری ها و آفتاب سوخته ها و روستانشینان به لپ گل انداخته ها و ایکس فور سوارها و برج عاج نشین ها تغییر زاویه دادند. عجب قصه ای دارد این آدمیزاد…

دسته ششم: برخی جزو انقلاب و انقلابیون بودند اما چون آنچه می جستند را کمرنگ (و شاید بی رنگ) دیدند، لب به شکوه و گلایه و انتقاد و اعتراض گشودند، حتی بعضا تا آشوب و اغتشاش هم پیش رفتند و می روند، برخی شان هم جدا شدند یا ساز جدایی کوک کرده اند. این دسته، عمدتاً آدم های ناراضی هستند. از هیچ چیز و هیچ کس راضی نیستند. همه چیز را ایده آل می خواهند و اگر از ایده آل فاص