خرید و دانلود فایل پاورپوینت کامل انسان و رسیدن به تکامل

با فایل فایل پاورپوینت کامل انسان و رسیدن به تکامل یک ارائه‌ی بی‌نقص بسازید!

پاورپوینتی زیبا و کاربردی:

فایل فایل پاورپوینت کامل انسان و رسیدن به تکامل شامل ۳۹ اسلاید کاملاً حرفه‌ای و چشم‌نواز است که برای ارائه‌ی مستقیم یا چاپ آماده شده‌اند.

آنچه فایل فایل پاورپوینت کامل انسان و رسیدن به تکامل را متمایز می‌کند:

• طراحی مدرن و هدفمند: فایل پاورپوینت کامل انسان و رسیدن به تکامل با ترکیب رنگ‌ها و چیدمان هوشمندانه، به انتقال بهتر مفاهیم کمک می‌کند.
• کاربری راحت و سریع:فایل پاورپوینت کامل انسان و رسیدن به تکامل بدون نیاز به ویرایش‌های پیچیده، فقط فایل را باز کنید و ارائه دهید.
• کیفیت بالا برای نمایش: همه‌ی اسلایدها با رزولوشن مناسب و ساختاری منظم آماده ارائه هستند.

ساخته‌شده با دقت و استانداردهای بالا:

فایل پاورپوینت کامل انسان و رسیدن به تکامل با رعایت جزئیات طراحی شده تا در هر محیطی بدون مشکل نمایش داده شود. هیچ‌گونه بهم‌ریختگی یا ایرادی در اسلایدهای فایل پاورپوینت کامل انسان و رسیدن به تکامل وجود ندارد.

تذکر:

در صورت مشاهده‌ی تفاوت در کیفیت، احتمال استفاده از نسخه‌های غیراصلی وجود دارد. نسخه معتبر فایل پاورپوینت کامل انسان و رسیدن به تکامل با دقت توسط تیم طراحی آماده شده است.

همین حالا دانلود کن و با فایل پاورپوینت کامل انسان و رسیدن به تکامل مخاطب‌هات رو تحت تاثیر قرار بده!

بخشی از متن فایل پاورپوینت کامل انسان و رسیدن به تکامل :

پرسش:

هدف از خلقت انسان، تکامل و رسیدن به درجات عالیه بوده است. ولی آن چه که در طول تاریخ حیات بشری ملاحظه می شود، این است که اکثریت انسان ها از راه صحیح منحرف شده اند و فقط عده کمی از آن ها بوده اند که در مسیر مورد پسندِ انبیا و اولیا علیهم السلام قرار گرفته و به فلاح و رستگاری رسیده اند. با توجه به این مطلب، چرا خداوند متعال از ابتدا بشر را به صورت تکامل یافته و بهشتی خلق نفرمود، تا کسی دچار گمراهی و ضلالت نشود و همه انسان ها به سعادتِ اخروی نایل شوند؟

پاسخ:

در مورد این سؤال، چند مطلب مطرح است. این که اکثر انسان ها از راه صحیح منحرف شده اند، درست است. در اقلیت اند کسانی که به بالاترین درجات قلّه معرفت و کمال می رسند. اما نمره ها بین ۲۰ و ۲ است، و فقط منحصر به ۲ یا ۲۰

نیست. عدد ۱۹ نمره است، و عدد ۱۸ هم نمره است، حتی اعداد اعشاری هم نمره هستند. اما باید متوجه باشیم که در این مسیرِ بسیار گسترده و باعظمت، این طور نیست که یا ابوذر غفاری باشد یا هیچ.

وَ أَنْ لَیسَ لِلْإِنْسانِ إِلَّا ما سَعی وَ أَنَّ سَعْیهُ سَوْفَ یری. [۱]

«و این که برای انسان، جز حاصل تلاش او نیست و کوشش او به زودی دیده خواهد شد. »

وَ تَمَّتْ کلِمَهُ رَبِّک صِدْقاً وَ عَدْلًا لا مُبَدِّلَ لِکلِماتِهِ. [۲]

«مشیت و علمِ پروردگار تو، بر مبنای صدق و عدالت تمام شده و هیچ چیزی نمی تواند مشیت ها و افعال خداوندی را تغییر بدهد. »

مشیت خدای تو، کلمه خدای تو و فعل خدای تو، بر عدل و صدق مبتنی شده است. لذا: وَ أَنْ لَیسَ لِلْإِنْسانِ إِلَّا ما سَعی وَ أَنَّ سَعْیهُ سَوْفَ یری. اگر یک قدم بر طبق حجت درونی (عقل و وجدان) حرکت کنید، نتایج آن را خواهید دید. اگر یک قدم از خود برآیید و در راه خیرخواهی به انسان ها پیش بروید، قطعاً نتایج آن را مشاهده خواهید کرد.

لذا، آن چه که عذاب جاودانی باشد- خلود به معنای حقیقی بی نهایت- شامل تعداد خیلی کمی از انسان ها می شود. در روایت هم هست که فقط مقداری می مانند، تطهیر و پاک می شوند، سپس مشمول رحمت الهی می گردند. این مسأله به نظر نیاید که فقط کسانی که نمره ۲۰ می گیرند، نجات خواهند یافت.

خاطره ای درباره یکی از تألیفاتم خدمت شما عرض می کنم: من درباره جبر و اختیار که مطالبی می نوشتم، این مسأله به ذهنم آمد که خدایا، خودت این بشر را آفریده ای و انسان ها مخلوقات تو هستند. هم چنین، تعداد اشخاصِ لجوج هم کم است که بدانند و علم پیدا کنند و باز بگویند نه. در آن حد وسط، تعداد خیلی زیاد است، اما در خیلی بالا و در خیلی پایین، تعداد اندک است. در این باره فکر می کردم که خدایا، آیا اینان مشمول عنایت و نعمت های تو خواهند بود یا نه؟

ناگهان به ذهنم آمد که بعد از نوشتن آن چه که در نظر داشتم، چند سطری هم درباره رحمت و لطف خداوندی بنویسم. موقع نوشتن، در انگشتانم احساس سنگینی نکردم و دیدم که خودِ قلم حرکت می کند. و انگار صدایی می شنیدم که می گفت: «از رحمت الهی بنویس».

سعدی می گوید: بنی آدم اعضای یک پیکرند. در این باره نیز چند سؤال مطرح بود که یک معنا داشت، ان شاءاللَّه بیشتر دقت بفرمایید و در ذهنتان باشد. نه این که سعدی در این شعرش راه نرفته است، البته که راه رفته و جای تردید نیست.

ای کاش آن هایی که واقعاً در لجنِ درونشان غوطه ورند، تا آن جا که سعدی می گوید، قدم بردارند و بیایند. منتها، همان اعتراضی که شیلر به کانت کرد، نظر من شبیه به سخن او بود، البته بالنسبه به آن.

کانت می گوید: «برای انجام تکلیف، علت و انگیزه، باید فقط خوشی وجدان، سرور وجدانی و نشاط درونی باشد»[۳]. هم چنین؛ «پس محرک باید ادای تکلیف باشد. اگر این ادای تکلیف با کفّ نفس مقرون بود، البته برای عمل کننده مقام بلندی است. اما خوشا به حال آن کسی که ادای تکلیف، همیشه ملایم طبع اوست». [۴]

شیلر در اعتراض می گوید: «بنابراین، من با تقوا نیستم، به جهت این که باز وجدان من مطرح است». [۵]

جوابی که من به ایشان دادم چنین بود: کانت نمی گوید که آخرین منزلگه،

خوش بودنِ «من» یا خوش بودنِ «وجدان» باشد، ولی می گوید تا این مرحله بیایید. آیا همه زندگی ماده است؟ آیا احساس تکلیف برای تو لذت بخش نیست؟

آیا وجدان، لذت و سرور و مسرت و نشاط نمی خواهد؟ خود را به این عظمت برسانید که تکلیف را با تکیه به نشاط وجدان به جای بیاورید. ولی همان طور که شیلر می گوید: «این مرحله، آخرین منزلگه نیست». همان گونه که علی علیه السلام می فرماید:

ما عَبَدْتُک خَوْفاً مِنْ نارِک وَلا طَمَعاً فی جَنَّتِک بَلْ وَجَدْتُک اهْلًا لِلْعِبادَهِ فَعَبَدْتُک. [۶]

«خداوندا! تو را به علت ترس از دوزخ و برای طمع در بهشت نپرستیده ام، بلکه تو را شایسته عبادت دیدم و تو را پرستیدم. »

حتی برای این هم نباشد که بگویید من می خواهم عارف شوم. باید حرکت کنیم و برویم، زیرا قرار گرفتن در جاذبیت، در مسیر انجام خواهد شد. ابن سینا در اشارات چنین می گوید:

مَنْ آثَرَ الْعِرْفانَ لِلْعِرْفان فَقَدْ قالَ بِالثَّانی. [۷]

«کسی که عرفان را برای عرفان برگزیند، قایل به ثانی گشته است. »

لذا، این جمله قبلی سعدی عزیز، جمله بسیار مهمی است. اما بحث این است که راه را باز بگذاریم تا [انسان ها] به مراحل بالا صعود کنند. فقط این که ما از یک گوهریم، البته در ابتدا خودش یک عامل خوب و یک منشأ است، اما دوستان اشتباه نکنند و در این مسائلِ حساس ان شاءاللَّه بیشتر دقت کنند. منتها، همان جوابی است که شیلر به کانت می دهد که: «اجازه دهید انسان جلو بیاید». ای کاش و صد ای کاش، بشر برای مسرتِ وجدان خود جلو برود. آن قدر مادی فکر نکند و ماده پرست نباشد. این قدر پول پرست و مقام پرست و شهرت پرست و شخصیت پرست نباشد. ولی راه باز است و همان گونه که گفتیم، عبارت است از:

اتحاد در همان چه که سعدی متوجه شده است: که در آفرینش ز یک گوهرند. خیلی هم خوب است که اشاره به یک احساس عام در بشریت کرده و خود این یک مسأله بزرگی است. سعدی از مفاخر ادبیات ماست و همان طور که این مطلب را احساس کرده و دریافته، ما انسان ها دارای آن وح