خرید و دانلود نسخه کامل کتاب Why Scientists Disagree About Global Warming-The NIPCC Report on Scientific Consensus

توضیحاتی در مورد کتاب

مهمترین واقعیت در مورد علم آب و هوا که اغلب نادیده گرفته می شود، این است که دانشمندان در مورد اثرات زیست محیطی احتراق سوخت های فسیلی بر اقلیم جهانی اختلاف نظر دارند. علیرغم ادعاهای مکرر طرفداران مبنی بر خلاف آن، هیچ نظرسنجی یا مطالعه ای وجود ندارد که “اجماع” را در مورد مهمترین موضوعات علمی نشان دهد.

دانشمندان در مورد علل و پیامدهای آب و هوا به دلایل متعددی اختلاف نظر دارند. آب و هوا یک موضوع بین رشته ای است که نیازمند بینش در زمینه های بسیاری است. تعداد بسیار کمی از دانش پژوهان بر بیش از یک یا دو رشته از این رشته ها تسلط دارند. عدم قطعیت های اساسی از شواهد مشاهده ای ناکافی، اختلاف نظر در مورد نحوه تفسیر داده ها و نحوه تنظیم پارامترهای مدل ها ناشی می شود. هیئت بین دولتی تغییر آب و هوا (IPCC) که برای یافتن و انتشار تحقیقاتی که تأثیر انسانی بر آب و هوای جهانی را پیدا می کند، ایجاد شده است، منبع معتبری نیست. این سازمان برنامه محور است، یک نهاد سیاسی و نه علمی، و برخی ادعا می کنند که فاسد است. در نهایت، دانشمندان آب و هوا، مانند همه انسان ها، می توانند مغرضانه باشند. خاستگاه های سوگیری عبارتند از: شغل گرایی، کمک خواهی، دیدگاه های سیاسی و سوگیری تایید.

احتمالاً تنها «اجماع» در میان دانشمندان اقلیم این است که فعالیت‌های انسانی می‌تواند بر آب و هوای محلی تأثیر بگذارد و مجموع چنین تأثیرات محلی می‌تواند فرضاً به سطح سیگنال جهانی قابل مشاهده برسد. با این حال، سؤالات کلیدی که باید به آنها پاسخ داده شود، این است که آیا سیگنال جهانی انسان به اندازه کافی بزرگ است که بتوان آن را اندازه گیری کرد و اگر چنین است، آیا نشان دهنده یک تغییر خطرناک خارج از محدوده تغییرپذیری طبیعی است یا ممکن است تبدیل شود؟ در مورد این سؤالات، یک بحث علمی پرانرژی در صفحات مجلات علمی معتبر در حال انجام است.

در تناقض با روش علمی، IPCC فرضیه ضمنی خود را – که گرمایش خطرناک کره زمین ناشی از انتشار گازهای گلخانه ای مربوط به انسان است – صحیح است و تنها وظیفه آن جمع آوری شواهد و ارائه استدلال های قابل قبول در این زمینه است. به نفع فرضیه این به سادگی این فرضیه جایگزین و صفر را نادیده می گیرد که به طور گسترده توسط تحقیقات تجربی پشتیبانی می شود، مبنی بر اینکه تغییرات مشاهده شده در حال حاضر در شاخص های آب و هوای جهانی و محیط فیزیکی نتیجه تنوع طبیعی است.

نتایج مدل‌های آب و هوای جهانی (GCM) که توسط IPCC تکیه شده‌اند، تنها به اندازه داده‌ها و نظریه‌های «تغذیه‌شده» به آن‌ها قابل اعتماد هستند. اکثر دانشمندان آب و هوا موافق هستند که این داده ها به طور جدی کمبود دارند و برآورد IPCC برای حساسیت آب و هوا به CO2 بسیار بالا است. ما تخمین می زنیم که دوبرابر شدن CO2 از سطوح قبل از صنعتی (از 280 تا 560 ppm) احتمالاً باعث ایجاد فشار دمایی 3.7 Wm-2 در اتمسفر پایین تر می شود، برای حدود 1 درجه سانتی گراد گرم شدن اولیه. خورشید آرام اخیر و برون یابی الگوهای چرخه خورشیدی در آینده نشان می دهد که ممکن است خنک شدن سیاره ای در چند دهه آینده رخ دهد.

به روشی مشابه، هر پنج فرض یا مفروضات IPCC به آسانی توسط مشاهدات دنیای واقعی رد می‌شوند و هر پنج ادعای IPCC با تکیه بر شواهد غیرواقعی قابل رد هستند. به عنوان مثال، برخلاف هشدار IPCC، ما متوجه نمی‌شویم که نه میزان و نه بزرگی گرمایش سطح اواخر قرن بیستم (1979-2000) خارج از تنوع طبیعی طبیعی است، و نه در مقایسه با دوره‌های قبلی در آب و هوای زمین غیرعادی بوده است. تاریخ. در هر صورت، نمی توان به چنین شواهدی برای «اثبات» یک فرضیه استناد کرد، بلکه تنها برای رد یک فرضیه قابل استناد است. IPCC نتوانست این فرضیه صفر را رد کند که تغییرات مشاهده شده در حال حاضر در شاخص های آب و هوای جهانی و محیط فیزیکی نتیجه تنوع طبیعی است.

به جای اتکای انحصاری به IPCC برای مشاوره علمی، سیاست گذاران باید از سازمان های مستقل و غیردولتی و دانشمندانی که عاری از تضاد منافع مالی و سیاسی هستند، مشاوره بگیرند. نتیجه گیری NIPCC که از بررسی گسترده شواهد علمی حاصل شده است، این است که هرگونه تأثیر آب و هوای جهانی انسان در تغییر پس زمینه سیستم آب و هوای طبیعی است و خطرناک نیست.

در مواجهه با چنین واقعیت‌هایی، محتاطانه‌ترین سیاست اقلیمی، آماده‌سازی و انطباق با رویدادها و تغییرات شدید آب و هوایی بدون توجه به منشأ آنهاست. برنامه ریزی تطبیقی ​​برای رویدادهای خطرناک آب و هوایی و تغییرات آتی باید به گونه ای تنظیم شود که به نرخ ها، بزرگی ها و خطرات شناخته شده تغییرات طبیعی پاسخ دهد. پس از اجرا، همین طرح ها پاسخ مناسبی به هر تغییری که توسط انسان ایجاد می شود یا ممکن است پدیدار نشود، ارائه می دهد.

سیاستگذاران باید در برابر فشار گروه‌های لابی برای ساکت کردن دانشمندانی که اقتدار IPCC را برای ادعای صحبت از “علم آب و هوا” زیر سوال می‌برند، مقاومت کنند. زیست شناس برجسته بریتانیایی کنراد وادینگتون در سال 1941 نوشت (Waddington, C.H. 1941. The Scientific Attitude. London, UK: Penguin Books) —-

—- این مهم است که دانشمندان باید آماده باشند تا نظریه های حیوانات خانگی آنها اشتباه باشد. علم به عنوان یک کل مطمئناً نمی‌تواند اجازه دهد که قضاوتش در مورد حقایق با ایده‌هایی درباره آنچه باید درست باشد یا آنچه که ممکن است امید به حقیقت باشد تحریف شود (وادینگتون، 1941).

این بیانیه پیش‌بینی‌کننده شایسته بررسی دقیق توسط کسانی است که همچنان بر این باور مد روز تأکید می‌کنند، در مواجهه با شواهد تجربی قوی بر خلاف آن، که انتشار CO2 انسانی باعث گرم شدن خطرناک زمین می‌شود.