خرید و دانلود نسخه کامل کتاب La alquimia del ritmo: Homenaje a Victoria Santa Cruz

توضیحاتی در مورد کتاب

او در سال 1922 در منطقه لا ویکتوریا، لیما به دنیا آمد. او هنرمندی چندوجهی بود که در هنرهای دراماتورژی، نویسندگی، آهنگسازی، طراحی رقص، طراحی لباس و در سال‌های بعد، آموزش و پرورش کل نگر بود. در حال حاضر، او یکی از برجسته‌ترین متفکران و اشاعه‌دهنده‌های هنر آفریقایی-پرو در پرو و ​​جهان محسوب می‌شود. والدین او نیکومدس سانتا کروز آپاریسیو بودند که استعداد زیادی در دراماتورژی داشتند. ویکتوریا گامارا،
از اسرار زاماکوئکا و مارینرا آگاه است.
شروع او در دنیای صحنه با گروه رقص و تئاتر به نام کومانانا (1958) همراه شد
r به همراه برادر کوچکترش نیکومدس که امروزه به عنوان شاعر و اشاعه دهنده دسیمای آفریقایی-پرو شناخته می شود. در آن سال او موسیقی «Callejón de un solo caño» را با اشعار نیکومدس ساخت و همچنین دو آلبوم طولانی به نام های «اینگا» و «کومانانا» را ضبط کرد.
در سال 1962. او با بورسیه تحصیلی دولت فرانسه به پاریس سفر کرد تا در دانشگاه تئاتر ملت‌ها و مدرسه عالی مطالعات رقص ادامه دهد. در اولین مؤسسه او به عنوان طراح لباس برای دو نمایش برجسته شد: «Los Martes de
Mallarmé» به کارگردانی هنرمند Juan Guerra. و
محراب دون کریستوبال، نوشته شاعر اندلسی و
بالغ فدریکو گارسیا لورکا.
در سال 1965 او این فرصت را پیدا کرد که باله
ش را با عنوان “عروسک سیاه” اجرا کند. در تئاتر سارا برنهارت در پاریس و سه سال بعد او کمپانی “Teatro y Danzas Negras del Perú” را در پرو تأسیس کرد که با آن نمایش های متعددی در تئاترهای ملی و رسانه های تلویزیونی انجام داد. . علاوه بر این، این گروه رقص پرو را در بازی های المپیک مکزیک (1968) نمایندگی کرد، کشوری که در آن به دلیل کار فرهنگی خود مدال و دیپلم دریافت کرد. ویکتوریا چندین سفر به ایالات متحده داشت و پس از بازگشت به لیما سمت مدیر مرکز هنر فولکلور را که امروزه به عنوان مدرسه ملی فولکلور شناخته می شود، دریافت کرد و یک سال بعد، در سال 1970، برنده جایزه شد. بهترین فولکلوریست در اولین جشنواره تلویزیونی آمریکای لاتین و سمینار که توسط دانشگاه کاتولیک شیلی سازماندهی شد. در حدود سال 1971، او به کلمبیا سفر کرد تا در جشنواره پان-آمریکایی فرهنگ در کالی نماینده پرو شود. ,
جایی که او این شانس را داشت که با دلیا زاپاتا فولکلوریست معروف نیز آشنا شد و با او دوست شد. به همین ترتیب، در آگوست همان سال، کارگردانی صحنه اولین جشنواره هنر سیاه در پرو را بر عهده گرفت که در کانته برگزار شد، رویدادی به کارگردانی برادرش نیکومدس. مؤسسه ملی فرهنگ (INC) بین سال‌های 1973 و 1982، به لطف آن تور موفقی در ایالات متحده، کانادا، السالوادور، گواتمالا، فرانسه، بلژیک، سوئیس و شاهزاده موناکو انجام داد. در سال 1978، با حمایت یونسکو و مؤسسه ملی فرهنگ پرو، گروه تئاتر
Cuatrotablas ورکشاپ بین المللی IV
ورک شاپ را برگزار کرد که به دنبال بررسی تکنیک های ابتکاری
برای آموزش بازیگری بود. برای این کار، ویکتوریا در میان متخصصان دیگر از نقاط مختلف جهان دعوت شد، که از ژاپن، فرانسه، اسپانیا، دانمارک و ایالات متحده آمده بودند.
زمانی به عنوان مدیر او در گروه فولکلور ملی به عنوان پروفسور – ابتدا به عنوان مهمان و سپس به عنوان استاد مادام العمر – در دانشگاه کارنگی ملون در پیتسبورگ خدمت کرد. انتشارات او عبارتند از: کشف و توسعه حس ریتمیک (1971) و ریتم، سازمان دهنده (2004).
او در 30 اوت 2014 در لیما درگذشت.