خرید و دانلود فایل پاورپوینت کامل یک کتاب در یک مقاله؛ طوفان فتنه و کشتی بصیرت

فایل پاورپوینت کامل یک کتاب در یک مقاله؛ طوفان فتنه و کشتی بصیرت؛ انتخابی مطمئن برای ارائه‌ای حرفه‌ای

اسلایدهایی آماده برای استفاده:

فایل فایل پاورپوینت کامل یک کتاب در یک مقاله؛ طوفان فتنه و کشتی بصیرت شامل ۸۹ اسلاید با طراحی دقیق و ساختاری استاندارد است که برای ارائه‌های رسمی یا چاپ، کاملاً مناسب و آماده استفاده می‌باشد.

ویژگی‌هایی که فایل فایل پاورپوینت کامل یک کتاب در یک مقاله؛ طوفان فتنه و کشتی بصیرت را متمایز می‌کند:

• طراحی بصری حرفه‌ای:فایل پاورپوینت کامل یک کتاب در یک مقاله؛ طوفان فتنه و کشتی بصیرت با بهره‌گیری از رنگ‌بندی هوشمندانه و چیدمان اصولی جهت انتقال بهتر مفاهیم ارائه.
• سهولت در اجرا: تمامی اسلایدها از پیش تنظیم شده‌اند و بدون نیاز به ویرایش، قابل استفاده هستند.
• وضوح بالا و نظم ساختاری: کیفیت بالای عناصر گرافیکی و هماهنگی کامل در نمایش، تجربه‌ای بدون نقص را فراهم می‌سازد.

استاندارد بالا در تولید محتوا:

فایل فایل پاورپوینت کامل یک کتاب در یک مقاله؛ طوفان فتنه و کشتی بصیرت با رعایت اصول حرفه‌ای طراحی شده و عاری از هرگونه ایراد گرافیکی یا ناهماهنگی در نمایش می‌باشد.

نکته مهم:

در صورت مشاهده نسخه‌هایی با کیفیت پایین‌تر، توجه داشته باشید که ممکن است نسخه‌های غیررسمی باشند. نسخه اصلی فایل فایل پاورپوینت کامل یک کتاب در یک مقاله؛ طوفان فتنه و کشتی بصیرت تنها از طریق منبع معتبر در دسترس است.

هم‌اکنون فایل فایل پاورپوینت کامل یک کتاب در یک مقاله؛ طوفان فتنه و کشتی بصیرت را دریافت کرده و ارائه‌ای حرفه‌ای و متمایز تجربه نمایید

بخشی از متن فایل پاورپوینت کامل یک کتاب در یک مقاله؛ طوفان فتنه و کشتی بصیرت :

اشاره

یکی از کلیدواژه های قرآن کریم، نهج البلاغه و جوامع حدیثی دیگر، واژ «فتنه» و مشتقات آن است.[۱] کاربرد های قرآنی «فتنه» بسیار متفاوت اند؛ چنانکه در روایات و کلمات بزرگان نیز این واژه در معانی گوناگونی به کار رفته است.

کتابی که در این مقاله به معرفی آن می پردازیم، بخشی از گفتارهای آیت الله محمدتقی مصباح یزدی(حفظه الله) دربار «فتنه شناسی» است که در جمع فرهیختگان حوز علمی قم مطرح شده و با تلاش آقای غلامعلی عزیزی کیا نگارش یافته است. این کتاب در سال ۱۳۹۰ش توسط انتشارات مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره) در ۲۶۴ صفحه به زیور طبع آراسته گردید. هدف اصلی کتاب، تبیین دقیق مفهوم فتنه در فرهنگ اسلامی و تحلیل فتنه های اجتماعی می باشد.

این کتاب در پنج فصل به رشت تحریر درآمده که در فصل اول، به بررسی فتنه و امتحان الهی از منظر آیات و روایات، با توضیح موضوعاتی چون: مفهوم شناسی فتنه، گستر فتنه در زندگی انسان، اهداف، حقیقت و چگونگی امتحان الهی… پرداخته است.

فصل دوم عوامل، انگیزه ها و اهداف فتنه مورد بحث و بررسی قرار گرفته است

فصل سوم، به روشن کردن ماهیت فتنه گران و چگونگی شکل گیری فتنه های اجتماعی می پردازد که موضوعاتی چون: روش بحث دربار فتنه های اجتماعی، انواع طراحی و برنامه ریزی، مؤلفه های فتنه، ساده ترین راه شناخت فتنه گران، ویژگی های روانی سران فتنه و… را در خود جای داده است.

راهبردها و رویکردهای فتنه گران نیز در فصل چهارم این کتاب تبیین شده است. اشاره به دو راهبرد مهم فتنه گران و راه های پیشبرد فتنه، تبیین پیچیدگی روشها در فتنه های معنوی، تحلیل اجمالی از جنگ نرم و تبیین راهبردهای فتنه گران، ذکر گروه های هدف در تهاجم فرهنگی و بیان دستاویزهای فتنه گران، از مهم ترین موضوعات این فصل است.

در فصل پنجم و پایانی این کتاب نیز به بررسی و توضیح وظایف مؤمنان در برابر فتنه های اجتماعی پرداخته است.

در اینجا برش هایی از فصل پنجم این کتاب را با تلخیص ارائه می کنیم:

وظایف مؤمنان در برابر فتنه های اجتماعی

به طور کلی می توان فتنه ها را به دو بخش تقسیم کرد:

۱- فتنه هایی که آهنگ دینی دارند؛ مثل اینکه شعاری را به نام حمایت از دین و ارزشهای دینی و راه حق و عدالت مطرح می کنند؛ ولی در واقع این شعارها تزویری و فریبنده اند و در باطن، قصد آنها چیز دیگری است؛

۲- فتنه هایی که از آغاز با شعارهای مادی و دنیوی همراه اند و برای منافع مادی نیز فریب می دهند. مثلاً می گویند: ما منافع مادی، رفاه و معیشت شما را تأمین می کنیم یا دفاع از حقوق اشخاص، گروه ها، زنان و جوانان را شعار خود قرار می دهند.

بنابراین می توان گفت فتنه دو شکل پیدا می کند؛ اگرچه در بسیاری موارد، شعارها در هم تنیده می شوند و به یکدیگر کمک می کنند.

مبارزه با هر کدام از این فتنه ها، روشهای ویژه ای می طلبد و در تمام اقسام فتنه، کسانی وجود دارند که عاملان اصلی و دست اول را تشکیل می دهند حال اینکه چه مواجهه ای باید با آنان داشت، می توان نسبت به هر دسته از فتنه گران چنین گفت:

۱- هدایت ناپذیری فتنه گران

در مقام شناخت وظیف خود در مبارزه با عوامل فتنه، ممکن است ابتدا به نظر برسد اگر بتوان آنها را هدایت کرد که دست از فتنه گری بردارند، بسیار خوب است؛ ولی این، احتمال و فرضی است که در عالم خارج، امری شبیه محال بوده؛ هم تجربه ها ی خارجی و هم آیات و روایات فراوان، نشان می دهند که همواره کسانی در اجتماع با علم و به عمد مردم را به خطا و انحراف دعوت می کنند؛ هدایت پذیر نیستند.

بسیاری می پندارند که در اینجا شبه جبر پیش می آید؛ ولی این طور نیست؛ بلکه همان است که قرآن می فرماید: کسانی که در راه ها ی خطا به عمد قدم می گذارند، هر روز به فساد نزدیک تر می شوند تا جایی که «ختَمَ اللهُ عَلَی قُلُوبِهم»[۲] یا «طَبَعَ اللهُ عَلَی قُلُوبِهِمْ»[۳]؛ برای نمونه، در آیات ابتدائی سور یاسین، خداوند می فرماید: «ما تو را فرستادیم تا مردمی را که انذار و هدایت نشده بودند، انذار کنی.» سپس می فرماید: «کسانی هستند که به هیچ وجه هدایت شدنی نیستند: «سَوَاء عَلَیهِمْ أَأنذَرْتَهُمْ ام لَم تنذِرْهُمْ لاَ یؤْمِنُونَ»[۴]؛ چه آنها را انذار کنی و چه انذار نکنی، ایمان نخواهند آورد.» این سخن، بیانگر یک حقیقت است؛ و آن اینکه کسانی هستند که هدایت شدنی نیستند.

قرآن در جای دیگر، از این چنین افرادی به «شیاطین انس» تعبیر می کند؛ یعنی ظاهر آنان آدم است و مثل دیگران چشم و گوش دارند؛ اما در حقیقت شیطان اند: «شیاطِینَ الإِنسِ وَالْجِنِّ»[۵]؛ یعنی انسانهایی که در پی گمراه سازی و منحرف کردن دیگران اند. اینان همان عوامل اصلی فتنه ها هستند، پس چگونه می توان آنها را هدایت کرد؟ خداوند به پیامبر(ص) می فرماید: تو نمی توانی آنها را هدایت کنی؛ چون هدایت پذیر نیستند.

پس عملاً وظیفه ای برای هدایت این عوامل فتنه نداریم؛ مثلاً نباید به رئیس جمهور آمریکا و نخست وزیر انگلیس یا فرانسه نامه نوشته، آنان را به عدالت و رضایت به حق خود فراخوانیم و امیدوار باشیم که این نامه ها اثر کنند. اینها پندارهایی هستند که محقق نخواهند شد. ما نیز در این زمینه وظیفه ای نداریم؛ ولی دربار دو دست دیگر از فتنه گران وظیفه داریم و احتمال تأثیر بر آنها وجود دارد.

۲- امکان هدایت عوامل میانی فتنه

دست دوم از عوامل فتنه، افراد ضعیف النفس و دنیاپرستی هستند که در پی منافع خود می باشند؛ آن هم نه منافع درازمدتی که برای آن برنامه ریزی کرده باشند؛ بلکه منافع روزمره. همین که مزدی بگیرند و دادی بزنند و سر و صدایی راه بیندازند. مانند اراذل و اوباشی که نمون آنها همه جا یافت می شود.

اگر اینها در اوایل کار بوده و هنوز چندان فریب نخورده باشند، ممکن است بر اثر مواعظ، راهنمایی و نصیحت، هدایت شوند، و حتی اگر به مشکلات مادی آنها که باعث شده به سراغ فتنه گران بروند، رسیدگی کنند، دست از کارهای ناروا و فتنه انگیزی شان بر می دارند؛ اما اگر حرفه ای باشند و کار اصلی شان شده باشد که باج گرفته، مزاحم دیگران شوند، و در پی کار و کاسبی حلال نباشند؛ بلکه جویای مال حرامی باشند تا با آن دود و دمی راه بیندازند، در این صورت، موعظه کردن آنان سودمند نخواهد بود.

۳- لزوم آگاهی بخشی به مروجان ساده لوح فتنه

اصل کار دربار عوامل فتنه، بیشتر به گروه سوم مربوط است و پس از آن نیز به فتنه زدگان یا کسانی که در معرض فتنه هستند. گروه سوم، کسانی هستند که سوء نیت ندارند؛ ولی بی بصیرت بوده، نمی فهمند که چه مطلبی را در چه جا و چه زمانی مطرح کنند. به خیال خود وظیفه ای (دینی، اجتماعی یا اخلاقی) تشخیص می دهند و بر اساس همان تشخیص، حرفهایی می زنند و کارهایی می کنند که به نفع فتنه گران، کافران و منافقان تمام می شود. آنها هم در تحلیل خود اشتباه می کنند، و هم در تشخیص مورد و زمان اقدام.

امیرالمؤمنین(ع) در «نهج البلاغه» می فرمایند: «کسی که طالب حق است و اشتباه می کند، مثل کسی نیست که به عمد علیه حق قیام می کند؛ ولی این اشخاص، چه بدانند و چه ندانند، ضررشان مانند کسانی است که به عمدْ اقدام می کنند؛ زیرا سرانجام، به مصالح اسلام و جامع اسلامی صدمه می زنند؛ هرچند به پندار خود، کار خوبی می کنند.»

قرآن کریم هم در اشاره به این نکته می فرماید: «وَ هُمْ یحْسَبُونَ أنَّهُمْ یحْسِنُونَ صُنْعًا؛[۶] در حالی که خودشان می پندارند که از جهت کار و کردار، نیکو عمل می نمایند» آنها می پندارند که به وظیف شرعی خود عمل می کنند؛ ولی متوجه نیستند که با کار خود، تیشه به ریش اسلام می زنند ما حوزویان، در مقابل این افراد وظیف بسیار سنگینی داریم تا آنان را با راه های صحیح و زبان نرم و بیان استدلالی، ارشاد کنیم و نسبت به خطا بودن کارشان توجه دهیم. البته مقدار تأثیر این ارشادها، به عوامل گوناگونی بستگی دارد، ولی امید به اینکه میان این قشر کسانی هدایت شوند و دست از شیطنت بردارند و آب به آسیاب دشمن نریزند، زیاد است؛ زیرا آنها مانند دست دوم نیستند که امید اثرگذاری بر آنها اندک باشد، پس وظیف ما به طور کلی در برابر آنان، این است که از هر راه مناسبی که مؤثر باشد، اقدام و آنها را راهنمایی کنیم.

۴- ضرورت نجات فتنه زدگان

دست دیگر که بیشترِ مخاطبان ما را تشکیل می دهند، کسانی هستند که خودْ فتنه گر نبوده، هیچ نقشی نیز در پیدایش فتنه یا تثبیت آن ندارند؛ ولی در معرض گمراهی قرار گرفته، از فتنه گران فریب خورده اند که سرانجام به ضرر اسلام و جامع اسلامی تمام خواهد شد. دربار آنها که هنوز در دام نیفتاده؛ ولی در معرض فتنه اند، یا لغزشی کرده اند و می توان به آنها کمک کرد، وظایف بسیار مهمی داریم. البته وظیف ما اول این است که خود در دام فتنه جویان نیفتیم.

عمومیت فتنه و امتحان

فتنه ها و امتحانات را می توان به دو بخش تقسیم کرد:

۱- امتحاناتی که موجب گرفتاری ها و ناراحتی ها می شوند و در واقع، آثار سوء آنها به امور مادی و دنیوی مربوط است؛

۲- فتنه و امتحان در دین؛ یعنی آشفتگی ها یی که موجب حیرانی و سردرگمی افراد و خطا کردن و ناخواسته به راه باطل رفتن می شوند.

هر کدام از این امتحانات، یا فردی هستند یا اجتماعی؛ برای اینکه بدانیم هیچ کسی از «فتنه» با این تعبیر قرآنی آن استثنا نیست، توجه به مواردی که در آیات آمده، ضروری است.

قرآن کریم دربار پیغمبر(ص) در دو آیه نشان داده که ایشان در معرض فتنه قرار گرفته است و به حضرت هشدار می دهد که مبادا در فتنه ها مردود شود. یکی در ماجرای فردی از قبیله ای که به اسلام خدمت کرده و به پیشرفت دین کمکهای زیادی نموده بودند؛ اما سرقت کرد و پس از رسوایی و ثابت شدن دزدی او، باید دستش را می بریدند. برای بزرگان قبیله این حکم بسیار سنگین بود؛ زیرا برای قبیله بدنامی بزرگی بود که یکی از آنان دزدی کند و پیغمبر(ص) دست او را قطع نماید.

افراد قبیله به تکاپو افتاده، از هر دری وارد شدند که به گونه ای پیغمبر(ص) را از اجرای حد منصرف کنند. آیه نازل شد که باید به حکم خدا عمل کنی و هوای نفس باعث نشود از اجرای حکم خدا منصرف شوی. کسانی درصدد برآمدند که تو را دچار فتنه کنند و در دام بیندازند تا برخی تکالیف را درست انجام ندهی؛ مبادا از آنها فریب بخوری. خدای متعال بندگان مخلَص خود را حمایت می کند و نمی گذارد بلغزند.[۷] معنای عصمت نیز همین است.

مهم ترین بخش، فتنه ها ی اجتماعی است و هدف فتنه گران، گمراه و منحرف کردن جامعه می باشد؛ یعنی شیطان آنقدر نیروهایش را متمرکز می کند و چه بسا سالها کار می کند، نقشه می کشد، طراحی می کند تا امتی را گمراه و مسیر هدایت جامعه ای را عوض کند. اینجاست که خطرها بسیار بزرگ اند و باید ببینیم قرآن چگونه ما را راهنمایی می کند و در مقابله با این فتنه ها چه وظیفه ای داریم؟!

وظایف ما در پیشگیری و مقابله با فتنه های آینده

اما چه باید کرد تا در دام فتنه گران نیفتیم؟ اگر بخواهیم فهرستی از وظایف را بیان کنیم، به صدها مورد می رسد؛ اما برای اینکه قاعده و قانونی در اختیار داشته باشیم تا بتوانیم به وظایف خود آگاه شویم، نخست این وظیفه ها را از لحاظ گروه های اجتماعی به سه دسته تقسیم می کنیم:

۱- وظائفی که به آحاد مردم جامع اسلامی مربوط است؛

۲- وظایفی که به خواص و نخبگان جامعه مربوط می شود؛ گروه هایی که جمعیت فراوانی ندارند؛ ولی تأثیر آنان بر دیگر افراد جامعه بسیار است؛ زیرا نخبگان یا خواص، وظایفی پیچیده تر و مشکل تر از عموم مردم دارند. آنان افزون بر وظایف دیگران، بر حسب موقعیت اجتماعی و توانایی بر تأثیرگذاری شان در جامعه، وظایف و امتحانات دشوارتری دارند؛

۳- وظایفی که به مسئولان رسمی کشور در سه قو قانون گذاری، قضایی و اجرایی مربوط می شود؛ دست اندرکاران و مسئولین رسمی که وظایف آنها از همه سنگین تر است؛ زیرا مسئولیت کل جامعه بر دوش آنها، جمع می شود؛ البته این سخن به معنای سلب وظیفه و مسئولیت از دیگران نیست.

برخی افراد با توجه به احادیثی مبنی بر پیش بینی وقوع فتنه ها و امتحانات دشوار در آخرالزمان، این امر را قضای حتمی الهی می دانند و می گویند که اهل بیت(ع) پیش بینی کرده اند و گریزی از آنها نیست. آنان این موضوع را به یک معنا، بهان تنبلی خود قرار می دهند و در برابر فتنه ها تسلیم می شوند. محض نمونه برای فتنه هایی که موجب ضررهای دنیوی و گرفتاری ها ی مادی می شود: اگر کسی بداند دزد وارد خانه شده یا از دیوار بالا می آید، یا دشمن تا پشت دیوارهای شهر آمده است، بگوید دزد یا دشمن آمده و ما راهی جز تسلیم در برابر او نداریم، سخن بسیار جاهلانه ای گفته است. توجیه تنبلی خود با این منطق، در عقل و شرع مردود است.

از روایات اهل بیت (ع) استفاده می شود و تا حدود بسیاری عقل نیز می فهمد که انسان در هنگام فتنه ها، نه تنها بدون وظیفه نیست، بلکه تکلیفی مضاعف دارد. ما در برابر فتنه ها دست کم سه نوع وظیفه داریم که ممکن است هر کدام مصادیق و اصناف متعددی داشته باشد:

۱- وظیف فردی مؤمنان در برابر فتنه ها

اینکه هر فردی در برابر فتنه ای که در جامعه پدید می آید، چه باید بکند؛ این وظیفه دو بخش می شود:

الف) حفظ دین و ارزشها

نخستین وظیفه این است که دین و مصالح خود و خانواده اش را از دست اندازی دزدان و فتنه گران حفظ کند تا دستاوردهای انقلاب، عقاید و ارزشها پا بر جا بمانند. در برخی از خطبه های «نهج البلاغه» اهمیت وظیف انسان در برابر فتنه ها، و حتی وظیف فرد دربار خویش گوشزد شده است: «لَتُبَلْبَلُنَّ بَلْبَلَه وَ لتُغَرْبَلُنَّ غرْبَلَه وَ لَتُسَاطُنَّ سَوْطَه الْقِدْرِ حَتَّی یعُودَ أسْفَلُکمْ أعْلاکمْ و أعْلاکمْ أسْ