خرید و دانلود فایل پاورپوینت کامل ویژگی های اخلاقی و تلاش های مسلم بن عقیل علیهما السلام

فایل پاورپوینت کامل ویژگی های اخلاقی و تلاش های مسلم بن عقیل علیهما السلام؛ انتخابی مطمئن برای ارائه‌ای حرفه‌ای

اسلایدهایی آماده برای استفاده:

فایل فایل پاورپوینت کامل ویژگی های اخلاقی و تلاش های مسلم بن عقیل علیهما السلام شامل ۶۶ اسلاید با طراحی دقیق و ساختاری استاندارد است که برای ارائه‌های رسمی یا چاپ، کاملاً مناسب و آماده استفاده می‌باشد.

ویژگی‌هایی که فایل فایل پاورپوینت کامل ویژگی های اخلاقی و تلاش های مسلم بن عقیل علیهما السلام را متمایز می‌کند:

• طراحی بصری حرفه‌ای:فایل پاورپوینت کامل ویژگی های اخلاقی و تلاش های مسلم بن عقیل علیهما السلام با بهره‌گیری از رنگ‌بندی هوشمندانه و چیدمان اصولی جهت انتقال بهتر مفاهیم ارائه.
• سهولت در اجرا: تمامی اسلایدها از پیش تنظیم شده‌اند و بدون نیاز به ویرایش، قابل استفاده هستند.
• وضوح بالا و نظم ساختاری: کیفیت بالای عناصر گرافیکی و هماهنگی کامل در نمایش، تجربه‌ای بدون نقص را فراهم می‌سازد.

استاندارد بالا در تولید محتوا:

فایل فایل پاورپوینت کامل ویژگی های اخلاقی و تلاش های مسلم بن عقیل علیهما السلام با رعایت اصول حرفه‌ای طراحی شده و عاری از هرگونه ایراد گرافیکی یا ناهماهنگی در نمایش می‌باشد.

نکته مهم:

در صورت مشاهده نسخه‌هایی با کیفیت پایین‌تر، توجه داشته باشید که ممکن است نسخه‌های غیررسمی باشند. نسخه اصلی فایل فایل پاورپوینت کامل ویژگی های اخلاقی و تلاش های مسلم بن عقیل علیهما السلام تنها از طریق منبع معتبر در دسترس است.

هم‌اکنون فایل فایل پاورپوینت کامل ویژگی های اخلاقی و تلاش های مسلم بن عقیل علیهما السلام را دریافت کرده و ارائه‌ای حرفه‌ای و متمایز تجربه نمایید

بخشی از متن فایل پاورپوینت کامل ویژگی های اخلاقی و تلاش های مسلم بن عقیل علیهما السلام :

برخی از ویژگی های اخلاقی

فردی همچون مسلم بن عقیل(ع) که از تبار خاندانی بزرگ و والا مقام در اسلام است، در بُعد شخصی و ویژگی های اخلاقی، جامع بسیاری از فضائل اخلاقی و صفات نیک است؛ که پرداختن به هم آنها از وسع یک مقاله خارج می باشد؛ بنابراین در اینجا به برخی از ویژگی های اخلاقی ایشان اشاره می شود.

۱. شجاعت و جنگاوری

شجاعت، میراث بنی هاشم است. گنجینه ای پایا که دست به دست بین آنها می گشت و نسل به نسل تداوم می یافت. از شجاعت حضرت مسلم(ع) بسیار نوشته اند و این جمله در منابع کهن چندین بار تکرار شده است که: «مسلم در بین فرزندان عقیل شجاع ترین بود.»

حضور موفق در جنگهای مختلف – که به طور کامل بدان پرداخته خواهد شد – از سنین نوجوانی، برترین سند شجاعت اوست. دربار حضرت سروده اند: «او از شیران بیشه شجاع تر بود.» دیگری در تصویری روشن از بی هماوردی او می نگارد: «مسلم بن عقیل(ع) چون شیری بی باک بود و به سان شمشیری برّان در دست پهلوانی سترگ، و برترین آفریدگان خداست.»

نویسند دیگری در بیان شجاعت حضرت می نویسد: «مسلم بن عقیل(ع) مانند شیر بود و آن چنان قدرت داشت که اگر می خواست، می توانست مردی را بگیرد و بر پشت بام بیندازد.» این سخن اگرچه کنایه است؛ اما گویای توان و شجاعت حضرت مسلم(ع) است. در شرح رویداد فتحی که زمان خلیف دوم صورت گرفت و حضرت مسلم(ع) نیز در آن حضور داشت، آمده است: «مسلم که نوجوانی بی مهابا بود، وارد میدان شد و شروع به خواندن رجز نمود…»

آیت الله خویی(ره) دربار شجاعت و جایگاه وارست حضرت مسلم(ع) می نویسد: «عظمت و بزرگی حضرت مسلم بن عقیل(ع) بس بالاتر از آن است که در اندیشه آید. همو که در جنگ صفین فرماند یکی از جناحهای لشکر علی بن ابی طالب(ع) بود.»

حضرت مسلم(ع) در واپسین لحظه های زندگی نیز در جنگ با آنان که چشمان شب گرفت خود را به روی آفتاب عاشورا بسته بودند، در لحظه های آن جنگ نابرابر، در کوچه های غربت زد کوفه، آنگاه که دشمن از یورش بی امان او آسیب پذیرفت، از عبیدالله بن زیاد(لعنه الله علیه) درخواست نیروی کمکی کردند. عبیدالله در پاسخ گفته بود: «من شما را برای جنگ با یک نفر فرستاده ام تا او را دستگیر کنید؛ اما شما از من نیروی کمکی می خواهید؟ تعداد زیادی از سربازان خود را فرستاده ام و سرباز دیگری نمانده. شما لشکر مرا کمرشکن کردید!» آنان در پاسخ گفته بودند: «ای امیر! آیا نمی دانی که ما را به سوی شیری هژَبر (پهلوان) و غرّان و شمشیری ستبر و برّان که در دست پهلوانی سترگ است و از برترین خاندان می باشد، فرستاده ای؟!»

عبیدالله به قدری از جنگاوری حضرت مسلم(ع) شگفت زده شده بود که گویا لشکری به کوفه حمله کرده است. ترس دشمن از رزم این برادرزاد امیرالمؤمنین علی(ع) پرده از کابوسی هولناک بر دیدگانشان انداخت که ناگزیر دست به نیرنگ آلودند تا بتوانند او را دستگیر کنند.

۲. صراحت در بیان حق

حضرت این ویژگی را از پدر بزرگوارش به یادگار داشت. عقیل هرگز در بیان حقایق کوتاه نمی آمد و بی پرده واقعیتها را می گفت، که این خود نوعی شجاعت به شمار می آید. عقیل به اندازه ای رک گو بود که همواره دورویان از گزند سخنش بیم داشتند. به گونه ای که دربار او نوشته اند: «عقیل حاضرجواب ترین مردم در پاسخ دادن و شیواسخن ترین آنان بود.»

بگو مگوهای او با معاویه در تاریخ معروف است که ذکر چند نمونه از آن خالی از لطف نیست:

۱. عقیل پیر و فرتوت شده بود. روزی معاویه به طعنه به او گفت: شما بنی هاشم بینایی خود را از دست می دهید. عقیل بی درنگ پاسخ داد: و شما بنی امیه نیز بصیرتهای خود را از کف می دهید.

۲. روزی معاویه به عقیل گفت: ای بنی هاشم! چقدر زیاده روی جنسی و شهوت رانی در مردان شما زیاد است. عقیل در پاسخ گفت: ولی در زنان شما این کار آشکارتر است.

۳. روزی عقیل نزد معاویه رفت و دید حاضران همگی در حضور خلیفه سکوت کرده اند. رو به آنها کرد و گفت: ای مردم! صحبت کنید، چرا ساکت هستید؟ معاویه هم مردی از شماست. معاویه برای اینکه ابهت پوشالی اش شکسته نشود و مردم حرفی نزنند، پرسید: ابایزید! از حسن بن علی(ع) برایمان بگو! عقیل پاسخ داد: بزرگواری اش از تمام قریشیان بیش تر و خاندانش از همه گرامی تر است. معاویه پرسید: عبدالله بن زبیر چه؟ گفت: اگر خودش را خراب نمی کرد، زبان و سلاح قریش بود. پرسید: عبدالله بن عمر چه؟ گفت: پس از پدرش شما را با دنیایتان واگذاشت. پرسید: و مروان؟ گفت: اگر قریشیان پیش تر او را می شناختند، وی را در مورد دنیای خود به کار می گرفتند. پرسید: و ابن عباس چه؟ پاسخ داد: هرچه از دانش می خواست، آموخت. معاویه سکوت کرد. این بار عقیل پرسید: ای معاویه! حال دوست داری تو را به آنچه خودت هم می دانی، باخبر کنم؟ معاویه که به حسب و نسب خود آگاه تر از هر کسی بود، دست و پای خود را گم کرد و آبرویش را در معرض خطر دید و گفت: ابایزید! تو را سوگند می دهم سکوت کن!

۴. روزی عقیل نزد معاویه آمد و عمرو عاص خواست برای خنداندن معاویه با او شوخی کند. وقتی عقیل وارد شد، عمرو عاص به استقبال رفت و گفت: مرحبا به کسی که عمویش ابولهب است. عقیل پاسخ داد: و مرحبا به کسی که عمه اش حماله الحطب است و در گردنش طنابی از لیف خرماست. معاویه که از شنیدن نام عم بدکار خود شرم داشت، سخن را عوض کرد و پرسید: دربار ابولهب نظرت چیست؟ پاسخ داد: وقتی به جهنم، رفتی سراغ او را بگیر. او را هم آغوش عمه ات «امّ جمیل» دختر پدربزرگت «حرب بن امیه» خواهی یافت. معاویه سر به زیر انداخت و هیچ نگفت.

۵. روزی معاویه که از زبان تند عقیل بسیار زخم خورده بود، تصمیم گرفت در حضور جمع از او سؤالی کند که نتواند پاسخی دندان شکن بدهد. پس گفت: ای ابایزید! در دور جاهلیت کدام یک از زنان طایف تو از همه بدتر بودند؟ عقیل در یک کلمه گفت: حمامه. معاویه چهره در هم کشید و دندان بر هم سایید و سکوت کرد؛ زیرا حمامه مادربزرگ ابوسفیان بود که در دور جاهلیت بر فراز خان خود پرچم بدکارگی برافراشته بود.

اینها گوشه ای از صراحت بیان جناب عقیل(ع) در بازگویی حقایق بود. حضرت مسلم(ع) نیز از سخنوری توشه ای غنی به ارث برده بود. رجزها و اشعاری که در میدان جنگ می خواند، تصویرگر قطره ای از ادب و سخن پروری اوست؛ آن هم در جنگهایی که در سنین نوجوانی و جوانی او بوده است. در اینجا نمونه ای از این رجزها را ذکر می کنیم:

ضَنَانِی الهَمُّ مَعَ حُزنِ الطَّوِیلِ

لِفَقْدِ صَاحِبی مَجْدٍ أَثیلٍ

فَوَا ثارات جعْفَرٌ معَ عَلِی

وَ مَا أبْدِی جَوَابَک یا عقِیلٍ

سَأَقْتُلُ بالْمُهَنَّدِ کلَّ کلْبٍ

عَسی فِی الحَرْبِ أنْ یشْفِی الغَلیلِ

«اندوه طولانی از دست دادن دو برادر بزرگوار و نسب دارم [در این جنگ] مرا رنجور ساخت. من خونخواه خون [برادرانم] جعفر و علی هستم. پس ای عقیل! خواسته ات را [بر خونخواهی برادرانم] برآورده خواهم ساخت. با شمشیر برّان خویش هم این سگان را خواهم کشت تا شاید در این جنگ آتش اندوهم فرو بنشیند.»

آورده اند: وقتی قاتل مسلم نزد عبیدالله بازگشت، وی که از برندگی زبان مسلم(ع) در تبیین حق آگاه بود، از او پرسید: وقتی او را بر بام دارالاماره می بردی، چیزی نگفت؟ پاسخ داد: حمد خدا می گفت و… من [که در جنگ ضربه ای از شمشیر او خورده بودم] گفتم: سپاس خدایی را که قصاص مرا از تو گرفت. سپس ضربه ای به او زدم که کاری نیفتاد. او را آماده کردم تا ضرب دیگری به او بزنم، در چشمانم نگریست و گفت: ای بند دنیا! آیا این ضربه ای که زدی، به جای یک ضربه ای که خوردی نبود؟ من پرسش او را بی پاسخ گذاشتم و با ضربه ای محکم او را کشتم.

عبیدالله سری تکان داد و گفت: [عجب!] هنگام مرگ هم سرفرازی! و در این اندیشه که چگونه تیغ زبان حق گوی مسلم(ع) کاری تر و برنده تر از سلاح آنهاست، سکوت کرد.

۳. بینش و خردورزی

جناب مسلم بن عقیل بن ابی طالب(ع) از صاحب نظران و دانشمندان روزگار خود و سرشار از اندوخت ایمان و یقین بود؛ چراکه در محضر بزرگْ آموزگار تاریخ، امام علی (ع) و پدری دانشمند چون عقیل تربیت یافته بود. بهترین سند بر دانش و بینش او، دست نوشت امام حسین(ع) در معرفی وی به مردم کوفه و انتخاب او به عنوان سفیر و سخنگوی خود در قیام سترگ عاشوراست که امام(ع) می نویسد: «من برادر و پسر عمویم و شخص مورد اعتماد خاندانم، مسلم بن عقیل را به سوی شما می فرستم تا مرا از کنه کار شما آگاه سازد تا هر آنچه برای او آشکار شد، برای من بنویسد…»

تلاشهای سیاسی و نظامی حضرت مسلم(ع)

زندگی سیاسی و نظامی حضرت مسلم(ع) را می توان به سه بخش تقسیم کرد:

الف) دوران خلفای راشدین

آنچه تاریخ در دوران سه خلیف آغازین رسول خدا(ص) از حضرت مسلم(ع) در خاطر دارد، بیش تر در دوران خلیف دوم است که شاید نخستین حضور وی در عرص سیاسی مربوط به همین دوران باشد؛ چراکه با توجه به آنچه در مورد سنّ و تاریخ ولادت حضرت مسلم(ع) گفته شد، ایشان در دوران خلافت خلیف اول، چندان سنّی نداشته است. بنابراین، می توان تلاشهای او در دوران خلافت عمر را نخستین تلاشها و فعالیتهای سیاسی – اجتماعی ایشان دانست.

چشم گیرترین فعالیتهای سیاسی حضرت مسلم(ع) در این دوران، به شرکت او در «فتح بَهنَساء» باز می گردد. «بهنساء» نام منطقه ای در آفریقای شمالی است. این سرزمین منطقه ای پهناور و حاصل خیز در مصر و واقع در کران باختری رود نیل بوده و از نظر اقتصادی از جمله مناطق پر درآمد آفریقا به شمار می رفته است. همچنین، دانشمندان زیادی نیز در آن می زیسته اند. در آن سرزمین بقعه ای وجود داشته که مردم آن سامان، آن را محل اقامت حضرت عیسی و مادرش (ع) می انگاشتند. برخی دیگر نیز آنجا را مزار حضرت یوسف(ع) می دانستند. این سرزمین که ساکنانش مسیحی بودند، در ربیع الاول سال ۲۱ هجری به دست مسلمانان فتح گردید.

در این جنگ، حضرت مسلم(ع) به همراه دو برادر بزرگ ترش «جعفر» و «علی» حضور داشت. خلیف دوم پرچمی به جعفر بن عقیل داد و پانصد سوار با او همراه کرد که برادرانش نیز جزء آنان بودند. لشکر بهنساء نیز در برابر آنان صف کشید. در دست پیشاهنگان لشکر آنان صلیب طلایی بزرگی در کنار پرچمی که حریری زرد بر آن بود و نقش خورشیدی بر آن طلاکوبی شده بود، دیده می شد. برگهای زرّینی از حضور حضرت