خرید و دانلود فایل پاورپوینت کامل همرزمان سردار شهید حاج قاسم سلیمانی(ره)

بخشی از متن فایل پاورپوینت کامل همرزمان سردار شهید حاج قاسم سلیمانی(ره) :

زندی نیا، شهیدی که جبهه را بر تدفین فرزندش ترجیح داد

محمدرضا مغفوری، بیسیم چی شهید مهدی زندی نیا، می گوید: «زندی نیا همراهش یک ساک داشت و یک کیف پول در ساکش بود. عکس پسرش سعید در آن بود. همیشه نشانم می داد که این سعیدم است. خیلی او را دوست داشت. بعد از عملیات والفجر۸ زمزمه فوت فرزندش در بین بچه ها پیچید. گویا سعید در مسیر آماده شدن برای راه پیمایی ۲۲ بهمن تصادف و فوت کرده بود. قرعه دادند خبر فوت سعید به شهید زندی نیا را حاج قاسم سلیمانی به او بگوید.»

سردار سلیمانی از خاطره رساندن خبر فوت سعید به پدرش مهدی زندی نیا می گوید: «وقتی شهید زندی نیا را صدا کردیم و آمد، چهره اش لبخند زیبایی داشت. خنده هایش را که دیدم، نتوانستم خبر را برسانم. دست دست کردم و نمی دانستم چه بگویم. زندی نیا که دید نمی توانم حرفم را بزنم، خودش گفت می خواهی در خصوص سعید بگویی. انگار از این طرف و آن طرف متوجه فوت سعید شده بود. گفتم: چند روزی مرخصی برو و در این شرایط حساس کنار خانواده باش، اما زندی نیا اصرار به ماندن داشت. عملیات همچنان ادامه داشت و او می خواست بماند و وظایفش را انجام بدهد. هرچه گفتم برو قبول نکرد و ماند. در نبود زندی نیا خانواده اش پسر مرحومشان را دفن کرده بودند.»

حاج قاسم از خاطره انتخاب شهید زندی نیا به عنوان پاسدار نمونه در سال ۱۳۶۵ با اندوه و شرمندگی یاد می کند و می گوید: «کاش من این کار را نمی کردم. ایشان زمانی که اسمش به عنوان پاسدار نمونه خوانده شد، چون بچه ای مادر مرده گریه می کرد. زانوهایش می لرزید و زمانی که هدیه را از من گرفت و به من دست داد گفت: حاجی به من ظلم کردی! ای کاش من این کار را نمی کردم و ایشان را به عنوان پاسدار نمونه معرفی نمی کردم.» خیلی طول نمی کشد که مهدی زندی نیا به فرزندش می پیوندد و در عملیات کربلای ۵ به شهادت می رسد. او متولد سال ۱۳۳۵ در سیرجان بود. پیش از شروع جنگ می خواست در رشته راه و ساختمان تحصیل کند که با شروع دفاع مقدس به همراه گروه مکانیک جهاد سازندگی سیرجان راهی مناطق جنگی می شود و در عملیات های مختلفی از جمله بدر، خیبر، والفجر۳، والفجر۴، والفجر۸ و کربلای۴ حضور پیدا می کند و پس از چندین بار مجروحیت، عاقبت در حین عملیات کربلای ۵ به شهادت می رسد.

شهید قاسم میرحسینی، بزرگ لشکر ۴۱ ثارالله

سردار شهید قاسم میرحسینی، جانشین لشکر ۴۱ ثارالله، کسی بود که سردار سلیمانی او را بزرگ لشکر می دانست و می گفت: «بزرگ لشکر ۴۱ ثارالله بود که واقعاً من امروز در هر مأموریتی جای خالی او را می بینم. شهید میرحسینی در حد خودش در تمام صحنه جنگ تک بود.»

باید قاسم میرحسینی را نام آورترین رزمنده سیستان بدانیم که از دل رزمندگان گمنام این استان محروم، به جانشینی لشکر ۴۱ ثارالله رسید و در همین کسوت نیز جام شهادت را سر کشید.

تعابیر حاج قاسم از میرحسینی خاص و کم نظیر است. این سخن که شهید سلیمانی بیشترین توسل ها را به شهید میرحسینی داشت، بار ها در فضای رسانه ای کشور مطرح شد.

خود حاج قاسم در این خصوص می گوید: «در مورد شهید میرحسینی هرچه بگویم احساس می کنم اصلاً نمی توانم حق او را ادا کنم. خیلی روح بزرگی داشت. یک مالک اشتر به تمام معنا بود. من نمی دانم مالک هم توی صحنه سخت محاصره جنگ مثل شهید میرحسینی بوده یا نبوده. شهید میرحسینی فرمانده ای بود که همه ابعاد یک فرمانده اسلامی را با تعاریف اصیل آقا امیرالمؤمنین (ع) دارا بود. با معنویت ترین شخصیت لشکر ثارالله بود. صدای دلنشین آوای قرآن شهید میرحسینی را هر کس می شنید از خود بی خود می شد.

خداوند این توفیق را به من داد که تقریباً از عملیات والفجر یک تا این اواخر که خیلی هم بود در خدمت ایشان باشم… در عملیات کربلای ۴ بچه ها خیلی نگران ایشان بودند. در هیچ عملیاتی شهید میرحسینی بدون زخم از صحنه خارج نشد. قبل از عملیات کربلای ۵ شبی داخل سنگر نشسته بودیم و باهم صحبت می کردیم. گفت: تیر به این جای من خواهد خورد و انگشتش را روی پیشانی اش گذاشت و همین طور هم شد؛ و بی سیم های لشکر ثارالله تا پایان جنگ دیگر صدای دلنشین و ارزشمند و پرمعرفت میرحسینی را نشنیدند. آن صدایی که برای همه بچه ها چه کرمانی، چه رفسنجانی، چه زرندی، چه سیرجانی، چه هرمزگانی و چه بلوچستانی امیدبخش بود. دلنواز بود و دوست داشتنی. آن صدا خاموش شد.»

قاسم میرحسینی هم مثل مهدی زندی نیا در عملیات کربلای ۵ به شهادت رسید. ایشان به مرحله ای از معنویت و رشد راه پیدا کرده بود که شهادت خودش را پیش بینی کرد. بعد از عملیات کربلای ۴ یک روز در مقر لشکر ۴۱ در منطقه نورد بودیم و آماده می شدیم برای شرکت در عملیات کربلای ۵ که با میرحسینی مشغول گفت وگو شدم. چون چند سالی از ازدواجش می گذشت و دارای فرزند نشده بودند، پرسیدم: بالاخره بچه دار شدید؟ گفت: اتفاقاً توراهی داریم، اما من هرگز او را نمی بینم. بعد ادامه داد: در عملیات پیش رو گلوله ای به پیشانی ام اصابت می کند و به شهادت می رسم. وصیت هم کرده ام که اگر فرزندم پسر بود نام حسین را برایش انتخاب کنند و اگر دختر بود زینب. جالب این که درست طبق پیش بینی هایش در کربلای ۵ و به همان نحو که گفته بود به شهادت رسید.»[۱]

شهید حاج حسین بادپا، از نسل مجاهدان محاسن سپیدکرده

شهید حاج حسین بادپا، از شهدای مدافع حرم است که خط رزمندگی را از دوران دفاع مقدس آغاز کرد و در همان دوران باشکوه، به جانبازی ۷۰ درصد نایل آمد، اما پس از پایان دفاع مقدس، به رغم مجروحیت های شدیدی که داشت، هرگز صحنه مبارزه را ترک نکرد و بار ها و بار ها در مأموریت های لشکر ۴۱ ثارالله علیه ضدانقلاب و اشرار شرکت کرد و همواره در مسیر جهاد و مجاهدت کوشا بود.

حاج حسین بادپا، متولد سال ۱۳۴۸ در رفسنجان، از دوستان قدیمی و صمیمی حاج قاسم سلیمانی به شمار می رفت. حاج قاسم علاقه بسیاری به او داشت و تعابیر جالبی را هم در خصوص همرزم دیرینش به کار برده است که نشان از جایگاه شهید بادپا نزد حاج قاسم دارد.

با شروع جنگ در جبهه مقاومت اسلامی و سوریه، شهید بادپا اگرچه در سنین میانسالی بود و مجروحیت های جنگ تحمیلی آزارش می داد، به ندای «هل من ناصر ینصرنی» اهل بیت پاسخ داد و قدم در میدان جنگ سوریه گذاشت و عاقبت در تاریخ ۳۰ فروردین ۹۴ در منطقه درعا سوریه به شهادت رسید. پیکر پاکش مدت ها در دست عناصر تکفیری بود تا این که به همراه پیکر تعداد دیگری از شهدای مدافع حرم مبادله شد و به ایران بازگشت.

حاج قاسم سلیمانی در یک تعبیر زیبا از شهید بادپا او را با شهید یوسف الهی مقایسه کرده و می گوید: «محاسن سپید کرده ها که از نسل مجاهدان و در عطش دوستان شهید و در خوف پایان زندگی ب