خرید و دانلود فایل پاورپوینت کامل نگاه تربیتی و دینی آیت الله حائری شیرازی

بخشی از متن فایل پاورپوینت کامل نگاه تربیتی و دینی آیت الله حائری شیرازی :

عالم مجاهد و متفکر، زنده یاد آیت الله حاج شیخ محمدصادق (محی الدین) حائری شیرازی، از صاحب نظران در تعلیم و تربیت بودند. آنچه پیش رو دارید، برگرفته از سخنان ایشان است.

تنها شاگرد غیرمعممِ درس خارج امام

زنده یاد آیت الله حاج شیخ محمدصادق (محی الدین) حائری شیرازی، تا چندی پس از حضور در دروس خارج فقه و اصول، همچنان ملبس به لباس روحانیت نشده بود! او خود نقل می کند که تنها شاگرد غیرمعمم درس امام خمینی بوده است. او از همان دوره، مجذوب سیرت و صورت رهبر کبیر انقلاب شد: «یادم می آید هنوز معمم نشده بودم که درس امام می رفتم و غیر از من کس دیگری، غیرمعمم نبود. من اشکال هم می کردم، منتها نه در حین صحبت، بلکه بعد از آنکه صحبت شان تمام می شد. رفتم روبه روی امام نشستم و اشکالم را مطرح کردم و ایشان شروع کرد به پاسخ دادن. ایشان چنان تبسم زیبایی بر لب داشت که من اصلاً نفهمیدم چه دارد می گوید! محو زیبایی چهره امام شده بودم. اولین بار بود که نفس به نفس با ایشان صحبت می کردم و ایشان هم با یک شاگرد مکلاّ روبه رو شده بود و برای امام هم این مسئله، عجیب بود. ایشان به دقت جوابم را داد ولی من اصلاً حواس عادی نداشتم و آنچنان مجذوب چهره زیبا و لب های امام شده بودم که نتوانستم بفهمم چه می گوید! بعد هم که ایشان به ترکیه تبعید شد، من نتوانستم در قم تاب بیاورم و جای خالی امام را ببینم و به شیراز رفتم و در آنجا مبارزات سیاسی را شروع کردم.»

آغاز نهضت فکری در «مسجد شیشه گران» شیراز

فعالیت های تبلیغی و مبارزاتی زنده یاد آیت الله حائری شیرازی، از «مسجد شیشه گران» شیراز آغاز شد و تا سال ها ادامه یافت. این محفل توانست سربازان فراوانی برای اسلام، تشیع و انقلاب، تربیت کند. راوی خاطرات پی آمده، روزی را به خاطر می آورد که برای نخستین بار، در این مسجد سخن گفته است: «یک روز من رفته بودم روی پشت بام منزلمان تا زنبور هایی را که مزاحم خانه بودند و دائم در منزل می چرخیدند و نیش می زدند، دفع کنم، که برادرم مرا صدا زد که یک نفر آمده دنبال شما که بروید و در جایی صحبت کنید. درست یادم هست که استارت این کار، از صدا زدن برادرم زده شد که گفت بیا و برو به این مسجد. قبلاً مطالعه نکرده بودم و در راه در دل گفتم خدایا! دستم خالی است. . . معبر مسجد شیشه گران تا منزل ما، مسجد نو است که الان به صورت مصلی درآمده است. از یک در که حالا بسته است، وارد می شدیم و از در دیگر بیرون می رفتیم. درست یادم هست از وسط مسجد که می گذشتم، گفتم خدایا! من برای این ها چیزی تهیه نکرده ام. . . بچه هایی که بعداً عضو انجمن حجتیه شدند، جلسه را شروع کرده بودند. موقعی که به منبر رفتم، از اتفاقاتی که در تحولات روحی برای خودم پیش آمده بود و در کل از شبهه هایی که برای انسان ایجاد می شود و وقتی به دنبال رفع آن می رود، برایش تحول پیدا می شود، صحبت کردم و سیر زندگی خودم را گفتم. فردا آمدند دنبالم و فهمیدم ضبط صوت گذاشته اند که مطالب مرا ضبط کنند. چون صحبت ها مبتنی بر مطالعه کتاب یا از این طرف و آن طرف نبود و حالت خودجوش داشت، بنابراین مورد استقبال واقع می شد و بخش اساسی وقت هم به پاسخ سؤالات می گذشت. خاطرم هست که یکی از آقایان مبارز، در طول یک شب چندین سؤال از من می کرد. ایشان نامش مهدی بهادران و به شیراز متواری شده بود و به نام میرزایی در آنجا زندگی می کرد. ایشان آمده بود به مسجد و سؤالات متعددی را مطرح کرد. بعد آمد به منزل و گفت پاسخ هایی که بر زبان شما آمد، خداوند آورد و این ها را به خودتان نسبت ندهید! اهمیت این مسجد، این بود که تشکیلات آن وابسته به فرد یا سازمان یا جمعیت خاصی نبود و موقعی هم که مرا دستگیر کردند، جلسات تعطیل نشد. مأموران هم همیشه در جلسات بودند. نکته بسیار مهم این بود که طول عمر این جلسات، خیلی دراز شد. گاهی جلسات سال های قبل از پیروزی، یک بار مصرف بودند و نهایتاً یک ماه و دو ماه و یک سال طول می کشید، اما جلسات مسجد شیشه گران، تا سال ادامه پیدا کرد و به همین خاطر، پا گرفتند و فرصت ساخته شدن به جوان ها دادند.»

روش های اصلاحی و تربیتی عالمان نامدار شهر شیراز

راوی اندیشمند این خاطرات، خود داماد عالم مجاهد مرحوم آیت الله سیدنورالدین شیرازی بود. به لحاظ گذران عمر خویش در حوزه و میان روحانیت وقت نیز، از روش و منش ایشان شناختی مطلوب داشت. او با این احاطه و اطلاع، در باب روش های اصلاحی و تربیتی عالمان نامدار شهر شیراز، چنین می گوید: «در شیراز بعضی از روحانیون بودند که فاسد ها را جذب و اصلاح می کردند، یعنی پرورش یافته های آنها، یا از فاحشه خانه ها یا از قمارخانه ها یا از چاقوکش ها و عرق خور ها بودند و در ظرف مدتی، از آن ها مؤمنین خوب و قوی می ساختند. این تیپ آدم ها وقتی می آیند، خوب می آیند، پاک می آیند. فخرالدین عراقی عنوان می کند: به قمارخانه رفتم، همه پاکباز دیدم/ چو به صومعه رسیدم، همه زاهد ریایی! این هایی که در آنجا پاکباز هستند، اینجا هم که می آیند پاکبازند.

مرحوم آیت الله آقای آمیرزا نورالدین شیرازی، اقتدار زیادی داشت و برای امر به معروف و نهی از منکر مجموعه ای قوی را گرد خود جمع کرده بود. خود او قبل از انقلاب از دنیا رفت. ایشان رساله داشت، عالم جلیل القدری بود و در مسائل اجتماعی هم، حرف اول را می زد. سرما که بود می رفت و برای مردم بینوا زغال می برد، اگر کسی بیمار بود، دکتر ها را بسیج می کرد. مسئله کسروی که مطرح شد، آمد و در کیهان حرف های کسروی را جواب داد. کسروی می گفت علما جوابی ندارند به من بدهند، ایشان آمد و جوابش را داد. پاسخ هایش در کتاب «کسر کسروی» جمع آوری شده است. ایشان هنگام پیروزی نهضت نبود، منتها اثرگذاری او، اثرگذاری سازنده ای بود. دیگری آیت الله العظمی آقای حاج شیخ بهاءالدین محلاتی بود که از علمای بسیار برجسته به شمار می رفت. از یک سو هرچه خواستند بگویند این انقلاب مال انگلیس هاست و از سوی دیگر هرچه آمدند و به ایشان گفتند که شما منفعل شده اید، ایشان آمد و محکم ایستاد و موضع گیری بصیرانه ای کرد. من یک بار رفتم و درباره مجاهدین خلق با ایشان صحبت کردم و ایشان هم در سخنرانی عید فطرش، اشاره کرد که این ها مسلمانند و نسبت به آن ها فعلاً موضع نفی و طرد نداشته باشید. یک بار دیگر هم مجاهدین آمدند به سراغ من که بروم و ایشان را وادار به موضع گیری مثبت درباره آن ها بکنم. شب پدرم را خواب دیدم و آقای محلاتی را در حالی که حالتی شبیه یک بیمار داشت و دراز کشیده بود. ما اعتراض داشتیم که ایشان در مورد دفاع از مجاهدین خلق موضع نمی گیرد. پدرم اشاره کرد به ایشان و گفت او از شما مخلص تر است!. . . من بعد از این خواب، دیگر هرگز با آقای محلاتی درباره مجاهدین حرف نزدم. یک بار هم مجاهدین در شیراز می خواستند با آقای طالقانی ارتباط بگیرند و من وقت گرفتم که آن ها را پهلوی آیت الله طالقانی ببرم. شب خواب دیدم که بین من و آقای طالقانی، یک ساواکی ایستاده است! من معنای این خواب را فهمیدم و از آن کار منصرف شدم. آن موقع که ما به این ها حسن ظن داشتیم، گاهی از این راه ها مهار می شدیم. مرحوم آیت الله شهید دستغیب، روحانی پاکی بود و به تهذیب نفس و خودسازی علاقه داشت؛ به طور جدی معتقد به ولایت فقیه بود و ولایت امام را بر خودش جدی می دانست. ایشان در شب های جمعه، دعای کمیل های با حال و سوزناکی داشت و جوان ها در آن مجلس تربیت می شدند. بین آقای محلاتی و شهید دستغیب تفاهمی وجود داشت که موجب انضمام کل روحانیت به این مجموعه و انسجام آن شد. وحدتی که در فارس به زعامت آقای محلاتی به وجود آمد و اتحاد و همگرایی محکم جامعه روحانیت و همراهی همگان تا آن حد شد که نظام نتوانست این مسئله را نادیده بگیرد و همان کاری را که در مدرسه فیضیه کرده بود، در شیراز تکرار کرد، یعنی دستگیری مرحوم آیت الله محلاتی، دستگیری آیت الله شهید دستغیب و دستگیری عده دیگری از روحانیون شیراز در خرداد، و همین موجب بالا گرفتن امواج انقلاب شد و خیلی ها هم در این جریان ها ساخته شدند. هر جا که در جلسات مبارزه، روحانیون شرکت کردند، گروهک ها خیلی ناکام ماندند. در آن شرایط، پررونق ترین شهر ها برای گروهک ها، شهر هایی بود که روحانیون آنجا اشتباهاً در مجالس این ها شرکت می کردند. آن ها در مناطقی که خودشان را از روحانیون جدا کردند، کارشان نگرفت و نتوانستند یارگیری زیادی بکنند… .»

از من برای عضویت در مجاهدین خلق دعوت کردند!

آیت الله حائری شیرازی به لحاظ حضور در کانون تولید فکر دینی و مبارزات سیاسی در شیراز، به طور طبیعی در معرض مراجعه گروه موسوم به مجاهدین خلق نیز قرار گرفت. آنان در صدد بودند که وی را تحت تأثیر فکر خویش قرار دهند یا حتی اگر امکان آن وجود داشت، او را عضو گروه خود کنند! چنان که خود می گوید: «مرحوم آقای بهپور که از دنیا رفته، جوان بسیار بااستعدادی بود. اوایل فامیلش چیز دیگری بود و بعد ها عوض کرد. من یک دوره ادبیات عرب را برای عبارت خوانی آموزش می دادم. ایشان در فاصله یک ماه کتاب های عربی را به شکل صحیح اعراب گذاری کرد و آورد. استعداد درخشانی داشت.

یک شب آمد پیش من و مرا دعوت کرد برای عضویت در مجاهدین خلق و تئوری آن ها را هم برای من گفت و بعد بحث اقتصاد سیستماتیک و اقتصاد دولتی شد. من گفتم در اسلام مالکیت فردی وجود دارد، نه مالکیت دولتی. او هرچه خواست در این قسمت چانه بزند، نتیجه نگرفت. بعد گفت از شما خواهشی دارم. این قضیه ای را که بین ما واقع شد، با کسی مطرح نکنید. گفتم باشد. این را برای نمونه گفتم. التقاط از اینجا شروع شد که جوانان ما برای مبارزه با حکومت، به مبارزه مسلحانه رو آوردند و برای آموزش نظامی و تسلیحاتی، به فلسطین رفتند. کسانی که به این ها آموزش نظامی می دادند، اول آموزش ایدئولوژیک می دادند و درباره چه گوارا و امثال او صحبت می کردند.

این ها چه گوارایی برمی گشتند! در عین حال که نمازشان را هم می خواندند! مسئله ایدئولوژی، در نگاه این ها به شناخت هم پیشروی کرد و رفته رفته دستگاه شناخت دیالکتیک را پذیرفتند. وقتی در شناخت آن ها لغزش پیدا شد، التقاط در وجود آن ها پیشروی کرد و بین اعتقادات سنتی و مسائل انقلابی که در ذهنشان بود، فاصله افتاد. بعضی ها جنبه سنتی شان قوی تر بود و جریان انقلابی وارداتی را مهار کردند؛ بعضی ها هم جنبه سنتی شان ضعیف تر بود و دربست با این جریان، موافق شدند. روش برخوردشان هم روش صبر و انتظار نبود و اگر کسی حاوی اسرار نظامی یا تشکیلاتی شان بود و در عین حال از اعتقادات ایدئولوژیک آن ها برمی گشت، با او تسویه حساب خونین و ترورش می کردند. التقاط این ها از خارج وارد شد. »

بازرگان دوست داشت برای قضا

 

  راهنمای خرید:

• لینک دانلود فایل بلافاصله بعد از پرداخت وجه به نمایش در خواهد آمد.
• همچنین لینک دانلود به ایمیل شما ارسال خواهد شد به همین دلیل ایمیل خود را به دقت وارد نمایید.
• ممکن است ایمیل ارسالی به پوشه اسپم یا Bulk ایمیل شما ارسال شده باشد.
• در صورتی که به هر دلیلی موفق به دانلود فایل مورد نظر نشدید با ما تماس بگیرید.