خرید و دانلود فایل پاورپوینت کامل فقیهی که دغدغه اجتهاد و اخلاق داشت

دانلود و استفاده از فایل پاورپوینت کامل فقیهی که دغدغه اجتهاد و اخلاق داشت – تجربه‌ای بی‌نظیر در ارائه!

پاورپوینتی شیک و استاندارد:

فایل فایل پاورپوینت کامل فقیهی که دغدغه اجتهاد و اخلاق داشت شامل ۷۱ اسلاید طراحی‌شده با دقت بالا است که کاملاً آماده برای ارائه یا چاپ در PowerPoint می‌باشد.

چرا فایل فایل پاورپوینت کامل فقیهی که دغدغه اجتهاد و اخلاق داشت گزینه‌ای عالی است؟

• گرافیک حرفه‌ای و جذاب: اسلایدهای فایل پاورپوینت کامل فقیهی که دغدغه اجتهاد و اخلاق داشت با طراحی مدرن و چشم‌نواز، پیام شما را به بهترین شکل منتقل می‌کنند.
• کاربری آسان: ساختار این پاورپوینت به‌گونه‌ای است که استفاده از آن بدون نیاز به تغییرات پیچیده ممکن باشد.
• آماده استفاده: تمامی اسلایدهای فایل پاورپوینت کامل فقیهی که دغدغه اجتهاد و اخلاق داشت از قبل تنظیم‌شده و بدون نیاز به ویرایش، قابل استفاده هستند.

تضمین کیفیت و دقت بالا:

این مجموعه بر اساس بالاترین استانداردهای طراحی ساخته شده است و کاملاً منسجم و بدون اشکال، مناسب برای ارائه‌های حرفه‌ای می‌باشد.

نکته قابل توجه:

برخی نسخه‌های غیررسمی ممکن است تغییراتی داشته باشند. این نسخه اصلی فایل پاورپوینت کامل فقیهی که دغدغه اجتهاد و اخلاق داشت با دقت و کیفیت بالا طراحی شده است.

همین حالا فایل فایل پاورپوینت کامل فقیهی که دغدغه اجتهاد و اخلاق داشت را دریافت کنید و یک ارائه بی‌نظیر داشته باشید!

بخشی از متن فایل پاورپوینت کامل فقیهی که دغدغه اجتهاد و اخلاق داشت :

یکی از فقهای عالیقدری که متأسفانه یک سال از وجود ذی جود و پُر ارزشش بی بهره شدیم، حضرت آیت الله سید محمدمهدی موسوی خلخالی رضوان الله علیه است. او شخصیتی بود که بیش از هفتاد سال مشغول مجاهدت عملی و معنوی و سیاسی بود و آثار گرانسنگ زیادی که به تعبیر مقام معظم رهبری نوشتجات متینی هستند از خود به جای گذاشت. گاه برخی از بزرگان در یک جهت مثل تدریس بسیار موفق عمل کردند و می کنند اما در جهت دیگر مثل تحقیق و تألیف هیچ بروز و ظهوری ندارند و گاه بالعکس، در نوشتن آثار ارزشمند ید طولایی دارند اما اصلاً یک کرسی درس و بحثی به خود اختصاص نداده و یا اگر مشغول تدریس اند خیلی در این زمینه موفق نبودند. گاه برخی هر دو مطلب را دارند اما در قسمت خدمات دینی و اجتماعی و یا فعالیت های سیاسی دارای ضعف و عدم موفقیت بودند.

بسیار مهم و ارزشمند است که یک عالم دینی در جهات مختلف ورود کند آن هم به صورت موفق و به اصطلاح شخصیت چندبعدی و ذو جهات داشته باشد.

سیدنا الاستاد(ره) این چنین بود؛ در جهات مختلف بسیار موفق و کارآمد وارد شده و عمل کردند؛ هم در جهت تحقیق و تألیف و قلم زدن، هم در جهت تدریس و بحث کردن و سخن گفتن و هم در جهت خدمات دینی و علمی و اجتماعی و سیاسی. شخصیت ایشان از یک جامعیت نسبی برخوردار بود و اشاره به این جامعیت را می شود در پیام های مراجع بزرگوار و رهبر معظم انقلاب که به مناسبت ارتحال حضرت استاد صادر کردند یافت.

به عنوان نمونه در قسمتی از پیام رهبر انقلاب اسلامی مدظله العالی این چنین آمده است:

«ایشان فقیهی عالیقدر و مدرّسی بزرگ بودند و خدمات دینی و علمی با ارزشی به حوزه های علمیه و به محیط دینی کشور ارائه کردند. نوشته ئی متین در باب حکومت اسلامی مانند دیگر نوشتجات فقهی و اصولی از یادگارهای برجسته ایشان است».

باری؛ دوران همراهی و تلمذ در محضر استاد چقدر شیرین و جذاب بود؛ گاه در محضر ایشان بودم و معظم له از دوران تحصیل در نجف و درس های استاد معظمشان آیت الله خویی (ره) یاد می کرد و با حسرت یک آهی می کشید و می فرمود چقدر دوران شیرینی بود و من آن روز، حرف استاد را درک نمی کردم و امروز عمق آن آه حسرت استاد را در خودم می یابم و می فهمم.

توصیه های علمی و اخلاقی

در اینجا مناسب است به برخی از توصیه های علمی و اخلاقی در زمینه اجتهاد، تحصیل و تبلیغ بپردازم.

الف) حضرت استاد در این سال ها روزی نبود که درس را با آیه شریفه فَلَوْلَا نَفَرَ مِن کُلِّ فِرْقَهٍ مِّنْهُمْ طَائِفَهٌ لِّیَتَفَقَّهُوا فِی الدِّینِ وَلِیُنذِرُوا قَوْمَهُمْ إِذَا رَجَعُوا إِلَیْهِمْ لَعَلَّهُمْ یَحْذَرُونَ شروع نفرمایند همچنانکه کتب ایشان هم با این آیه شروع می شود؛

نیز ایشان در بسیاری از جلسات موعظه برای طلاب، به این آیه شریفه اشاره می کرد و می فرمود: تا می توانید در فراگیری علوم دینی، کوشا و جدی باشید و با قدم های استوار به پیش روید؛ می فرمود: باید تلاش کرد تا مصداق این آیه شریفه شویم و این دعوت الهی را لبیک گفته و برای ابلاغ و انذار آماده گردیم. می فرمود مطابق آیه و قُلْ إِنی أَنَا النَّذِیرُ الْمُبِینُ مقام والای انذار از الطاف الهی به انبیاء گرامی اش است.

خداوند درجات عالی را به جویندگان ایمان و دانش بشارت داده است

ب) یکی دیگر از آیاتی که حضرت استاد بسیار بر آن تأکید داشت و در مجالس مختلف آن را متذکر می شد آیه شریفه یَرْفَعِ الله الَّذِینَ آمَنُوا مِنْکُمْ وَالَّذِینَ أُوتُوا الْعِلْمَ دَرَجَاتٍ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِیرٌ؛ می فرمود به مقتضای این آیه، خداوند متعال رسیدن به درجات عالی را به جویندگان ایمان و دانش بشارت داده است.

می فرمود: «رفعت و بلندی فقط در نزد خداوند است اما خداوند آن را به کسانی عطا می کند که تمامی همت و تلاش خویش را در تقویت ایمان و علم به کار برند. علم با ایمان ارزش دارد؛ علم بدون ایمان خاصیتی ندارد بلکه گاهی ممکن است علم در راه ضلالت و گمراهی و خطا باشد. این دو با همدیگر اگر توأم شد آن وقت است که ما می توانیم خدمتی به مردم بکنیم؛ آن وقت است که ما می توانیم مردم را هدایت کنیم؛ اگر مردم احساس کنند آن نور ایمانی که لازم است در روحانیت و در اهل علم نباشد نه تنها استفاده ای نمی کنند بلکه عقب گرد می کنند و از روحانیت، جدا می شوند بلکه از دین هم زده خواهند شد.

بزرگان ما رفتند به طرف خدا و زحمت کشیدند و ایمان آوردند و تقوا داشتند، علم هم از آنجا به آن ها داده شد؛ مراجع و بزرگان، آن هایی که ما دیدیم یا شنیدیم یا از حالات آن ها خواندیم همین جور بوده که یک سره در تقوا و خداپرستی و ایمان بودند خدا هم به آن ها عنایت کرد و به مقامات عالی علم رسیدند و لذا هر کدام از آن ها نمونه های دهر و قرنی شدند؛ قلوب شیعیان را آن ها نگه داشتند عزت شیعیان را آن ها نگه داشتند؛ علمائی که این دو خاصیت را داشتند و الا آن کسی که سواد چندانی نداشت یا خدای نکرده ضعفی در او بود خاصیتی و اثری در جامعه نداشت.

اگر ما بخواهیم در اجتماع و در تمام جهات زندگی مردم، جهات فردی و اجتماعی و سیاسی و فرهنگی و…اثر بگذاریم این دو تا را باید داشته باشیم و مردم هم این معنا را از ما درک بکنند؛ اگر چنانچه خدایی نکرده سوء ظنی به ما پیدا کردند خیلی خیلی خطرناک است».

علمت را تا حد تفقه و اجتهاد بالا ببر تا جایی که حرفت برای دیگران حجت باشد

معظم له در توضیح و تبیین نکات این آیه در جلسه ای مطالب ذیل را بیان فرمود: «خداوند متعال می فرماید: یَرْفَعِ الله الَّذینَ آمَنُوا مِنْکُمْ وَ الَّذینَ أُوتُوا الْعِلْمَ دَرَجاتٍ وَ الله بِما تَعْمَلُونَ خَبیر؛ در این آیه مبارکه یک نکته مهمی است که ایمان از شما: آمنوا منکم و علم از ما: اوتوا العلم؛ اگر شما آن مقام ایمان را تحصیل کردید، ما هم به شما علم را می آموزیم، چون: العلم نور یقذفه الله فی قلب من یشاء. مطلب دوم اینکه آیه مبارکه می گوید ایمان و علم درجات دارند. ایمان حدّ یقف ندارد، علم هم حدّ یقف ندارد، قدم به پیش گذارید و به درجه کم ایمان و اصطلاحات استدلالی اکتفا نکنید، خدا را باور کنید و درجه ایمان را بالا ببرید. نمونه های درجات ایمان برای ما مشخص است. امیرالمؤمنین(ع) اعلی درجات ایمان را داشت. وقتی با خدا تماس می گرفت و عبادت می کرد چه حالی داشت؟! از خود بی خود می شد و این اعلی درجه ایمان است. گاهی انسان از باب فن، علم و استدلال علت و معلول و استدلال دور و تسلسل، یک ایمان فنی پیدا می کند، این یک چیز بازاری و معمولی است، لکن باور نیست، باور فوق این است که آن درجه عالی را پیدا کنند، ما باید آن را دنبال کنیم تا بتوانیم نزد خدا قرب و منزلتی پیدا کنیم. علم هم همین طور است، علم هم متأسفانه الآن در حوزه ها محدود شده به مدرک گیری و این هم یک مشکلی است که یک فاضلی، عالمی، طلبه ای به یک گواهی که از حوزه ها می گیرند، اکتفا می کنند، نه برادر! تو علمت را بالا ببر، عمر است، سرمایه است این سرمایه را می خواهی چه کار کنی؟! تو الآن سرمایه را آوردی برای این راه، لذا برو به پیش، علمت را بالا ببر تا به درجه اجتهاد برسی: فَلَوْ لا نَفَرَ مِنْ کُلِّ فِرْقَهٍ مِنْهُمْ طائِفَهٌ لِیَتَفَقَّهُوا فِی الدِّینِ وَ لِیُنْذِرُوا قَوْمَهُمْ إِذا رَجَعُوا إِلَیْهِمْ لَعَلَّهُمْ یَحْذَرُون. علمت را تا حد تفقه و اجتهاد بالا ببر تا جایی که حرفت برای دیگران حجت باشد، حجت نیست الا أن یکون فقیهاً، ما مسئله گو نمی خواهیم، مسئله گو فراوان است، طلاب حوزه باید به درجه اعلی اجتهاد برسند، یعنی با این هدف جلو بروند، ما نیاز داریم. اشتهار و عظمت شیعه به مراجعش بوده است، مراجعی که کلمه آن ها برای تمام حجت باشد، ما آن را می خواهیم و از حوزه ها این انتظار را داریم، اما متأسفانه الآن این معنا یک قدری در حوزه ها ضعیف شده است و من از برادران عزیزم، نور چشمان عزیز، جوان ها، خواهش می کنم، تقاضا می کنم، عرض می کنم که عزیزان؛ اکتفا نکنید به مدرک و جلو بروید. آیه مبارکه شما را به این جهت دعوت می کند.

آیه مبارکه ای که خواندم، نکته دقیق دیگری هم دارد و آن این که و الله خبیر بما تعملون، یعنی این نصایح ما بود و لکن خدای متعال به اعمالتان خبیر است، مراقبت الهی پشت سر هست؛ نکند یک وقتی به علمتان مغرور بشوید و بگویید حالا که به درجه عالی رسیدم همه باید به من احترام کنند، نه این طور نیست. من در این رابطه دو سه مطلب از علمایی که در نجف دیدیم، برای شما استشهاد می کنم، بزرگانی که بهترین درجه مرجعیت و عالمیت را داشتند اما غرور علمی در آنان نبود. مثلاً؛ مقام علمی مرحوم آیت الله سیدمحمود شاهرودی، گفتنی نیست و معلوم بود اما این مرد به قدری متواضع بود که وقتی وارد مجلسی می شد، همان جایی که خالی بود می نشست، طلبه ها خجالت می کشیدند و با اصرار ایشان را کنار می نشاندند خوب این کار برای طلبه ها تعلیم عملی بود که تواضع کنند. یا مرحوم آقاسیدعبدالهادی شیرازی، این عالم بزرگوار که نماز جماعت ایشان در نجف اشرف امتیاز فوق العاده ای داشت و همه فضلا در نماز ایشان شرکت می کردند، هم از اخلاق متواضع بسیار عالی برخوردار بود. من خودم می دیدم این آقا گاهی در بازار می آمد مثلاً سبزی، یا خیار می خرید، دستمالی در جیبش داشت در آن می ریخت، در کنار عبا می گذاشت، عبا را هم جمع می کرد و می رفت. با آن مقام علمی، این جور تواضع داشت. این مثال ها را عرض می کنم که روحانی با اینکه درجات علم و ایمان را دارد، بایستی متواضع باشد، تواضع از روحانی بهترین تبلیغ برای مردم است. مردم وقتی ببینند یک روحانی محترم با علم و تقوا این قدر تواضع می کند، در آن ها هم اثر می کند».

سفارش به توکل بر خدا و با خدا بودن و معنویت داشتن

ج) یکی دیگر از توصیه های مکرر حضرت استاد، سفارش به توکل بر خدا و با خدا بودن و معنویت داشتن بود. در جلسات عمومی و خصوصی، این آیه را زیاد از معظم له می شنیدم که وَ مَن یَتَوَکَّلْ عَلَی اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ إِنَّ اللَّهَ بَالِغُ أَمْرِهِ قَدْ جَعَلَ اللَّهُ لِکُلِّ شَیْءٍ قَدْرًا؛

می فرمود: «در زندگی فقط به خداوند توکل داشته باشید و مشکلات و کمبودهای زندگی باعث یاس و ناامیدی یا غفلت از خدای متعال نشود. توکل کنید به خدا و در این راه هر چه زحمت بکشید و تحمل بکنید، اجر شما بیشتر خواهد بود، به خاطر اینکه می خواهید عمرتان را در راه خدا صرف کنید، فایده ای به مردم برسانید، مردم از معلوماتتان استفاده بکنند، سرمایه شما علم و تقوا است، همین را شما صرف کنید در راه خدا بهترین نتیجه را دارد، در مقابل آن هایی که تجارت مالی می کنند، تجارت بکنید با آن مالی که در اختیارتان نیست. البته خدا آن ها را هم بی اجر نخواهد گذاشت و لکن ما طلبه ها به این امید هستیم.

ما می گوییم و من یتوکل علی الله فهو حسبه. فقط توکل بر خدا. انسان به غیر خدا به چه کسی توکل کند، به چه کسی امید داشته باشد؟! به هر کسی امید داشته باشد مثل خود ما عاجز است، پس بهترین توکل، توکل به خدا است».

باری، حضرت استاد با خدا بودن را