خرید و دانلود فایل پاورپوینت کامل شخصیت و نقش حضرت زینب(س) در قیام امام حسین(ع) در منابع اهل سنت

فایل پاورپوینت فایل پاورپوینت کامل شخصیت و نقش حضرت زینب(س) در قیام امام حسین(ع) در منابع اهل سنت؛ راهکاری شایسته برای ارائه‌های موفق

اگر به‌دنبال یک فایل ارائه‌ی آماده با کیفیت بالا و طراحی حرفه‌ای هستید، فایل فایل پاورپوینت کامل شخصیت و نقش حضرت زینب(س) در قیام امام حسین(ع) در منابع اهل سنت انتخابی مناسب برای شماست. این مجموعه شامل ۱۰۴ اسلاید استاندارد و دقیق است که با هدف ارتقاء کیفیت ارائه‌های شما تهیه شده‌اند.

دلایل انتخاب فایل فایل پاورپوینت کامل شخصیت و نقش حضرت زینب(س) در قیام امام حسین(ع) در منابع اهل سنت:

• طراحی ساختارمند و چشم‌نواز: هر اسلاید با دقت بالا و توجه به اصول طراحی گرافیکی تهیه شده است تا محتوای شما به‌خوبی دیده و درک شود.
• آمادگی کامل برای ارائه: نیازی به ویرایش مجدد نیست؛ فایل فایل پاورپوینت کامل شخصیت و نقش حضرت زینب(س) در قیام امام حسین(ع) در منابع اهل سنت آماده‌ی استفاده در کلاس، جلسه یا کنفرانس است.
• سازگاری کامل با پاورپوینت: نمایش صحیح اسلایدها در تمامی نسخه‌های PowerPoint بدون بهم‌ریختگی یا مشکل ظاهری تضمین شده است.

تولید شده با رویکرد حرفه‌ای:

تمامی بخش‌های فایل پاورپوینت کامل شخصیت و نقش حضرت زینب(س) در قیام امام حسین(ع) در منابع اهل سنت با هدف ایجاد یک تجربه کاربری روان و بی‌نقص طراحی شده‌اند. جزئیات با دقت بالا تنظیم شده‌اند تا ارائه‌ای حرفه‌ای و تأثیرگذار داشته باشید.

توجه:

تنها نسخه رسمی فایل فایل پاورپوینت کامل شخصیت و نقش حضرت زینب(س) در قیام امام حسین(ع) در منابع اهل سنت از کیفیت کامل برخوردار است. نسخه‌های غیرمجاز ممکن است شامل اشکالات طراحی باشند و توصیه نمی‌شود از آن‌ها استفاده شود.

با تهیه فایل فایل پاورپوینت کامل شخصیت و نقش حضرت زینب(س) در قیام امام حسین(ع) در منابع اهل سنت، سطح ارائه‌های خود را ارتقاء دهید و مخاطبان خود را تحت تأثیر قرار دهید

بخشی از متن فایل پاورپوینت کامل شخصیت و نقش حضرت زینب(س) در قیام امام حسین(ع) در منابع اهل سنت :

مقدمه

منابع حدیثی اهل سنت شامل کتاب های تاریخی، سیره، شرح حال، جوامع حدیثی، معجم های احادیث و… از قرن دوم هجری تاکنون دارای احادیث و گزارش هایی درباره اهل بیت(ع)، همسران و اصحاب آن حضرت هستند. چهره تابناک و نورانی اهل بیت(ع)، در منابع حدیثی اهل سنت می درخشد و علی رغم منع ثبت و روایت حدیث به ویژه احادیث فضایل اهل بیت(ع) در زمان خلفا مشاهده می شود که روایات درباره فضایل و ویژگی های آن حضرت در این منابع کم نیست. این پژوهش به دنبال پاسخ به پرسش زیر است: شخصیت حضرت زینب(ع) و نقش ایشان در قیام امام حسین(ع) در منابع اهل سنت چگونه تشریح شده است؟

حضرت زینب(ع)، بانوی قهرمان اسلام، در کنار سیدالشهداء و پس از آن در اسارت، مسئولیت بزرگی را بر عهده داشت. ایشان با حضور در بزرگ ترین نهضت اسلام، با روشنگری های خود، همه را از حقیقت عاشورا آگاه و دستگاه اموی را رسوا کرد. وی با غلبه نیروی تفکر و تعقل بر احساس در این واقعه، جریان اسارت را به خوبی مدیریت کرد؛ همچنین با سخنوری و فصاحت پرده از فسادهای دستگاه ظلم برداشت و با صبر و درایت خود ارزش های اسلامی را پاس داشت. محمد غالب شافعی، از علمای اهل سنت در مورد حضرت زینب(ع) می نویسد:

یکی از بزرگ ترین زنان اهل بیت(ع) از نظر حسب و نسب و از بهترین بانوان طاهره که دارای روحی بزرگ و مقام تقوا و آیینه سرتاپانمای رسالت و ولایت بوده، حضرت سیده زینب دختر علی بن ابی طالب است که به نحو کامل او را تربیت کرده بودند و از پستان علم و دانش خاندان نبوت سیراب شده بود، به حدی که در فصاحت و بلاغت یکی از آیات بزرگ الهی شد و در حلم و کرم و بینایی و بصیرت و تدبیر کارها در میان خاندان بنی هاشم، بلکه در عرب، مشهور شد. او جمال و جلال و سیرت و صورت و اخلاق و فضیلت را جمع کرده بود. شب ها در حال عبادت بود و روزها را روزه داشت و به تقوا و پرهیزکاری معروف بود (وجدی، ۱۹۷۱: ۴/ ۷۹۵۷۹۶).

بدون شک یکی از حوادث مهمی که در طول تاریخ موضوع نگارش اندیشمندان سنی بوده، واقعه کربلا و نقش حضرت زینب(ع) است. از آن زمان تاکنون کتاب های بسیاری منتشر شده که منبعی برای رهروان و شیفتگان اسلام و امامت است. کتاب های متعدد و فراوانی نیز به زبان های دیگر، از جمله عربی، نگاشته شده که با عنایت مترجمان به فارسی ترجمه و مورد استفاده قرار گرفته اند.

معرفی شخصیت حضرت زینب(ع)

شخصیت زینب(ع) به گونه ای شکل گرفت که فضائل و کمالات جد عزیز و والدین بزرگوارش را تداعی می کرد.

الف) جلال الدین سیوطی در رساله زینبیه خویش می نویسد: «زینب در زمان جدش رسول خدا پا به عرصه جهان گشود و در دامن وی پرورش یافت. او هوشمندی توانا و دوراندیش و دارای قلبی پرقوت و پرصلابت بود». سپس می افزاید: «حسن بن علی هشت سال قبل از رحلت پیامبر خدا و حسین بن علی هفت سال قبل از آن و زینب کبری نیز پنج سال قبل از رحلت آن بزرگوار به دنیا آمده اند، پس زینب پنج سال از عمر خویش را در کنار پیامبر خدا گذرانده و تربیت یافته است».

زینب(ع)، دختر علی بن ابی طالب (ع)، از جمله زنان با فضیلت و بزرگوار که دوراندیشی و فکری با عظمت داشت. او همراه برادرش حسین بن علی(ع) در واقعه کربلا حضور پیدا کرد. به امر یزید بن معاویه، ایشان را به همراه دیگر اسراء به شام و شهرهای مختلف بردند که در شام زینب کبری در برابر یزید خطبه ای غراء خواند (رحمانی همدانی، ۱۳۶۹: ۲/۶۳۷).

ب) شیخ عزالدین معروف به ابن اثیر جزری می نویسد: «زینب دختر علی بن ابی طالب، مادرش فاطمه دختر رسول خدا بود. او در زمان پیامبر خدا به دنیا آمد و مقداری از زندگی آن حضرت را درک نمود. زینب تنها خانم متفکر و دانشمندی بود که از قوت فکر بالایی برخوردار بود. پدرش وی را به ازدواج عبدالله بن جعفر درآورد. خداوند به وی فرزندانی عنایت کرد که نام آنان علی، عون اکبر، عباس، محمد و ام کلثوم بوده است. او در واقعه کربلا همراه برادرش حسین بن علی بود. بعد از شهادتش به همراه قافله روانه شام گشت و در برابر یزید بن معاویه خطبه ای شیوا و پرمعنی ایراد کرد که در کتاب های تاریخی ذکر شده. ایراد آن خطبه درایت و عقل و اندیشه و قدرت بالای قلبی وی را می رساند» (ابن اثیر، ۱۹۶۵: ۷ /۴۵۷).

ج) استاد محمد فرید وجدی: «زینب، دختر علی بن ابی طالب، از جمله زنان با فضیلت و بزرگواری است که دوراندیشی و فکر با عظمتی داشت. او همراه برادرش حسین بن علی در واقعه کربلا حضور داشت به امر یزید بن معاویه آن خانم را به همراه دیگر اسراء به شام و شهرهای مختلف بردند که در شام زینب کبری در برابر یزید خطبه ای غراء خواند.» (نقدی،۱۳۵۰: ۲۱۵).

د) محمد غالب شافعی مصری: وی از نویسندگان مقتدر مصری است. در مجله «الاسلام» سال اول، شماره ۲۷ علاقه و عشق خود را به زینب(ع) چنین می نگارد: «یکی از بزرگترین زنان اهل بیت از نظر حسب و نسب و از بهترین بانوان طاهره که دارای روحی بزرگ و مقام تقوی و آیینه سر تا پا نمای رسالت و ولایت بوده، حضرت سیده زینب دختر علی بن ابی طالب می باشد که به نحو کامل، او را تربیت کرده بودند و از پستان علم و دانش خاندان نبوت سیراب گشته بود. به حدی که در فصاحت و بلاغت یکی از آیات بزرگ الهی گردید و در حلم و کرم و بینایی و بصیرت و تدبیر کارها در میان خاندان بنی هاشم و بلکه عرب مشهور شد و میان جمال و جلال و سیرت و صورت و اخلاق و فضیلت را جمع کرده بود. شب ها در حال عبادت و روزها را روزه داشت و به تقوا و پرهیزگاری معروف بود» (وجدی، ۱۹۷۱: ۴/۲۶۸).

حضرت زینب(ع) و روایات نقل شده از دیدگاه علمای اهل سنت

باید توجه داشت که ارزش روایات نقل شده از حضرت زینب(ع) فراتر از روایاتی است که راویان دیگر نقل کرده اند، زیرا این بانوی بزرگ، خود عالمه ای غیر معلمه بود و روایاتی را که نقل می کرد، بی هیچ شبهه ای، معتبر و مستنداند، حتی روایت هایی که در سنین کودکی از ایشان نقل شده اند. این بانوی بزرگوار که پنج سال قبل از وفات رسول خدا(ص) به دنیا آمد، از مادرش فاطمه زهرا(ع)، پدرش علی(ع)، اسماء بنت عمیس و ام ایمن روایت نقل می کرد. شمار راویان از وی بسیارند که می توان به: علی بن حسین(ع)، ابن عباس، محمد بن عمر، عطاء بن سائب، فاطمه بنت الحسین، محمد بن جابر، عباد عامری و… اشاره کرد (طباطبایی رضوی، ۱۳۴۱: ۲۴۴).

در ادامه برخی از روایات نقل شده از حضرت زینب(ع) در منابع اهل سنت را نقل می کنیم.

وسیله ارتباط خلق و خالق

ابوبکر با این سند: محمد بن زکریا، جعفر بن محمد بن عماره کندی، پدرش، حسین بن صالح، دو مرد از بنی هاشم، از حضرت زینب(ع) دختر علی(ع) روایت کرد که زینب(ع) فرمود: «قالت فاطمه(ع) و نحنُ وسیلتهُ فی خلقهِ و نحنُ خاصته و محل قدسه و نحن حجته فی غیبه و نحن ورثه انبیائه»؛ «ما وسیله ارتباط خدا با مخلوق های او هستیم. ما برگزیدگان خداییم و جایگاه پاکی ها، ما راهنماهای روشن خداییم و وارث پیامبران او هستیم» (جزائری، ۱۳۸۷: ۲۴۵).

دوستی آل محمد(ع)

روایتی مشهور به «فاطمیات» در باب دوست داشتن آل محمد که با این اسناد نقل شده است: «… عن فاطمه بنت السجاد علی بن الحسین زین العابدین(ع) عن فاطمه بنت ابی عبدالله الحسین (ع) عن زینب بنت امیرالمؤمنین(ع) عن فاطمه بنت رسول الله(ص) قالت: الا مَن ماتَ عَلی حُب آل محمد ماتَ شهیداً»؛ «آگاه باشید هر کسی که بر دوستی آل محمد بمیرد، شهید است» (جزائری، ۱۴۲۷: ۳۲۷).

همچنین شایسته است شخصیت والا و علمی حضرت زینب(ع) را از دیدگاه اهل سنت نیز مورد بحث قرار دهیم: شیخ عزالدین معروف به ابن اثیر جزری از بزرگان اهل سنت، در کتاب اسدالغابه، که درباره صحابه پیامبر(ص) نوشته است، حضرت زینب(ع) را از اصحاب پیامبر(ص) دانسته، سپس به خصوصیات و ویژگی های بارز حضرت نیز چنین اشاره می کند:

«زَیْنبُ بنتُ عَلیّ بن أبی طالب، واسمه عبد مناف بن عبد المطلب بن هاشم القُرَشیه الهاشمیه وأُمها فاطمه بنت رسول الله. أدرکت النبیّ صلَّی الله علیه وسلم، وَوُلِدَت فی حَیَاته، ولم تَلِدْ فاطمه بنت رسول الله صلی الله علیه وسلّم بعد وفاته شیئاً. وکانت زینبُ امرأهً عاقله لبیبه جزاله… وکانت مع أخیها الحسین رضی الله عنه لما قتل، وحمِلت إلی دمشق، و حضَرت عند یزید بن معاویه، وکلامهما لیزید حین طلب الشامی أُختها فاطمه بنت علی من یزید، مشهور مذکور فی التواریخ، وهو یدل علی عقل و قوه جَنَان».

زینب دختر علی(ع)، پیامبر(ص) را درک کرد (از صحابه بود) و در زمان پیامبر(ص) متولد شد و از فاطمه(ع) بعد از وفات پیامبر(ص) فرزندی غیر از او، متولد نشد. زینب زنی عاقل، خردمند و کامل بود و با برادرش حسین(ع) بود تا زمانی که برادرش شهید شد. بعد به عنوان اسیر به دمشق فرستاده شد و در مجلس یزید حضور داشت و سخنان آن دو (حضرت زینب و یزید) هنگامی که مرد شامی خواست فاطمه دختر حسین(ع) را به کنیزی بگیرد، مشهور و در تاریخ ثبت شده است و این دلالت بر عقل و قوت قلب (شجاعت) حضرت زینب(ع) دارد (ابن اثیر، ۱۹۶۵: ۷/۴۵۹).

در خصوص معنی «لبیبه جزاله» باید بگوییم، لُبّ از نظر لغت، عقل و خردی است که از هر ناخالصی و شائبه ای پاک است، عقل و خرد، خالص کننده همه معانی است که در وجود انسان مانند مغزها و مغز و اصل هر چیزی وجود دارد. مفهوم واژه لُبّ برتر و والاتر از معنی واژه عقل است، پس هر لُبّی عقل است و هر عقلی لب نیست. و از این جهت خدای تعالی فهمیدن و درک احکامی که عقل های کامل و پاک آنها را می فهمند مربوط به «اولو الألباب»، یعنی فرزانگان و صاحبان عقول و خردهای کامل، می داند و می گوید: «وَ مَنْ یُؤْتَ الْحِکمَهَ فَقَدْ أُوتیَ خیْراً کثیراً، وَ ما یَذَّکرُ إِلَّا أُولُوا الْأَلْبابِ» (بقره: ۲۶۹) حقیقت و ارزش حکمت را که خداوند آن را با خیر و نعمت بسیار بیان کرده است کسانی درک می کنند که خردمندانی فرزانه و کامل هستند. جزله نیز در لغت به معنی کسی که دارای عقل نیکو یا کسی که رأی نیکوی داشته باشد. بنابراین حضرت زینب(ع) طبق اعتراف عالم نامی اهل سنت، از اصحاب پیامبر(ص) و با عقلی کامل، خالص و شجاعتی بی نظیر بود (طریحی، ۱۳۸۹: ۲۵۹).

خیرالدین زرکلی در کتاب الاعلام بعد از ذکر جریان اسارت حضرت زینب(ع) درباره خصوصیات ایشان، می نویسد: «وکانت ثابته الجنان، رفیعه القدر، خطیبه، فصیحه…؛ «حضرت زینب(ع) دارای قلبی استوار و ثابت قدم، با مقامی بالا، سخنور فصیح بود» (زرکلی، ۱۹۸۹: ۳/ ۶۷).

کحاله نویسنده اهل سنت در خصوص حضرت زینب(ع) می نویسد: «سیده جلیله، ذات عقل راجح، و رأی و فصاحه، و بلاغه»؛ «حضرت بانوی جلیله، دارای عقل راجح، رای، فصاحت و بلاغت بود» (کحاله، ۱۳۷۹: ۲/ ۹۱).

محمد علی قطب می نویسد «ثمّ منّ الله علی هذا البیت الکریم – بیت علیّ وفاطمه – بزهره بنی هاشم السیده زینب بنت الإمام علی، وقد تزوّجت السیده زینب بنت الإمام علی (رضی الله عنه وکرم الله وجهه) من ابن عمّها قطب السخاء عبد الله بن جعفر الطیار. و قد شهدت (رضی الله عنها) فی العام الحادی والستین من الهجره مأساه کربلاء و قامت بدور عظیم فی حفظ نسل الإمام الحسین وذریّه النبی(»؛ «خداوند با گل بنی هاشم یعنی خانم زینب(ع) بر خانه علی و فاطمه منت گذاشت و با پسر عمومیش عبد الله که قطب سخاوت بود، ازدواج کرد و در سال ۶۱ هجری در فاجعه کربلا حضور داشت و نقش بزرگی در حفظ نسل امام حسین(ع) و ذریه پیامبر(ص) داشت» (قطب، ۱۳۴۶: ۱۷۸).

بنت شاطی محقق مصری که نام او عائشه عبدالرحمان است و آثار خود را با اسم بنت الشاطی منتشر می کرد، در خصوص حضرت زینب(ع) جمله جالبی دارد: «کفی بزینب فخرا إنها أخذت من علم جدها رسول الله… و من شجاعه أبیها علی و من صلابه أمها فاطمه… و من حلم أخیها الحسن… و من جهاد أخیها الحسین… فأصبحت ملتقی فضائل أهل البیت»؛ «همین فخر بر زینب(ع) کافی است که علم را از جدش پیامبر(ص)، شجاعت را از پدرش علی(ع)، صلابت را از مادرش فاطمه(ع)، حلم را از برادرش حسن(ع) و جهاد را از برادرش حسین(ع) گرفت لذا دارای مجموعه از فضائل اهل بیت(ع) گردید» (بنت الشاطی، ۱۴۰۶: ۱۶۸).

شیخ باسم مکداش در کتاب مناقب وفضائل آل بیت النبی (() عند أهل السنه والجماعه که مناقب اهل بیت(ع) را از منظر اهل سنت بررسی کرده است، در بخشی از کتاب به جریان مصیبت کربلا و شهادت امام حسین(ع) و به قضیه غارت زینت آلات زنان اهل بیت از جمله، سکینه، فاطمه، رقیه اشاره کرده و در ادامه در خصوص حضرت زینب(ع) می نویسد: «معهن عمتهن الطاهره اخت الحسین (زینب) الکبری»؛ «در بین آنها، عمه پاکیزه شان زینب کبری(ع) نیز بود» (مکداش، ۱۴۳۲: ۲۹۹).

ام فضل کتابی نوشته است به نام صحابیات مجاهدات، وی در این کتاب به اسامی و زندگی زنان مجاهد و مبارز که از اصحاب پیامبر(ص) بودند، اشاره می کند از جمله این زنان مجاهد را حضرت زینب کبری (ع) دانسته و در خصوص ایشان می گوید: «وکانت ثابته الجنان، رفیعه القدر، شاعره، خطیبه، فصیحه». حضرت زینب(ع) دارای قلبی استوار، درجه ای رفیع، شاعره، خطیب و کلامی فصیح داشت (ام فضل مصطفی کامل، ۱۴۰۱: ۶۴).

البته در کتاب معجم النساء الشاعرات فی الجاهلیه و الاسلام، که درباره زنان شاعره در جاهلیت و اسلام نوشته شده است، نام حضرت زینب(ع) نیز به عنوان زن شاعره که دارای بلاغت و فصاحت بود، ثبت شده است (عبد مهنا، ۱۴۰۵: ۱۱۴).

بنابراین بزرگان اهل سنت، حضرت زینب(ع) را زنی منحصر به فرد و دارای جایگاهی بلند، از خاندان نبوی می دانند. همچنین از سخنان آنها چنین برداشت می شود که حضرت زینب(ع) در سخنوری، بلاغت، فصاحت، علم و شجاعت، در مرتبه و درجه ای بالا بوده و از اصحاب برتر پیامبر(ص) به شمار می رود. آنها هم عموما در برابر عظمت و عمق شخصیت این بانوی بزرگوار با خضوع برخورد کرده اند و ایشان را ستوده اند (محدثی، ۱۳۸۰: ۸۶).

فضایل بانوی کربلا در آثار قدما و دانشمندان معاصر اهل سنت

جلال الدین سیوطی، متوفای سال ۸۸۴ ه.ش، از عالمان نامدار اهل سنت محسوب می شود که رساله ای به نام «رساله زینبیه»، درباره شخصیت و ویژگی های اخلاقی حضرت زینب(ع)، به رشته تحریر درآورده است. سیوطی در نوشتار خود، پس از بیان ویژگی های نَسَبی و شخصیتی حضرت زینب(ع)، بانوی کربلا را از اصحاب و کسانی که از آن حضرت حدیث نقل کرده اند، برمی شمرد و می نویسد: «زینب(ع) در زمان جدش، رسول خدا(ص) پا به عرصه گیتی گذاشت و در دامن آن حضرت پرورش یافت. زینب(ع)، بانویی باهوش، توانا، دوراندیش و دارای قلبی پرقوت و صلابت بود». سیوطی در رساله خود، حضرت زینب(ع) را بانویی با فضیلت و بزرگوار می داند که همراه برادرش در کربلا حضور پیدا کرد و پس از آن، با بیانات آتشین و کوبنده اش، اقتدار امویان را به شدت تهدید کرد (سیوطی، ۱۴۱۲: ۱۴۹).

علاوه بر سیوطی، علی بن محمد بن اثیر، در کتاب مشهور اُسدالغابه فی معرفه الصحابه، پس از ذکر نام حضرت زینب(ع) در زمره اصحاب رسول خدا(ص)، درباره آن بانوی با کرامت، می نویسد: «زینب دختر علی بن ابی طالب، رضی الله عنهما، از قریش و بنی هاشم است. مادرش فاطمه(ع)، دختر رسول خدا (ص) است. او دوران حیات پیامبرخدا(ص) را درک کرد. زینب(ع) بانویی پارسا و دانا بود که پدرش علی(ع)، او را به عقد پسرعمویش، عبدالله بن جعفر درآورد. زینب(ع) همراه با برادرش حسین(ع) به کربلا رفت و با او بود تا وقتی که برادرش به شهادت رسید. پس از آن، زینب(ع) را به دمشق بردند و او در حضور یزید، خطابه ای غرّا ایراد کرد که در تاریخ معروف است» (ابن اثیر، ۱۹۶۵: ۷/ ۳۴۲).

بسیاری از علما و نویسندگان اهل سنت، در آثار تاریخی شان، ضمن شرح وقایع قبل و بعد از واقعه عاشورا، درباره حضرت زینب(ع) مطالبی ارائه کرده اند. ابن اعثم کوفی در جلد پنجم کتاب مشهور الفتوح، به شرح برخی از ویژگی های شخصیتی حضرت زینب(ع) از زبان راویان واقعه کربلا و نیز وقایع پس از آن پرداخته و به نقل از خزیمه اسدی نوشته است: «زینب(ع) در برابر یزید ایستاده بود. به او نگاه کردم. به خدا قسم تا آن روز بانویی به فصاحت بیان و شجاعت زینب(ع) ندیده بودم. طوری سخن می گفت، گویی با زبان پدرش علی بن ابی طالب – رضی ا… عنه – سخن می گوید» (ابن اعثم، ۱۴۱۱: ۱