خرید و دانلود فایل پاورپوینت کامل عفاف و حجاب در فضای مجازی

بخشی از متن فایل پاورپوینت کامل عفاف و حجاب در فضای مجازی :

مفهوم شناسی عفاف و حجاب

حجاب و عفاف، از ارزش های جامعه بشری شمرده می شود و دین مبین اسلام نیز به رعایت عفاف و حجاب بسیار تأکید دارد. همواره این دو واژه در کنار هم به کار برده می شوند و به نوعی ارتباطی استوار میان این دو وجود دارد.

عفاف، ملکه ای است در زندگی انسان که رفتارها و فکر او را کنترل و هدایت می کند. اگر چه عفاف برآمده از گرایش و خواستهای درونی در انسان است، أمّا بسیاری از رفتارهای مربوط به آن، در دین اسلام تشریع شده است. این رفتارها در چگونگی رابطه با نامحرم به هنگام نگاه، شنیدن و صحبت کردن بروز می یابد.

حجاب، در لغت به معنای «ممانعت از رسیدن به چیزی» است. گفته شده که «حُجْب» و «حجاب»، هر دو مصدر و به معنای پنهان کردن و منع از داخل شدن است.

می توان گفت حجاب، ثمره عفاف درونی است که تظاهر و نمود بیرونی یافته است و به نوع پوشش در ظهور اجتماعی افراد و در رویارویی با نامحرم گفته می شود. (طیبی، ۱۳۸۵: ۳)

بر پایه آنچه در متون اسلامی و کلام اولیاء دین آمده، عفاف و حجاب در همه ابعاد زندگی ظاهری و باطنی انسان گسترده شده و حقیقتی برتر از عالم مادّه، هویتی فطری و آموزه ای آسمانی در وجود انسان است. (میرخانی، ۱۳۸۰: ۸۶)

از این رو، عفاف، نه تنها در اجتماع و در تعامل با دیگران معنا دارد، بلکه در زندگی فردی و تعامل انسان با خود نیز دارای مفهوم است. عفیف بودن افراد در ارتباطات درونی شان، به معنای آن است که فکر ایشان مشغول گناه نباشد و عنان چشم، گوش و زبان و اندیشه آنها در اختیارشان باشد و به گناه نیفتند. چنین افرادی راحت تر می توانند به رفتار عفیفانه در مواجهه با دیگران دست یابند. چنانچه فردی رفتار عفیفانه را از سر قرب الهی انتخاب نکرده باشد، چون خود را در نگاه جامعه، خانواده و گروه دوستان، مقید به آموزه های دینی می یابد، سعی در بروز رفتار عفیفانه از خویش می کند. (علم الهدی و نوروزی اقبالی، ۱۳۹۳: ۱۲)

عفاف و حجاب در زندگی بشر، به وسعت دایره زندگی فردی، اجتماعی و همه تعاملات فکری و رفتاری اوست. در فضای مجازی که می توان به راحتی به فضای خلوت در تعامل با نامحرم دست یافت و در عین حال، گمنام و با هویت های ساختگی فعّالیّت کرد، عفاف و حجاب باید بیشتر در کانون توجّه قرار گیرد. نامه الکترونیکی، گفت وگوی برخط، پسندیدن (لایک کردن)، انتخاب دوست و عضویت در گروه، از جمله فضاهای چالشی در رفتار عفیفانه است. (همان: ۱۳)

فضای مجازی و مشخصه های آن

فضای مجازی، پدیده ای نوین است که در قیاس با زمان پیدایش آن تاکنون، سرعت نفوذ بسیار داشته است؛ به گونه ای که امروزه نسل های گوناگون، از کودکان تا کهنسالان، از کاربران فضای مجازی به شمار می روند. این فضا، با توسعه ابزارها و وسایل گوناگون دسترسی، پیوسته در حال گسترش و تغییر است. در فضای مجازی، مرز واقعیت با غیرواقعیت، برداشته می شود و افراد حاضر در آن، با امری متفاوت از آنچه در زندگی واقعی مواجه اند، برخورد می کنند.

با این همه، فضای مجازی، جدای از فضای حقیقی نیست و پیوستگی استواری میان فضای مجازی و زندگی واقعی انسان ها در جهان خارج قابل مشاهده است. فضای مجازی، دارای منشأ اثر در عالم خارج است و کاربران فضای مجازی با حضور در عالم مجازی، در فضایی مجزا و مقطوع از عالم زندگیشان حاضر نمی شوند.

روابط مجازی، فرهنگ ها و سنّت ها را تحت تأثیر قرارداده و جوامع سنّتی را با نگرانی هایی روبه رو کرده است. در کشور ما نیز با ورود اینترنت و گسترش آن در سطح ابزارهای ارتباطی گوناگون، فضای مجازی به مکانی پُررونق برای شکل گیری روابط متفاوت تبدیل شده است.

مقوله ای که در این میان، نگرانی هایی را به ویژه برای نسل جوان به همراه دارد، اباحی گری در فضای مجازی و قیدناپذیری افراد و به ویژه زنان در تعامل و ارتباط است. گسترش روزافزون انتشار تصویرهای بدون پوشش شرعی از سوی زنان در فضای مجازی، از جمله این نگرانی هاست که در جامعه های اسلامی، یک نگرانی جدّی و رفتار پُرمخاطره به شمار می رود. این رفتار ناشایست، ممکن است از سوی نسل جوان و ناآگاه که دنبال الگویابی هستند، تقلید شود.

معماری خاصّ فضای مجازی

فضای مجازی، به سبب تازگی اش هنوز برای همه، به ویژه کاربران عمومی، ناشناخته است و بسیاری از این کاربران، در فضایی مبهم و گنگ به تعامل می پردازند. این امر، سبب بروز بسیاری از مشکلات برای استفاده کنندگان از این فضا می شود. از این رو، تبیین دقیق و شناخت کافی از این فضا، برای همه کاربران ضرورت دارد. پویایی زمان (برخط بودن پیوسته کاربران در این فضا و تعطیل ناپذیری آن)، فشردگی مکان (از میان رفتن فاصله ها و نزدیکی همه افراد جامعه مجازی با یکدیگر)، گمنامی هویت (سیّال بودن هویت کاربران و ناشناس بودن آنها) و فردگرایی (خودمحوری و ارتباط با رایانه به جای ارتباط با انسان های دیگر)، از ویژگی های فضای مجازی است.

فضای مجازی، مفهوم مکان را دگرگون ساخته است و معنای مکان که محیطی محدود و فیزیکی است، با وجود اینترنت از میان رفته است. تا پیش از پیدایی اینترنت، ارتباط افراد محدود به محله و منطقه خود می شد؛ امّا فضای مجازی، توانایی سیر و گذار انسان را از محلّی به محلّ دیگر، ممکن ساخته است؛ به گونه ای که انسان می تواند در لحظه ای کوتاه چند محلّ متفاوت را زیر نظر داشته باشد.

در فضای مجازی، انتخاب اسم، تصویر پروفایل، حلقه دوستان و مهم تر از همه، بازنمایی از خود، بدون هیچگونه نظارت اجتماعی و به صورت آزادانه انجام می شود. از این رو، می توان گفت این آزادی انتخاب را به صورت تمام و کمال می توان دید.

به خلاف دیگر رسانه های ارتباطی، در فضای مجازی انسان می تواند خود دست به تولید محتوا بزند. همچنین، فضای مجازی، دنیای اطّلاعات است و هر نوع اطّلاعاتی و در همه سطحی، در آن یافت می شود. مخاطب در این فضا می تواند خود به عنوان گزینشگر اطّلاعات عمل کند و اطلاعاتی را که به آنها نیاز دارد، انتخاب کند.

شناخت معماری خاصّ اینترنت، از این رو مهمّ است که به ما کمک می کند تا با شناخت دقیق از محیطی که در آن کنشگری می کنیم، استفاده از این فضا را بهینه نماییم و آسیبهای آن را کاهش دهیم. (گردآب، ۱۳۹۵)

در فضای مجازی، افراد «احساس آزادی بیانِ» بیشتری نسبت به فضای واقعی را تجربه می کنند؛ یعنی فرد از هویت واقعی خود جدا شده و در فضایی جدید، روابط و هویت جدیدی را می آزماید. (گرامی و گاموری، ۱۳۹۶: ۵)

فضای مجازی همچون دنیای واقعی، بستر بروز و ظهور ایده ها و اشکال و فرم های مختلف رفتاری است و طبعاً به سبب گستردگی و فراگیری و عمق نفوذش، این روزها از اهمّیت بیشتری در اشاعه ارزش ها و هنجارها برخوردار است. مقوله حجاب و عفاف نیز از جمله مواردی است که در این فضا دستخوش هجمه ها و تهدیدهای هنجاری قرار گرفته است. (هدایتی، ۱۳۹۵)

شاید به جرئت بتوان فضای مجازی را از هم گسیخته ترین و متکثّرترین فضای ممکن نامید. این فضا، کاملاً مرکز گریز، بدون مرز و فاقد نقطه ثقل است. مفهوم مرز در این فضا، دگرگون می شود و دیگر نمی توان از چارچوب مشخص و قاطعی به نام مرز صحبت کرد؛ فضایی بدون مرکز که سبب ایجاد تکثّر معنایی می شود و از هرگونه طبقه بندی و دسته بندی شدن می گریزد؛ زیرا هر یک از مراکز به نوبه خود، منشأ معنابخشی های متفاوت به پدیدارهای اجتماعی می شوند. هویت حاصل از چنین فضایی، هویتی سیّال، ناپایدار و نامحدود خواهد بود. در چنین حالتی، رابطه ساده و مشخص بین فرد با اجتماع، و معنای ثابت هویت در دنیای سنّتی، از بین می رود و رابطه ای پیچیده، غیرمتمرکز و منتج از مفهوم فضا در ارتباط با هویت ها شکل می گیرد که فاقد شکل ساخت یافته و مشخص است و از هرگونه تعریف و صورتبندی مشخّص می گریزد. (گرامی و گاموری، ۱۳۹۶)

مسئله فایل پاورپوینت کامل عفاف و حجاب در فضای مجازی

موضوع فایل پاورپوینت کامل عفاف و حجاب در فضای مجازی، شاید از دو منظر قابل طرح باشد؛ یکی، عفاف و حجاب کاربران در فضای مجازی، و دوم، شناسایی و بررسی محتواها و فعّالیت های گوناگون درباره فایل پاورپوینت کامل عفاف و حجاب در فضای مجازی.

الف. حجاب و عفاف کاربران در فضای مجازی

بسیاری از کاربران به چگونگی رفتار دینی در رعایت ارتباط مبتنی بر عفاف و حجاب آگاه نیستند و موارد متعدّدی در پسندیدن (لایک کردن)، گفت وگوهای برخط، نظردهی زیر مطالب و نظایر آن مشاهده می شود که با ارزش عفاف مطابق نیست. بسیاری از جرائم اینترنتی و جنسی ناشی از آن، مربوط به: نبود سواد اطّلاعاتی، سواد دیجیتال و سواد فضای مجازی، سادگی ها و اعتمادهای کاربران به دوستان اینترنتی، به ویژه از سوی دختران است.

کاربران در ارتباطاتی که از طریق فضای مجازی با یکدیگر برقرار می کنند، به دلیل گمنامی می توانند خود را آن گونه که مایل اند، اظهار کنند. گمنامی، معمولاً به دو شکل بر برقراری ارتباط عفیفانه تأثیرگذار است؛ از یک طرف، وقتی فرد در شرایط گمنامی قرار دارد، بدون ترس از قضاوت دیگران به افشای خواسته ها و نظرهایش می پردازد. در این حالت، ممکن است ارتباط وی به راحتی به سوی ارتباطی غیرعفیفانه پیش برود. این در حالی است که همین فرد در دنیای واقعی هرگز نمی تواند چنین رفتارهایی از خود بروز دهد. از طرف دیگر، گمنامی باعث می شود که افراد تمایل بیشتری به خودافشایی داشته باشند و بدون ترس از قضاوت دیگران، خواسته ها، نظرها و خاطراتشان را نزد همگان فاش کنند. بنابراین، سطحی از احساسات که ارتباطگران در ارتباطات رایانه واسط منتقل می کنند، حتّی از آنچه در تعامل رو در رو می گذرد، پیشی گرفته است. همان طورکه اشاره شد، چنین ارتباطات صمیمانه ای به طور معمول با ارتباط عفیفانه در تقابل و تضاد است. بسیاری از کاربران جوان، به ویژه دختران و زنان، تصاویر خصوصی و غالباً بدحجاب و بدون حجاب خود را در صفحات مجازی به اشتراک می گذارند؛ غافل از اینکه این عمل، مانند آن است که افراد آلبوم تصاویر خصوصی و خانوادگی خود را با شمارگان میلیونی در سطح جهان منتشر کنند.

شاید بتوان از جنبه هایی، تعامل کاربران در فضای مجازی را همانند بازیگران تئاتر دانست. ضمن آنکه در ارتباطات فضای مجازی و به ویژه در شبکه های اجتماعی سایبری، کاربران در نقش مخاطبان تئاتر نیز بازی می کنند. افراد در تعامل با یکدیگر، به خوداظهاری می پردازند؛ به طوری که هر آنچه در این نوع از ارتباطات رخ می دهد، نمایش است. (علم الهدی و نوروزی اقبالی، ۱۳۹۳: ۳۰) بازنمایی از خود، در فضای مجازی ناقص است؛ به این معنا که این فرهنگ، تمامی ویژگی هایی را که در فضای واقعی بر اساس آن طبقه فرهنگی استنباط می شود، ندارد. در فضای مجازی، رفتارهایی به صورت قاعده در می آیند که سایر ویژگیهای فرهنگی فرد را نادیده می گیرند. همه افرادی که در فضای مجازی حضوری فعّال دارند، به نوعی در استفاده از آن، دارای زبان یکسانی می شوند که ممکن است با فرهنگ آنها در فضای حقیقی خوانایی نداشته باشد.

فضای مجازی، قواعد فرهنگ واقعی را کمرنگ می کند. در فضای واقعی، در جامعه ایران، قواعد عرفی و قانونی مشخّصی برای مثال در خصوص رعایت حجاب وجود دارد. این قواعد در فضای مجازی، یا به صورت اندکی به نمایش گذاشته می شوند و یا اصلاً به نمایش گذاشته نمی شوند؛ تا جایی که انتشار و تماشای عکس بی حجاب، برای بسیاری از کاربران، امری طبیعی و به هنجار در فضای مجازی به شمار می آید. (دانشجو، ۱۳۹۴)

فضای مجازی در این روزگار، به سبب غلبه فضاها و محتواهای ناسالم و غیرعفیفانه بر محیط و مطالب سالم و مفید، ناامن و پُرمخاطره است و بیشتر کارشناسان و بزرگان، افراد را از حضور افسارگسیخته و بدون آگاهی در این فضا، منع می کنند. نمونه های بسیاری از انسان های عفیف و محجوب را می توان یافت که با حضور در این فضا، از دایره عفت و حجاب خارج شده اند. بر پایه یک پژوهش، نمره نگرش به حجاب در دنیای واقعی و رفتار عفیفانه در دنیای مجازی در کسانی که کمتر از یک ساعت از شبکه های اجتماعی استفاده می کنند، بالاتر از افرادی است که بیش از یک ساعت از این شبکه ها بهره می برند. (اسکندری، ۱۳۹۵: ۱۱۱)

رفتارهای کاربرانی که در فضای مجازی، غیرعفیفانه یا کمتر هم