خرید و دانلود فایل پاورپوینت کامل آسیب شناسی کنترل جمعیت در جامعه منتظر

بخشی از متن فایل پاورپوینت کامل آسیب شناسی کنترل جمعیت در جامعه منتظر :

مقدمه

کنترل جمعیت و کاهش فرزندآوری، سیاستی است با روش های گوناگون که از سوی اندیشمندان کشورهای غربی اتخاذ و در سطح بین المللی مطرح شده است؛ کشورهای جهان سوم، بیش ترین سهم را در اجرای این طرح به خود اختصاص داده اند، گرچه این سیاست ها، مخالف آموزه های دینی اسلام بوده، اما در ایران به اجرای گذاشته شد و منجر به کاهش فرزندآوری گردید، از این رو سؤال اساسی در پژوهش حاضر این است که سیاست کنترل جمعیت در ایران اسلامی، چه آسیب هایی را برای جامعه منتظر و خانواده ها در پی داشته و مواجهه با این چالش اجتماعی – سیاسی چه اهمیتی دارد؟

پیشینه بحث

درباره کنترل جمعیت در چند سال گذشته پژوهش های خوبی انجام شده است، از مجموعه کتب و مقالات در این راستا، می توان به آثار زیادی اشاره کرد، که در بیشتر آنها به پیامدهای اجتماعی این حوزه نگاه شده است، اما آن چه جای خالی کار داشت و ازاهمیت بسزایی برخوردار است؛ پرداختن به ارتباط کنترل جمعیت با باورداشت مهدویت در جامعه منتظر است، تاکید این نوشتار، بر اثرپذیری جامعه منتظر از این رخداد است. با توجه به وظایف منتظران در عصر غیبت با یک نگاه کلان حکومتی می توان، با نگاهی فراگیر به آسیب شناسی کنترل جمعیت در حکومت اسلامی ایران پرداخت و با واکاوی چالش های پیش رو، راهکارهایی در مواجهه این مسئله بیان نمود.

در این نگاشته با روش تحلیلی توصیفی به واکاوی این مسئله پرداخته شده است، توجه به بزرگ ترین وظیفه منتظران در عصر غیبت که تشکیل حکومت اسلامی است، مورد بررسی قرار گرفت و سپس رابطه استحکام حکومت اسلامی با جمعیت پرداخته شده است و چالش های پیش روی جامعه با رخداد کنترل موالید بررسی شده است، گرچه با زوایای دیگری میتوان به آسیب های کنترل جمعیت در جامعه نگاه کرد، اما با توجه به شرایط موجود کشور ایران که در یک حکومت اسلامی هستیم به این چالش پرداخته شده است، در این راستا با بهره گیری از آموزه های دینی، به این نتیجه می رسیم که اجرای این سیاست ها، آسیب های فراوانی را در حوزه جامعه و خانواده به همراه داشته است، آسیب های امنیتی و تضعیف جبهه حق از سویی و آسیب های اخلاقی و تربیتی برای فرزندان و… را در پی داشته، به همین خاطر باید برای مواجهه با این چالش از اجرای این سیاست ها جلوگیری شود و با مدیریتی فراگیر به مقابله با آن گام برداشت.

مفهوم شناسی

موالید؛ موالید جمع ولد به فرزند، خواه فرزند انسان باشد و یا غیرخویشتن، بر مذکر و مؤنث، تثنیه و جمع اطلاق می شود، (راغب اصفهانی، ۱۴۲۳: ۸۸۳) هم چنین به معنای فرزندان، نباتات و حیوانات است و در اصطلاح به معنای تولید و تکثیر نسل صالح و کاراست. (دهخدا، ۱۳۴۴: ج۱، ۲۵۶)

جمعیت؛ واژه ای عربی است که به معنای تجمعی از افراد انسانی است که در منطقه ای معین به طور مستمر و معمولاً به شکل مجموعه ای از خانوارها زندگی می کنند. (تقوی، ۱۳۸۰: ۳)

سیاست کنترل جمعیت؛ به معنای مجموعه اهدافی است که بعد از جنگ جهانی دوم توسط کشورهای غربی برنامه ریزی شد و با افزایش یا کاهش جمعیت ارتباط دارد. (عظیم زاده، ۱۳۹۱: ۶) جامعه منتظر: جامعه پویا با اعتقاد به مهدویت بر محور آمادگی برای ظهور و اقدام به زمینه سازی آن (نگارنده).

ضرورت فرزندآوری

یکی از شاخصه های قدرت و توانایی در قرآن کریم داشتن فرزند است:

(وَ یُمْدِدْکُمْ بِأَمْوالٍ وَ بَنینَ وَ یَجْعَلْ لَکُمْ جَنَّاتٍ وَ یجْعَلْ لَکمْ أَنْهارا) (نوح: )؛

و شما را با خواسته ها و پسران مدد می رساند و برای شما بوستان هایی می آفریند، و نهرها برای شما پدید می آورد.

این آیه در ادامه آیات قبل است که نتیجه استغفار را نزول باران و افزایش مال و فرزندان برای مؤمنین می داند.

علامه طباطبایی ذیل این آیه می فرمایند:

مدد به معنای هر چیزی است که آدمی را در رسیدن به حاجتش کمک کند و اموال و فرزندان نزدیک ترین کمک های ابتدایی برای رسیدن جامعه انسانی به هدف های خویش است. در آیه دیگری در سوره اسراء کثرت نفرات مورد توجه خداوند قرار گرفته است؛ (وَ أَمْدَدْناکُمْ بِأَمْوالٍ وَ بَنینَ وَ جَعَلْناکُمْ أَکْثَرَ نَفیرا) (اسراء: )؛ «شما را کمک کردیم با اموال و فرزندان زیاد و نفرات شما را بیشتر قرار دادیم» (طباطبایی، ۱۴۱۷: ج۲۰، ۴۶).

یکی دیگر از آیاتی که به نهی از قتل فرزند ولو به روش سقط جنین و جلوگیری از نسل را منع کرده (وَ لا یقْتُلْنَ أَوْلادَهُنَّ) (ممتحنه: ۱۲) است که مرحوم طبرسی به آن اشاره نموده است:

فرزندان شان را نکشند بر وجهی از وجوه نه زنده بگور کنند و نه سقط جنین نمایند. (طبرسی، ۱۳۶۰: ج۲۴: ۳۸۳)

(وَ لا تَقْتُلُوا أَوْلادَکمْ خَشْیهَ إِمْلاق) (اسرا: ۳۱) این آیه هم طبق تفاسیر، نهی بر کشتن فرزند، حتی در مرحله جنین را می گیرید. (مکارم شیرازی، ۱۳۷۴: ج۱۲: ۱۰۲)

در روایات هم تاکید فراوانی به فرزند داشتن و طلب فرزند ازخدا شده است. پیامبر خدا(ص):

اطلُبُوا الوَلَدَ وَ التَمِسوهُ؛ فَإنَّهُ قُرَّهُ العَینِ، و رَیحانَهُ القَلبِ؛ (طبرسی، ۱۴۱۲: ج، )

فرزند بخواهید و آن را طلب کنید؛ چرا که مایه روشنی چشم و شادی قلب است.

لا یدَع أحدُکم طلَبَ الوَلَدِ؛ فَإِنَّ الرَّجُلَ إذا ماتَ و لَیسَ لَهُ وَلَدٌ انقَطَعَ اسمُهُ؛ (دقایقی، ۱۴۰۲: ج، ، ح )

هیچ یک از شما نباید فرزند خواهی را وا گذارد؛ چرا که وقتی انسان بمیرد و فرزندی نداشته باشد، از نام و آوازه می افتد.

بَیتٌ لا صِبیانَ فیهِ لا برَکهَ فیهِ؛ (دقایقی، ۱۴۰۲: ج، )

خانه ای که کودک در آن نباشد، برکت در آن نیست.

تناکحوا تناسلوا تکثروا، فإنی أباهی بکم الأمم یوم القیامه و لو بالسقط؛ (دقایقی، ۱۴۰۲: ج۱۶، ۲۷۵)

ازدواج کنید و فرزند بخواهید و زیاد شوید که من روز قیامت به کثرت امتمم مباهات می کنم ولو به سقط شده های شما.

در ادعیه معصومین(ع)، دعای افزایش نفرات جبهه حق از خداوند خواسته شده است و از زیادی دشمن به خدا پناه برده شده است؛

اللهم إنا نشکو إلیک غیبه نبینا عنا… و کثره عدونا و قله عددنا. (صدوق، ۱۴۱۴: ج ۱، ۴۸۸)

ضرورت تشکیل حکومت اسلامی در عصر غیبت و زمینه سازی برای ظهور (تشکیل جامعه منتظر)

نبست به وظایف جامعه در عصر غیبت دو دیدگاه در بین اندیش مندان اسلامی جاری است؛ یک دیدگاه حداقلی انتظار با رویکرد آمادگی برای ظهور و بسنده کردن به امورات حسبیه در اجتماع است، و دیدگاه دوم که تشکیل حکومت اسلامی را زمینه ساز ظهور دانسته است، و از بایسته های انتظار پویا را داشتن حکومتی مقتدر با تمامی شاخصه های قدرت برای زمینه سازی و آماده بودن ظهور می داند. می دانیم که خانواده مثل سلول های بدن در یک جامعه است، نقش مهمی در این حکومت داشته و نیروی انسانی این حکومت از همین خانواده ها تامین می شود.

ما در این نگاشته به دنبال اثبات ضرورت تشکیل حکومت اسلامی در عصر غیبت نیستیم، اما خلاصه ای از این ضرورت را از کتاب ولایت فقیه، رجالی تهرانی (۱۳۹۰) تقدیم می کنیم و برای مطالعه بیشتر به کتاب ها و مقالات پیرامون این موضوع مراجعه شود، آن چه برای گام اول بحث لازم بود، این بحث آورده شد؛ چرا که جامعه منتظر، بدون داشتن حکومت اسلامی نمی تواند زمینه ساز ظهور باشد، وبا توجه به وضعیت فعلی که در یک حکومت اسلامی هستیم به مسئله کنترل جمعیت نگاه شده است.

حکومت برای بشر یک امر ضروری عقلی است، زیرا اجتماع بدون حکومت، موجب هرج و مرج می شود. در تمام جوامع بشری تا آن جا که تاریخ نشان می دهد، نوعی حکومت وجود داشته است. این ضرورت در روایات هم اشاره شده است؛ امام علی(ع) در جواب خوارج که حکومت و داوری را فقط برای خدا می دانستند، ضمن بیان مطالبی فرمود:

مردم به هر حال نیازمند به زمام دار هستند، خواه نیکوکار باشد یا بدکار! تا مؤمنان در سایه حکومتش به کار خویش مشغول باشند و کافران نیز بهره مند شوند و مردم در حکومت او، زندگی راحت داشته باشند، به وسیله او اموال بیت المال گردآوری شود، و به کمک او با دشمنان مبارزه کنند. (فیض الاسلام، ۱۳۹۲: ج۱، ۶)

ضرورت تشکیل حکومت اسلامی با محوریت ولی فقیه از آن جاست که در میان ادیان الهی، دین مبین اسلام برای همه ی افراد و همه ی مکان ها و همه ی زمان ها، تا ابد و قیامت عمومیت دارد، بنابراین اسلام در زمان غیبت امام معصوم(ع)نیز بدون تردید دارای حکومت است.

وقتی در قرآن کریم می خوانیم:

(اَلَّذینَ اِنْ مَکَّناهُمْ فِی الارْضِ اَقامُو الصَّلوهَ وَ اتُو الزَّکاهَ وَ اَمَرُو بِالْمَعرُوفِ وَ نَهَوا عَنِ الْمنکَرِ) (حج: ۴۱)؛

مردان خدا کسانی هستند که هرگاه در زمین به آنها قدرت و حکومت بخشیدیم، نماز را برپا می دارند و زکات می دهند و امربه معروف و نهی از منکر می کنند. آیا این امر جز با تشکیل حکومت دینی و اسلامی میسر است؟ اگر فرض کنیم که تعبیر (مَکَّنّا) به معنی هرگونه قدرت بخشیدن بوده باشد، باز دلالت آیه بر مقصود ما روشن است؛ زیرا حکومت بارزترین نمونه ی قدرت است. (مکارم شیرازی، ۱۳۹۴: ج۱۴، ۱۱۸)

برای لزوم و ضرورت تشکیل حکومت اسلامی در عصر غیبت به ذکر چند دلیل می پردازیم:

دلیل اجتماعی – تاریخی

جامعه اسلامی از سایر جوامع بشری که لازمه ی آن برقراری نظم و قانون گذاری در میان افراد جامعه است جدا نیست و همانند جوامع دیگر نیاز به برقراری حکومتی دارد که قوانین را اجرا کند تا هدف از تنظیم قوانین تحقق یابد. جامعه ی اسلامی با بقیه ی جوامع از نظر نیازمندی به داشتن حکومت، مانند سایر جوامع بشری است. به همین دلیل، تشکیل حکومت اسلامی در زمان غیبت، ضرورت پیدا می کند و بدیهی است که جامعه اسلامی، حکومت اسلامی می طلبد، نه حکومت دیگری.

حضرت امام خمینی(ره) در این باره می فرمایند:

سنت و رویه ی پیغمبر اکرم(ص) دلیل بر لزوم تشکیل حکومت است؛ زیرا: اولاً، خود تشکیل حکومت داد، و تاریخ گواهی می دهد که تشکیل حکومت داده، و به اجرای قوانین و برقراری نظامات اسلام پرداخته و به اداره ی جامعه برخاسته است: والی به اطراف می فرستاده؛به قضاوت می نشسته؛ و قاضی نصب می فرموده؛ سفرایی به خارج و نزد رؤسای قبایل و پادشاهان روانه می کرده، معاهده و پیمان می بسته، جنگ را فرماندهی می کرده، و خلاصه، احکام حکومتی را به جریان می انداخته است. (امام خمینی، ۱۳۷۷: ج۲، ۱۱۸)

وقتی خداوند متعال برای جامعه ی پس از پیامبر اکرم(ص) تعیین حاکم می کند، به این معناست که حکومت پس از رحلت رسول اکرم(ص) نیز لازم است.

دلیل اعتقادی

اعتقاد به دین اسلام، انسان را به این باور می رساند که قیام برای پیاده کردن احکام اسلام در دوران زندگانی بر او واجب است و پیداست که برخی از این مقررات، مانند قوانین اجتماعی، اقتصادی، و سیاسی، جز از طریق داشتن حکومت، به طور کامل اجرا نمی شود، بنابراین تشکیل یک حکومت اسلامی در دوران غیبت، امری لازم وضروری است.

در روایات اسلامی که شیعه و سنی نقل کرده اند، آمده است که پیش از ظهور مهدی(عج) مردمی قیام می کنند و مقدمات حکومت مهدی(عج) را فراهم می سازند. از جمله آنها روایتی است که گنجی شافعی از رسول خدا(ص) نقل می کند، که در منابع معتبر ما مثل کشف الغمه نیز آمده است که فرمود:

یَخْرُجُ اُناسٌ مِنَ الْمَشرِقِ، فَیُوَطِّئُونَ لِلْمَهدی سُلْطانَه؛

مردمی از شرق قیام می کنند و زمینه ی حکومت مهدی(ع) را فراهم می سازند. (اربلی، ۱۴۰۴: ج۲، ۴۷۸)

بعد از بیان مطالب و روایات فوق، لازم به ذکر است که دانشمندان و علمای اسلامی خصوصاً شیعه، بر لزوم تشکیل حکومت اسلامی در زمان غیبت تأکید داشته و دارند. بعضی از دانشمندان برای آن دلیل ذکر کرده اند و بعضی آن را از ضروریات دین و بی نیاز از اثبات و استدلال می دانند.

مرحوم فیض کاشانی (۱۰۹۰ق) می گوید:

وجوب جهاد، امر به معروف و نهی از منکر و ترویج نیکی و تقوا فتوا دادن، حکم به حق در میان مردم، برپاداشتن حدود و تعزیرات و سایر سیاست های دینی، همه از ضروریات دین است و تشکیل حکومت، قطب اعظم دین و امر مهمی است که خداوند پیامبران را به آن منظور مبعوث فرموده و اگر ترک شود اساس نبوت تعطیل و دیانت متلاشی و آشوب و فتنه فراگیر می شود، همه گمراه می شوند و نادانی شایع می گردد، آبادی ها خراب و بندگان به هلاکت دچار می شوند. از همه ی اینها به خدا پناه می بریم. (رجالی تهرانی، ۱۳۹۰: ۵۶)

صاحب جواهر (۱۲۶۶ق) می فرماید:

اجمالاً این مسئله از مسایل روشنی است که نیازی به دلیل ندارد. (رجالی تهرانی، ۱۳۹۰: ۵۶)

آیت الله العظمی بروجردی (۱۳۴۰ ق) می فرماید:

شیعه و سنی بر این امر اتفاق دارند که وجود یک سیاستمدار و رهبری که امور مسلمانان را اداره کند، در حوزه ی اسلام لازم است، بلکه این امر از ضروریات اسلام است. (رجالی تهرانی، ۱۳۹۰: ۵۶)

جمعیت یکی از مؤلفه های قدرت این حکومت زمینه ساز

از اصلی ترین پایه های پیشرفت و توسعه کشور، نیروی انسانی است. کشوری که با پیری جمعیت روبرو شود، خود به خود جمعیت جوان و نخبه آن دچار آسیب می گردد و این کشور مهم ترین برگ برنده خود را در توسعه از دست خواهد داد. همان گونه که بسیاری از کشورهای پیشرفته، فقدان جمعیت نخبه خود را با مغزهای متفکر جوانان کشورهای جهان سوم جبران می کنند.

نیروی جوان و جمعیت فراوان، یکی از شاخص های اقتدار نظامی و دفاعی است. از فرصت های مهم ناشی از جمعیت کشور، می توان به توانمندی و اقتدار نظامی و سیاسی کشور در عرصه بین المللی اشاره کرد. به طور قطعی، جامعه ای که در سطح بین المللی دارای جمعیت بیشتر و جوان تری است، می تواند دارای ارتش و قدرت نظامی قوی تری نیز باشد. دوران جنگ تحمیلی و حضور جوانان در عرصه های نظامی و عملیات های سرنوشت ساز، برگ برنده ای بود که ایران اسلامی توانست در دوران دفاع مقدس آن را کسب کند. مطمئناً کشوری که دارای جمعیت اندک و یا پیر باشد، توان رویارویی مقتدرانه در برابر تجاوز بیگانگان را نخواهد داشت. (سبحانی نیا، ۱۳۹۱: ۱۰)

یکی از آیات کلیدی برای تقویت نیروی انسانی و نظامی از همه ابعاد آیه (وَ أَعِدُّوا لَهمْ ما اسْتَطَعْتُمْ مِنْ قُوَّه) (انفال: ۶۰) است. در تفسیر نمونه مصداق قوه، اعم از قوه مادی و معنوی معرفی شده است، از نیروی انسانی تا تجهیزات، حتی در جزئی ترین تقویت، مثل خضاب کشیدن محاسن را شامل می شود، پس می تواند گفته شود که داشتن جمعیت کافی در یک جامعه منتظر، از مصادیق قوه در برابر دشمنان است.

کلمه «قوه» چه کلمه کوچک و پر معنایی است، نه تنها وسائل جنگی و سلاح های مدرن هر عصری را در بر می گیرد، بلکه تمام نیروها و قدرت هایی را که به نوعی از انواع در پیروزی بر دشمن اثر دارد شامل می شود، اعم از نیروهای مادی و معنوی. جالب این است که در روایات اسلامی برای کلمه قوه تفسیرهای گوناگونی شده که از وسعت مفهوم این کلمه حکایت می کند، مثل این که منظور از قوه؛ تیر، هرگونه اسلحه، شمشیر و سپر و حتی در روایتی دیگر می خوانیم: «منه الخضاب السواد»، یکی از مصداق های قوه در آیه، موهای سفید را به وسیله رنگ، سیاه کردن است. یعنی اسلام حتی رنگ موها را که به سرباز بزرگ سال چهره جوان تری می دهد تا دشمن مرعوب گردد از نظر دور نداشته است و این نشان می دهد که چه اندازه مفهوم قوه در آیه فوق وسیع است. (مکارم شیرازی، ۱۳۹۴: ج۷، ۲۲۲)

پس نتیجه می توان گرفت که با وسعت بخشیدن به مصادیق قوه در آیه ۶۰ انفال، داشتن جمعیت، یکی از مصادیق این آیه است، که نویسنده کتاب رساله نکاحیه هم به این نکته توجه کرده است. (حسینی طهرانی، ۱۴۲۵: ۱۳۰)

یکی دیگر از آیات کلیدی برای تقویت حکومت اسلامی در جامعه منتظر مقابله با جبهه باطل، آیه (وَ لَنْ یجْعَلَ اللَّهُ لِلْکافِرِینَ عَلَی الْمُؤْمِنِینَ سَبِیلًا) (نساء: ۱۴۱) است، این آیه عمومیت داشته و هرنوع تضعیف جامعه اسلامی را رد می کند و اگر کاهش جمعیت باعث تضعیف جامعه اسلامی شود و دشمنان این نظام و انقلاب از این جریان خوشحال شوند دامنه این آیه، بحث ما را خواهد گرفت. در تفسیر نمونه به این عمومیت اشاره شده است:

آیا هدف از این جمله تنها عدم پیروزی کفار از نظر منطق بر افراد با ایمان است و یا پیروزی های نظامی و مانند آن را شامل می شود؟ از آنجا که کلمه سبیل به اصطلاح از قبیل نکره در سیاق نفی است و معنی عموم را می رساند از آیه استفاده می شود که کافران نه تنها از نظر منطق بلکه از نظر نظامی و سیاسی و فرهنگی و اقتصادی و خلاصه از هیچ نظر بر افراد با ایمان، چیره نخواهند شد. (مکارم شیرازی، ۱۳۹۴: ج ۴، ۱۷۶)

فقها در مسائل مختلف فقهی، برای اثبات عدم تسلّط کفّار بر مؤمنان، به جمله ی «لَنْ یجْعَلَ اللَّهُ» استناد می کنند و با توجه به این که اگر زمانی کم شدن جمعیت نوعی تقویت جبهه باطل و از آن سو باعث تضعیف جامعه اسلامی گردد می تواند مورد توجه قرار گیرد.

نقش دشمنان حکومت اسلامی در کنترل جمعیت و تضعیف نظام اسلامی

ساموئل هانتینگتون[۱] (۲۰۰۸م) در بخشی از مصاحبه خود، درباره تمدن اسلام و چین و چالش آنها با تمدن غرب، با اشاره به نقش روزافزون مسلمانان می گوید:

تمدن اسلام تمدنی است که چالش آن تا حدودی متفاوت از دیگر چالش هاست، این تمدن اساساً ریشه در نوعی پویایی جمعیت دارد. رشد بالای زاد و ولد که در اکثر کشورهای اسلامی شاهد آن هستیم، این چالش را متفاوت کرده است. امروزه بیش از ۲۰ درصد جمعیت جهان اسلام را جوانان ۱۵ تا ۲۵ ساله تشکیل داده اند. (گاردنر، ۱۳۸۶: ۲۹۶)

نکته حائز اهمیت در خصوص کاهش جمعیت، برنامه ای است که سیاستمداران و استراتژیست های آمریکایی و اروپایی برای مقابله با جمهوری اسلامی ایران در نظر گرفته اند. برژینسکی مشاور سابق امنیت ملی آمریکا در مصاحبه ای با روزنامه وال استریت ژورنال در مارس ۲۰۰۹، در خصوص تغییر جمعیت ایران نکته ای بیان کرد که ابعاد بسیار گسترده ای دارد. وی در این مصاحبه گفته بود:

از فکر کردن به حمله پیش دستانه علیه تأسیسات هسته ای ایران بپرهیزید و گفتگوها با تهران را حفظ کنید، بالاتر از همه بازی طولانی مدتی را انجام دهید چون زمان و آمارهای جمعیتی و تغییر نسل در ایران به نفع رژیم کنونی نیست.

در سال۱۹۸۱ ماکسول تیلور، عضو شورای روابط خارجی رژیم اشغالگر قدس، در جریان مصاحبه ای درباره ازدیاد جمعیت صریحاً اعلام کرد:

من پیشاپیش به مردن بیش از یک میلیارد انسان فکر کرده ام. این ها در آفریقا، آسیا و آمریکای لاتین زندگی می کنند بحران جمعیت و تأمین و عرضه غذا حکم می کند، برای نجات جان این اشخاص تلاش نکنیم. (گارودی، ۱۳۷۵: ۱۴۱)

این سخنان نشان دهنده نگرانی فوق العاده تحلیل گران غربی از جمعیت جوان کشورهای اسلامی و به ویژه ایران است. آن ها به خوبی می دانند که افزایش جمعیت جوان، افزایش اقتدار سیاسی را در پی دارد چرا که این قشر در هنگام خطر تمام انرژی خود را صرف دفاع از کشور و نوامیس خود می کند.

مطرح شدن کنترل جمعیت از سوی غربیان و استکبار دنیا، و آمد و رفت عناصر فاسد آنها به کشور ما پیرامون این مسئله و اختصاص بودجه کلان برای تأمین نیازمندی های کنترل جمعیتی کشور توسط سازمان ملل و… گویای وجود برخی انگیزه های سیاسی و اقتصادی دنیای غرب از طرح این مسئله است.

خانم دکتر نفیس صدیق سفیر سازمان ملل در ایران در اواخر دهه ۶۰ می گوید:

همه معتقدند که برای جلوگیری از رشد نامعقول جمعیت ایران باید کاری کرد… ما به ایران آمده ایم تا در تنظیم یک برنامه جمعیتی به ایران کمک کنیم. ضمن آن که این برنامه کوتاه مدت دوساله، ۴ میلیون دلار هزینه خواهد داشت. (حسینی طهرانی، ۱۴۲۵: ۱۲۵)

این در حالی است که بوش، رئیس جمهور وقت آمریکا، طرح برنامه کنترل جمعیت آمریکا را رد می کند! حال آیا نباید این سؤال و این فکر در ذهن ما شکل بگیرد که سفیر سازمان ملل برای چه اهدافی راهی کشور ما شده بود؟!

تدوام این سیاست ها موجب شد که طی سال های ۶۵ تا ۱۳۸۴، سطح «باروری» در ایران با سرعتی استثنایی و کم سابقه در سطح بین المللی کاهش یابد. به طوری که شاخص های باروری و به پیروی آن، میزان زاد و ولد در مقایسه با سال ۱۳۶۵، به کمتر از نصف کاهش یافت. براساس مطالعات انجام شده و نیز اطلاعات حاصل از سرشماری عمومی نفوس و مسکن سال ۱۳۹۰، میزان باروری کل در کشور به کمتر از ۱/۲ فرزند به ازای هر زن (حد جایگزینی) کاهش یافته است در نتیجه با تداوم وضعیت فعلی ساختار جمعیت ایران از وضعیت جوانی خارج شده و به سوی سالخوردگی و پیری سوق پیدا می کند.

در آمارهای رسمی که از اداره آمار و ثبت احوال کشور به دست می آید، این نظریه را ثابت می کند که اجرای سیاست کنترل جمعیت باعث شده که جمعیت شیعیان روز به روز در حال کاهش باشد و اگر روند کنترل جمعیت و ت