خرید و دانلود فایل پاورپوینت کامل عوامل مؤثر بر شکست سازمان مجاهدین خلق در عملیات فروغ جاویدان

تحولی در ارائه‌ها با فایل پاورپوینت کامل عوامل مؤثر بر شکست سازمان مجاهدین خلق در عملیات فروغ جاویدان!

اگر به دنبال یک روش ساده اما حرفه‌ای برای ارائه‌ی مطالب خود هستید، فایل پاورپوینت کامل عوامل مؤثر بر شکست سازمان مجاهدین خلق در عملیات فروغ جاویدان بهترین انتخاب شما خواهد بود. فایل پاورپوینت کامل عوامل مؤثر بر شکست سازمان مجاهدین خلق در عملیات فروغ جاویدان از پایه بر اساس اصول طراحی مدرن ساخته شده و تضمین می‌کند که اسلایدهای شما جذاب، منظم و آماده‌ی استفاده باشند.

فایل پاورپوینت کامل عوامل مؤثر بر شکست سازمان مجاهدین خلق در عملیات فروغ جاویدان شامل ۱۲۰ اسلاید است که با ترکیب بصری زیبا و چیدمانی حرفه‌ای، ارائه‌ی شما را به سطحی بالاتر می‌برد.

چرا باید از فایل پاورپوینت کامل عوامل مؤثر بر شکست سازمان مجاهدین خلق در عملیات فروغ جاویدان استفاده کنید؟

✔ طراحی حرفه‌ای: هر اسلاید فایل پاورپوینت کامل عوامل مؤثر بر شکست سازمان مجاهدین خلق در عملیات فروغ جاویدان با دقت بالا تنظیم شده تا بیشترین تأثیر را روی مخاطبان بگذارد.

✔ صرفه‌جویی در زمان: نیازی نیست ساعت‌ها وقت خود را برای طراحی پاورپوینت بگذارید، همه چیز آماده است.

✔ استفاده‌ی آسان: بدون نیاز به ویرایش‌های پیچیده، کافی است فایل را باز کنید و ارائه دهید.

✔ فایل پاورپوینت کامل عوامل مؤثر بر شکست سازمان مجاهدین خلق در عملیات فروغ جاویدان قابل استفاده در هر محیطی: چه در دانشگاه، چه در جلسات کاری، فایل پاورپوینت کامل عوامل مؤثر بر شکست سازمان مجاهدین خلق در عملیات فروغ جاویدان حرفه‌ای نیاز شما را کاملاً برآورده خواهد کرد.

متمایز باشید!

دیگر نگران بهم‌ریختگی یا طراحی‌های غیرحرفه‌ای نباشید. فایل پاورپوینت کامل عوامل مؤثر بر شکست سازمان مجاهدین خلق در عملیات فروغ جاویدان به شما این امکان را می‌دهد که بدون دغدغه روی محتوای خود تمرکز کنید و ارائه‌ای تأثیرگذار داشته باشید.

همین حالا دریافت کنید و تجربه‌ای متفاوت از ارائه‌های حرفه‌ای را داشته باشید!

بخشی از متن فایل پاورپوینت کامل عوامل مؤثر بر شکست سازمان مجاهدین خلق در عملیات فروغ جاویدان :

سرلشکر عراقی وفیق سامرایی می گوید: «… به محض پایان یافتن جنگ (پذیرش قطع نامه) سرلشکر فاضل البراک تکریتی، مدیر سرویس اطلاعاتی (استخبارات) از من خواست که به همراه سپهبد ستاد صابر الدوری و مسعود رجوی در کارخ صدام حضور یابیم. در این جلسه، مسعود رجوی به صدام گفت:… [مولای من] مطمئن باشید که افراد سازمان من ظرف چند ساعت وارد [شهر] همدان، ۲۵۰ کیلومتری تهران، خواهند شد….[۱]

مقدمه

سازمان مجاهدین خلق، از ابتدای پیروزی انقلاب اسلامی، به عنوان یک جریان مدعی السهم از نظام جمهوری اسلامی ایران، تعارضات خود را با این نظام افزایش داد و با به کارگیری شیوه های قهرآمیز و تروریستی و برخوردهای مسلحانه، در پی مطالبات خود برآمد. پس از وقایع خرداد سال ۱۳۶۰، رهبری سازمان-به همراه بنی صدر-به فرانسه گریخت[۲] و پس از مدتی وارد کشور عراق شد و با سازمان دهی اعضا و عناصر هوادار، ارتش آزادی بخش را سازمان دهی و تجهیز کرد. در دوران جنگ هشت ساله ایران و عراق، این سازمان عملیات های گوناگونی را علیه مواضع دفاعی جمهوری اسلامی ایران انجام داد و افزون بر آن، به عنوان ستون پنجم با اقدامات جاسوسی، اخبار و اطلاعات جبهه ها و اوضاع داخلی ایران را در اختیار ارتش بعث و استخبارات عراق قرار داد. در سال های آخر جنگ، با ورود آمریکا به صحن جنگ و گسترش جنگ دریایی (خلیج فارس)، سازمان نیز با همکاری دولت عراق وارد صحن جدّی بحران ۱۳۶۷ علیه ایران شد.

در پی موافقت ایران با قطع نامه ۵۹۸، رهبری سازمان مجاهدین خلق در برابر یک عمل غیرمنتظره قرار گرفت و چون احتمال می داد پس از این واقعه، امکان انجام عملیات نظامی علیه جمهوری اسلامی ایران وجود نداشته باشد و در نتیجه، حیات سازمان دچار مخاطره شود، لذا همراه با ارتش عراق، عملیات هماهنگی را علیه جمهوری اسلامی ایران، تدارک دیدند. رهبری سازمان با این انگیزه و با این تصور که وضعیّت سیاسی، اقتصادی و نظامی کشور به شدّت دچار بحران، نابسامانی و آشفتگی شده است و مردم به شدّت از این وضعیّت ناراضی هستند، فرصت ایجاد شده را مغتنم شمرد و بر پای همین تحلیل، عملیات”فروغ جاویدان”را آغاز کرد.

این سازمان با برآور داطلاعاتی خود از وضعیّت داخل کشور، شرایط بین المللی و شرایط خاص داخل سازمان، بیشتر نیروهای موسوم به ارتش آزادی بخش را، با تصمیمی عجولانه و با تاکتیک”نفوذ استراتژیک”وارد خاک ایران کرد.

بنا به اظهارات رهبری سازمان، این عملیات از قبل تدارک دیده شده بود و قرار بود “ضربه استراتژیک”، تحت عنوان عملیات نهایی، با هدف براندازی نظام جمهوری اسلامی و تشکیل دولت موقت جمهوری دموکراتیک و همچنین امضای پیمان صلح میان ایران و عراق و… به اجرا درآید.[۳]

شرایط و چگونگی پذیرش قطع نامه ۵۹۸، فرصت طرح ریزی این عملیات سرنوشت ساز را، برای سازمان بسیار کوتاه کرد و سازمان بلافاصله با فراخوانی نیروهای خود از اروپا و داخل ایران و سازمان دهی و تجهیز کلیه نیروها (در قالب ۳۳ تیپ رزمی) با اقدامی عجولانه، به عنوان عملیات سرنوشت ساز، اعلام کرد: «اگر دست به کار نشویم، شرایط سیاسی قفل خواهد شد و در آینده، هرگز موفق به انجام عملیات بزرگ نخواهیم شد… پس باید سریع حرکت کرد و ضرب نهایی را بر فرق رژیم فرود آورد و…، به محض ورود به خاک ایران مردم بهمن وار به شما خواهند پیوست و کار را ادامه خواهند داد…. »[۴]

بدین ترتیب، یگان های رزمی سازمان با طراحی عملیاتی مرکب از یگان های رزمی ارتش آزادی بخش و با برخورداری از پشتیبانی هوایی و توپخان ارتش بعث عراق، در چهارم مرداد ۱۳۶۷ از مرزهای ایران گذشتند و با یگان های موتوریزه، در حالی که بیشتر نیروهای ارتش آزادی بخش وارد صحنه شده بودند، از قصر شیرین، سرپل ذهاب، کردند و اسلام آباد عبور کرده و به ۲۵ کیلومتری کرمانشاه رسیدند.

گفتنی است، چند روز پیش از این تاریخ، یگان های ارتش عراق در منطق خرمشهر و آبادان، دست به عملیاتی زده بودند؛ از این رو نیروهای سازمان مجاهدین تصوّر می کردند که چون بیشتر قوای ایران در جنوب با ارتش بعث درگیر هستند، آنها می توانند از خلاء نیروهای ایران در منطق غرب استفاده کنند و خود را به کرمانشاه رسانده و اعلام حکومت موقت کنند.[۵] آنها قصد داشتند که پس از تجدید قوا، خود را به تهران رسنده و مرکز ثقل حکومت را تصرف کنند. در چنین شرایطی، رهبری سازمان می پنداشت که با اوضاع نامناسب روحی -روانی مردم ایران، طولانی شدن جنگ و نابسامانی اوضاع جبهه ها، فرسودگی توان نیروهای مسلح ایران و…، ارتش آزادی بخش خواهد توانست بدون هیچ مانعی، تهران را به تصرف درآورده و حکومت جمهوری اسلامی ایران را سرنگون کند.

عملیات فروغ جاویدان در راستای اسراتژی نظامی سازمان و با تحلیل غیرواقعی رهبران آن از اوضاع داخلی ایران، آغاز شد. با پیشروی یگان های رزمی ارتش آزادی بخش به خاک ایران، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی با پشتیبانی گسترده نیروهای مردمی و هوانیروز ارتش، به رویارویی با این تهاجم پرداختند و موفق شدند بخش عمده ای از آنها را محاصره کنند. در نتیج این حرکت، ۲۵۳۶ تن از نیروهای سازمان کشته و شمار فراوانی از آنان نیز مجروح شدند. همچنین نزدیک به ۱۲۰۰ تن از نیروهای باقی مانده، در حالی که بیشتر آنها مجروح شده بودند، با”کابوس مرصاد”به داخل عراق گریختند.[۶]

عوامل مؤثر بر تصمیم سازمان

چنانچه ذکر شد، مسائل داخلی ایران، مسائل درون سازمان و شرایط نظام بین المللی، به عنوان سه عامل در تصمیم گیری رهبری سازمان، برای حمله به درون خاک ایران، مؤثر بودند. اکنون برای روشن شدن تأثیر این عوامل به تجزیه و تحلیل هریک می پردازیم:

عوامل مؤثر داخلی ایران

یکی از عواملی که منجر به اتّخاذ تصمیم انجام عملیات سرنوشت ساز فروغ جاویدان شد، درک نادرست رهبری سازمان، از اوضاع داخلی ایران بود. آنها می پنداشتند که شرایط لازم برای تهاجم فراهم شده است. برخی از برداشت های سازمان از اوضاع داخلی کشور عبارت بود از:

۱- اوضاع نابسامان جبهه ها

از نظر سازمان، طولانی و فرسایشی شدن جنگ، باعث خستگی و فرسودگی روحی رزمندگان و مردم شده بود. این وضعیّت، با حضور و دخالت مستقیم آمریکا در جنگ، حمل ناوگان جنگی این کشور به پایانه های نفتی و هواپیماهای مسافربری ایرباس و…، تشدید شده بود. در کنار این مسائل، حملات زمینی عراق به مواضع دفاعی ایران (که با موفقیّت همراه بود) و نیز تهاجم موشکی و بمباران شهرها، تحلیل سازمان مبنی بر آشفتگی وضعیّت داخلی کشور را تقویت می کرد.[۷]

از سوی دیگر، حملات پراکنده سازمان مجاهدین به خطوط دفاعی ایران، این ذهنیت را در آنها ایجاد کرده بود که نیروهای دفاعی به دلیل نداشتن روحیه، توانایی دفاع از مواضع خود را ندارند و با کمترین فشار از مواضع دفاعی عقب نشینی خواهند کرد. به همین دلیل، رهبران سازمان در همایش هایی که برای آمادگی نیروهای خود، جهت حمله به ایران ارائه می دادند، همواره بر این نکته تأکید داشتند که نیروهای مسلّح ایران به دلیل فرسودگی و شکست های پی درپی، کارآمدی خود را از دست داده اند و ایران از نظر نظامی به نقط صفر رسیده است.

۲- شرایط نابسامان اقتصادی کشور

در شرایطی که ایران مجبور بود علاوه بر پشتیبانی گسترده از جبهه های جنگ و نیروهای مسلّح، وضعیّت اقتصادی مردم را نیز در حد قابل قبولی حفظ کرده و معیشت آنان را تأمین کند، حملات ارتش عراق به منابع اقتصادی ایران و پایانه های نفتی و نیز تشدید محاصر قدرت های بزرگ علیه ایران، شرایط اقتصادی دشواری را بر جمهوری اسلامی تحمیل می کرد. در چنین وضعیّتی، رهبران سازمان تصور می کردند که دولت ایران توانایی ادار امور کشور را ندارد و تنگناهای اقتصادی، باعث به وجود آمدن شکافی عمیق میان نظام و مردم شده است. سازمان مجاهدین، شرایط وخیم اقتصادی ایران را، در مقایسه با سال های قبل، غیرقابل تصور می دانست و به هواداران خود چنین القاء می کرد که مردم دیگر حاضر نیستند برای حفظ نظام تحرّکی از خود نشان دهند.

۳- انزوای سیاسی ایران

از ابتدای پیروزی انقلاب و آغاز جنگ، فشارهای سیاسی و اقتصادی از سرگرفته شد. این فشارها، بعد از کسب چند پیروزی (در سال دوم جنگ) و بیرون راندن دشمن متجاوز از خاک کشور و همچنین تکرار این موفقیت ها در سال های بعد، افزایش یافت. تصویب قطع نامه ۵۹۸ و تصمیم قدرت های بزرگ برای پایان دادن به جنگ، فشارهای سیاسی را شدّت بخشید و قدرت های بزرگ و کشورهای منطقه، بر آن شدند تا ایران را در انزوای کامل قرا ردهند. کشورها و سازمان های بین المللی، به بهانه های گوناگون در اظهارنظرهای رسمی و غیررسمی، ایران را به دلیل گسترش جنگ محکوم کرده و تهدید می کردند که در صورت عدم پذیرش قطع نامه ۵۹۸، روابط خود را با این کشور قطع خواهند کرد. سازمان های بین المللی در بیشتر بیانیه های خود، جمهوری اسلامی را به عنوان عامل تداوم جنگ معرفی می کردند و حتی کشورهای دوست و پشتیبان ایران نیز در دیدارها و پیام های خود، پذیرش قطع نامه را به ایران توصیه می کردند. بیانی هم زمان شورای همکاری خلیج فارس و اجلاس سران عرب، در سال کشورهای دوست و پشتیبان ایران نیز در دیدارها و پیام های خود، پذیرش قطع نامه را به ایران توصیه می کردند. بیانی هم زمان شورای همکاری خلیج فارس و اجلاس سران عرب، در سال ۱۳۶۶ و اظهار نگرانی آنها از گسترش جنگ، نمونه ای از این گونه فشارها بود. افزون بر این، قطع روابط عربستان با ایران و تهدید کشورهای منطقه، به قطع روابط خود با ایران، اقدام عملی در راستای انزوای کامل سیاسی ایران به شمار می رفت.[۸]

از سوی دیگر، فضای تبلیغات روانی در دنیا به گونه ای بود که پس از بروز هر اتفاق یا حادثه ای ایران را متّهم می کردند و تمام تلاش آمریکایی ها، در جهت کاهش تعداد کشورهای دوست ایران و افزایش دشمنان بود. آنها در این امر، تا انداز زیادی موفق بودند. این شرایط برای سازمان مجاهدین، فرصت مناسبی را فراهم آورد تا با بهره برداری کامل از آن، آرزوهای خود را محقق سازند.

۴- اثرات روانی گسترش جنگ شهرها

تأثیرات روانی جنگ، به ویژه تهدید عراق به انجام حملات موشکی و گسترش جنگ شهرها، هم زمان با حملات نیروهای بعثی و اقدامات مداخله جویان آمریکا در خلیج فارس، موجب اضطراب و نگرانی مردم شده بود. تهدید عراق مبنی بر بمباران شیمیایی شهرها[۹]، یادآور خاطر تلخ مردم حلبچه بود و اثرات منفی آن، موجب نگرانی مردم کشور می شد.

از سوی دیگر، حمله آمریکا به هواپیمای مسافربری ایران و شهادت ۲۹۰ سرنشین این هواپیما، فشار روانی بسیار زیادی بر مردم وارد ساخت. در چنین فضایی، رهبران سازمان مجاهدین تصور می کردند، شرایط مطلوب برای حرکت آنان ایجاد شده است.

۵- اثرات پذیرش قطع نامه ۵۹۸ در داخل ایران

قطع نامه ۵۹۸ در سال ۱۳۶۶، پس از عملیات کربلای ۵ و در اوج پیروزی نیروهای ایران به تصویب رسید. در این مقطع شبه جزیره فاو، منطقه شلمچه و جزایر مجنون در اختیار نیروهای ایران بود. به همین دلیل شورای امنیت سازمان ملل متحد با تصویب این قطع نامه، برای نخستین بار به برخی از خواسته های جمهوری اسلامی ایران توّجه کرد و نشان داد که اعضای شورای امنیت به پایان جنگ هشت ساله مایل اند.[۱۰] با تصوبی این قطع نامه، فشارهای بین المللی در ابعاد نظامی، اقتصادی و به ویژه سیاسی بر ایران افزایش یافت و کشور عراق نیز با انجام عملیات های نظامی و حملات هوایی و موشکی به مردم و تهدید به حملات شیمیایی، فشار غیرقابل تحملی را به ایران وارد ساخت. مسئولان نظام، در رویارویی با این وضعیّت و برای حفظ مصالح کشور، قطع نامه ۵۹۸ را پذیرفتند و اعلام داشتند که منتظر تدابیر دبیر کلّ سازمان ملل، برای اجرای بندهای این قطع نامه هستند.

در این میان، سازمان مجاهدین خلق که از قبل خود را برای انجام عملیاتی گسترده آماده کرده بود، با تصور این که جمهوری اسلامی ایران با پذیرش قطع نامه، آخرین نفس های خود را می کشد و مشروعیّت و مقبولیّت نظام و امام، پس از این تصمیم در میان مردم به شدّت کاهش یافته است، زمان اجرای عملیات خود را جلو انداخت. رهبری سازمان مدّعی بود، عقب نشینی امام از شعارهای محوری خود در جنگ، نشان شکست سیاسی نظام و شخص وی است و شرایط ایجاد شده، فرصتی بسیار استثنایی را در اختیار سازمان قرارداده است. سازمان می پنداشت که اقدام نظامی گسترده، به عمر حکومت ایران پایان خواهد داد. آنها گمان می کردند که تناقص های داخلی، نظام را به مرحل بغرنجی رسانده بنابراین هرگونه تصمیم یا اقدامی، به بحرانی تر شن اوضاع داخلی کشور کمک خواهد کرد. با این پیش فرض ذهنی، آنها می خواستند به قول خود در این فرصت طلایی، برای براندازی نظام جمهوری اسلامی اقدام کنند.

عوامل مؤثر درون سازمانی

۱- نگرانی از آینده سیاسی

یکی از دلایل انجام عملیات فروغ جاویدان، نگرانی رجوی از آیند سیاسی سازمان و چگونگی ادام حیات سیاسی آن (پس از موافقت ایران با قطع نامه ۵۹۸) بود. وی می پنداشت که در آن شرایط، سازمان وجه المصالح عراق و ایران قار رگیرد و یا به دلیل وجود شرایط آتش بس، فرصت انجام عملیات علیه جمهوری اسلامی را از دست بدهد و در پی آن، علت وجودی سازمان در عراق نابود شود و تشکیلات، در انزوای کامل قرار گیرد. از این رو، رهبری سازمان تصمیم گرفت در پایان جنگ با یک حرکت حماسی، سازمان را به عنوان تشکیلات منحصر به فردی که عملیات نظامی”نفوذ استراتژیک” را انجام داده است در تاریخ ثبت کند و آرمان های سازمان را، در یک برخورد قهرآمیز، جاودانه نماید. البته با توجه به ویژگی های شخصیتی و روانی رجوی، این تصور خیلی درو از ذهن نبود، ضمن آن که تصورات دگیری نیز در این باره مطرح بود، از جمله این که رهبران سازمان در اظهارات خود ادّعا می کردند که «صاحب خانه (عراق) فشار می آورد، لذا باید زودتر از عراق برویم».[۱۱]

تصور دیگر، نظری وابستگی به قدرت هاست. به این معنی که سازمان متأثر از اوضاع جهانی بود. در این حال آمریکا طراح قطع نامه و مدافع صلح به شمار می رفت و به انجام این مهم نیز اصرار می ورزید، ولی اتحاد جماهیر شوروی نسبت به عواقب صلح، ناخشنود بود و چنین تصور می کرد که در قضی صلح، چیزی عاید این کشور نشده است. لذا براساس اظهارات برخی از دستگیرشدگان، در اتّخاذ تصمیم استراتژیک جهت انجام عملیات فروغ جاویدان، شوروی نقش مشوّق را داشته است.

موافقت جمهوری اسلامی ایران با قطع نامه ۵۹۸، سازمان مجاهدین را در موضع انفعالی قرارداد و رهبری سازمان در جلسه ای گفت: «علت تسریع عملیات، قبول قطع نامه ۵۹۸ توسّط ایران است. طلسم جنگ در حال شکستن است. ما باید طلسم اختناق را بشکنیم و باید آماده باشمی که به محض اعلام، اقدام نماییم.» با اشاره رهبری سازمان به این نکته که «ما این طرح را از قبل داشتیم و همه چیز آماده بود، امّا واقعیت این است که نمی خواستیم آن را به این سرعت انجام دهیم، لیکن جریان قطع نامه، اجرای این تصمیم را تسریع کرد. بنابراین، چاره ای نداشتیم. ما باید مانند سی ام خرداد، تصمیم نهایی را می گرفتیم و این به سرنوشت آیند ما مربوط بود. یا باید عملیات نمی کردیم که در آن صورت جواب خلق را چه می دادیم؟!به خلق می گفتیم که آمادگی نداشتیم؟!تیپ های ما ترمیم نشده بودند؟!باید شجاعانه عمل می کردیم، و الاّ منزوی شده و از بین می رفتیم.»[۱۲]

۲- ویژگی های شخصی و روانی رجوی

در اتّخاذ تصمیمات سرنوشت ساز برای سازمان، به ویژه دربار انجام عملیات فروغ جاویدان، ویژگی های فردی و شخصیّت روانی رجوی بسیار مؤثر و قابل توجه بود، از آنجا که مشخّصه های رفتاری هر فردی، نشان دهند اعتقادات و نیز ویژگی های درونی وی می باشد، از این رو شخصیت رجوی نیز تصویری از شاکل اصلی سازمان را ارائه می کند. بررسی ویژگی های شخصیتی این فرد، مدخل مناسبی برای ارزیابی چگونگی تصمیم گیری سازمان در این عملیات است. بررسی ها و اعترافات نزدیکان رجوی، نشان می دهد که وی از خصوصیات روحی روانی زیر برخوردار است:[۱۳]

الف- خود بزرگ بینی،

ب- انحصارطلبی،

ج- قدرت طلبی،

د- منفعت جویی.

این ویژگی های شخصیتی رجوی با توجه به این که سازمان ماهیتی پلیسی و مخفی داشت، در لایه های تشکیلاتی، پنهان مانده و تصمیمات فردی رهبر سازمان، به شکل تشکیلاتی و جمعی بیان می شود. به همین دلیل، هیچ گاه خطاهای فردی رجوی به حساب او نوشته نمی شد و شخصیت روانی وی، پشت لایه های تشکیلاتی پنهان می ماند. تصمیم به انجام عملیات فروغ جاویدان، از جمله تصمیمات فردی رجوی بود که عملا سازمان را به سوی انجام یک حرکت غیرعقلایی کشاند. رجوی با این تصمیم، خود را به عنوان رهبر بلامنازع سازمان حفظ می کرد. چون در صورت موفقیت عملیات، این اقدام به سود وی ارزیابی می شد و در صورت شکست نیز این حرکت، به عنوان اقدامی اسطوره ای، جایگاه او را تثبیت می کرد.

در هر حال، رجوی با انجام این عملیات می توانست علاوه بر حفظ جایگاه خود، حضور فیزیکی سازمان را (در عراق) برای مدتی تضمین کرده و از این طریق، حسّ قدرت طلبی خود را نیز ارضا کند.

خصلت انحصارطلبان رجوی، عملا مانع از دخالت نظرات جمع در تصمیمات سازمان می شد و به همین دلیل تصمیم برای انجام عملیات فروغ جاویدان، بیشتر یک تصمیم فردی بود و قواعد سازمانی و تشکیلاتی در آن رعایت نشده بود.

شرایط جهانی و بین المللی

از ابتای شروع جنگ، نظام بین الملل و ابرقدرت ها، به شکل های گوناگون در مسائل جنگ دخالت می کردند و باگذشت زمان و پیچیده تر شدن مسائل جنگ، این دخالت ها نیز افزایش می یافت. در سال ۱۳۶۶، با حضور گسترد آمریکا و سایر قدرت ها در خلیج فارس، ابعاد بین المللی جنگ نیز گسترش یافت و سرانجام به مداخل نظامی آمریکا منتهی شد. سازمان مجاهدین نیز در تحلیل شرایط و زمینه های انجام عملیات فروغ جاویدان، وضعیت نظام بین الملل را برای انجام چنین حرکتی، مثبت ارزیابی می کرد.

از نظر این سازمان، ویژگی های نظام بین الملل در ارتباط با ایران دارای شرایط زیر بود:

۱- اجماع نظام بین المللی برای اعمال فشار بر ایران

زمان جنگ ایران و عراق، در بین اعضای شورای امنیت سازمان ملل، در مورد ضرورت پایان جنگ ایران و عراق و پذیرش قطع نامه ۵۹۸، اجماع نظر وجود داشت. بیشتر اعضای شورای امنیت اعلام کرده بودند، چنان که هریک از دو طرف درگیر (ایران و عراق) یه این تصمیم توجه نکنند، علیه آن کشور تحریم تسلیحاتی اعمال خواهد شد. با توجه به این که عراق پیش تر این قطع نامه را پذیرفته بود، بنابراین اعمال فشار بر ایران (برای پذیرفتن قطع نامه ۵۹۸) افزایش چشمگیری یافت. حتی چین و شوروی نیز در پیام هایی، به ایران توصیه کردند که به جنگ پایان دهد. از سوی دیگر، سراین دو ابرقدرت ضمن گفت وگوهایی که برای پایان بخشیدن به درگیری ها و بحران های منطقه ای انجام شد، به توافقاتی دست یافتند؛ در نتیجه تحمیل فشار بر ایران نیز افزایش بیشتری یافت. در چنین موقعیتی، نظر سازمان مجاهدین بر این اساس بود که شرایط بین المللی کاملا علیه ایران است و هرگونه اعمال فشار بر نظام سیاسی ایران، مورد تأیید نظام بین المللی قرار می گیرد.

۲- مداخل مستقیم آمریکا در جنگ

در مقطع پایانی جنگ، به دلیل ورود آمریکا به منطق خلیج فارس و دخالت مستقیم نظامی در جنگ، صحن نبرد گسترش یافت و نیروهای ایران جبور شدند برای مقابله با تحرکات آمریکا، بخشی از توان خود را به این منطقه منتقل کنند. پیش از این، به دلیل انتخاب صحن عملیات، ابتکار عمل در اختیار ایران بود و رزمندگان توانسته بودند اراد خود را بر دشمن تحمیل کنند. اما با بروز این تحوّل اساسی (دخالت آمریکا)، به تدریج ابتکار عمل به دست دشمن افتاد و ارتش عراق توانست تحت پوشش اطلاعاتی و عملیاتی آمریکا، تحرّکات خود را افزایش دهد. در واقع، آمریکا مصمم بود با پایان بخشیدن به جنگ، زمین اتمام بحران های منطقه ای را فراهم کند. مؤثرترین اقدام آمریکا در این زمینه، سرنگون کردن هواپیمای مسافربری ایران (با شلیک دو فروند موشک از ناو وینسن)، بود. این اقدام مریکا، اخطاری جدی به ایران به شمار می رفت. پیام شفاف این عمل، از نظر کارشناسان مسائل نظامی و سیاسی، چنین ارزیابی شد که آمریکا در پایان بخشیدن به جنگ، بسیار جدی است.[۱۴]

علاوه بر این، آمریکا در پایان جنگ، با انجام اقداماتی، پشتیب