خرید و دانلود فایل پاورپوینت کامل تبلیغات انتخاباتی، از چرایی تا اجرای آن

بخشی از متن فایل پاورپوینت کامل تبلیغات انتخاباتی، از چرایی تا اجرای آن :

بدون شک، برای برگزیده شدن از دیدگاه مردم، نیاز به برنامه ریزی و دقت نظر در ارائه برنامه ها و نگاهی به سوابق فعالیت های گذشته است. برای آنکه بتوان تعریف جامعی از تبلیغات انتخاباتی ارائه داد، در ابتدا لازم است مفهوم انتخابات در لغت و اصطلاح تبیین شود:

معنای لغوی

انتخاب در لغت به معنای برگزیدن چیزی، برگزیدن کسی برای کاری، برگزیدن نماینده ای برای مجلس (شورا و سنا)، انجمن شهر، حزب و انجمن های دیگر است و انتخابات، جمع انتخاب می باشد (معین، ۳۶۳:۱۳۸۵). همچنین انتخابات از لحاظ لغوی، معانی مختلف دیگری نیز دارد که از جمله آنها می توان به بیرون کشیدن، عمل گزینش و انتخاب کردن (عمید، ۱۳۸۵) نخبه کردن، پسند، اختیار، برگزیده و منتخب (دهخدا ۲۴۳:۱۳۸۵) اشاره کرد. این واژه معادل کلمه «Election» در زبان انگلیسی است و در معنای رأی دادن، انتخاب، گزینش و انتخاب نماینده به کار می رود (جعفرزاده،۱۳۹۰) در زبان عربی نیز واژه «الانتخابات» از باب افتعال و از ریشه «نخب»، به معنای برگزیدن و انتخاب کردن است (جیرارکورنو ۲۹۱:۱۹۹۸).

معنای اصطلاحی

انتخابات، مجموعه عملیاتی است که در جهت گزینش فرمانروایان و تعیین ناظرانی برای مهارکردن قدرت، تدبیر شده است. از این دیدگاه انتخابات به معنای فنون گزینش و شیوه های مختلف تعیین زمامداران و نمایندگان و ابزاری است که به وسیله آن می توان اراده شهروندان را در شکل گیری نهادهای سیاسی و تعیین متصدیان اعمال اقتدار سیاسی مداخله داد (قاضی شریعت پناهی، ۶۷۹:۱۳۷۳). در مقابل بیان شده است اگر بدون رأی دادن شخصی را به مقامی گمارند، این را «انتصاب» گویند (جعفری لنگرودی، ۱۳۸۷: ۶۳۶). از نظر اصطلاحی، انتخابات پیوند عمیقی با نظام های دموکراتیک و مردمی دارد، به عبارت دیگر انتخابات سازوکاری برای شکل گیری یک نظام، انتخاب مقامات و نهادهای سیاسی یا شکلی از فرآیند تصمیم گیری در جامعه به طور جمعی است که در آن رأی دهندگان تصمیم می گیرند که کدام حزب یا کاندیدا مسئولیت اداره عمومی را به دست گیرد. (روزه ریچارد،۲۰۰۰: ۳۶). همچنین در برخی از تعاریف، از انتخابات به عنوان نیروی حیات بخش نظام دموکراتیک یاد شده است؛ چراکه ایجادکننده مذاکرات و مباحث عمومی، شکل دهنده برنامه و شعارهای سیاسی، تعیین کننده ترکیب پارلمان و تأثیرگذار بر توزیع قدرت در حکومت است (لی دیوس لرنس، ۲۰۰۲: ۱).

با توجه به تعاریف فوق و تعاریف دیگر مطرح شده پیرامون انتخابات، می توان گفت:«انتخابات سازوکاری برای شکل گیری یک نظام سیاسی و انتخاب مقامات و نهادهای سیاسی است. با چنین نگرشی، انتخابات به عنوان ابزار و مکانیسم تصمیم گیری جمعی و در خدمت اراده مردم برای تأسیس حکومت و پرکردن کرسی های نمایندگی در نظام مردم سالاری است.»[۱]

در «تاریخچه انتخابات» این چنین آمده است:«با ملاحظه تاریخ حقوق درمی یابیم که نخستین سنگ بنای انتخابات به معنای امروزین کلمه در بریتانیا گذارده شده است اما استقرار حقوقی و سیاسی انتخابات در شکل نهایی آن، در قرون ۱۷ و ۱۸ میلادی به ویژه با تصویب قانون اساسی آمریکا و فرانسه و پذیرش نظریه نماینده سالاری و ایجاد رژیم های نماینده ای و متعاقب ظهور نظریه حاکمیت ملی انجام پذیرفت. امروزه به جز چند خرده دولت، مانند چند کانتون سوئیس[۲] یا چند ایالت در آمریکای شمالی اعمال دموکراسی به صورت مستقیم کاربرد نداشته و اکثر قریب به اتفاق کشورهای مردم سالار جهان نظریه انتخابات و نظریه گزینش فرمانروایان و نمایندگان مردم را از راه انتخابات پذیرفته اند.[۳] ایران نیز سابقه ای یکصد و چند ساله در برگزاری انتخابات دارد، به گونه ای که اولین انتخابات مجلس ایران به دنبال پیروزی نهضت مشروطیت در مهرماه ۱۲۸۵ هجری شمسی مطابق با شعبان ۱۳۲۴ هجری قمری برگزار گردید.[۴]

پس از پیروزی انقلاب اسلامی نیز یکی از اصلی ترین سازوکارهای شرکت مردم در سرنوشت اجتماعی خویش و یکی از بارزترین عرصه های مشارکت در امور جامعه اسلامی، برگزاری انتخابات در نظر گرفته شده است.»

نظام جمهوری اسلامی که برآمده از انقلاب اسلامی ۱۳۵۷ است، یکی از نظام های مردم سالار است که در آن در سطوح مختلف براساس قانون اساسی، انتخابات متعددی از جمله انتخابات ریاست جمهوری، مجلس خبرگان، شوراهای اسلامی شهر و روستا و مجلس شورای اسلامی، پیش بینی شده است. انتخابات یکی از مهم ترین شاخص های نظام های دموکراتیک و مردم سالار است، به طوری که در این نظام ها در سطوح مختلف، انتخابات متعددی برگزار می گردد. در فرآیند انتخابات، مردم از طریق مسالمت آمیز و با سازوکارهای مدنی به بیان مطالبات و خواسته های خود پرداخته و با انتخاب فرد یا گروه خاصی برای سپردن زمام امور جامعه به دست آن، نظر خود را در مورد جریان مطلوب سیر امور در جامعه بیان می کنند. رفتار انتخاباتی، کنشی سیاسی است که بر مبنای فرهنگ سیاسی هر جامعه ای شکل می گیرد و فرهنگ سیاسی، خود ریشه در فرهنگ عمومی جامعه دارد.[۵]

مهم ترین موقعیتی که در جامعه دموکراتیک برای مشارکت سیاسی شهروندان فراهم می آید، برگزاری «انتخابات» و «رأی گیری» از عموم شهروندان است. این فرآیند امکان دستیابی به تصمیمی مورد اجماع درباره نحوه اداره سیاسی جامعه را مهیا می سازد. انتخابات و رأی گیری با توجه به نظم و هنجارهای حاکم بر آن، امری ادراک پذیر و شفاف است که بر پایه «حس مشترک» شهروندان بالغ شکل می گیرد. علاوه بر این، می توان انتخابات را بنا به ماهیت جمعی و کمیت پذیر، تصمیم گیری در آن، محل تجلی اراده نهایی عموم شهروندان به حساب آورد. این نگرش، با ظهور مدرنیته، پا به پای نوآوری در شیوه های حیات اجتماعی به وجود آمده است. از مهم ترین مقولاتی که در بحث های مختلف درباره افزایش صحت و کارایی انتخابات مطرح می گردد، موضوع تبلیغات از سوی نامزدهایی است که قصد دارند با بیان ایده ها و برنامه های شان توجه و اعتماد شهروندان را برای به دست آوردن کرسی های سیاسی به خود جلب نمایند. این تبلیغات، روش های گوناگونی را دربرمی گیرد که نوع بهره گیری از آنها و همچنین ابتکار در به کارگیری روش های نوین می تواند فرآیند انتخاب شدن نامزدها را به میزان زیادی تسهیل کند. سخنرانی، مناظره، چاپ پوستر و تراکت، تهیه فیلم های مستند، ایجاد اجتماعات حقیقی و مجازی برای ایجاد شبکه های حمایتی در میان شهروندان را می توان از جمله شیوه های مرسوم و رایج در زمینه تبلیغات انتخاباتی در جهان دموکراتیک قلمداد کرد.

سخنرانی و مناظره، یکی از مستقیم ترین راه های تبلیغاتی است که بینندگان و شنوندگان می توانند خودشان بدون هرگونه سانسور و تحریفی، نسبت به برنامه ی نامزدها آشنایی پیدا کرده و گزینه مناسب برای نمایندگی مردم و همچنین نماینده ملت در مجامع بین المللی را با دید وسیع و پویای خود برگزینند. از این نگاه، نامزدها مطالبی را به مردم بازگو می کنند و هر یک از آنها با توجه به آزادی بیان و آزادی اندیشه ای که در ایران اسلامی حاکم است، می توانند نسبت به آراء و نظرات دیگر رقبا هم اظهارنظری مؤدبانه، صریح و نقادانه داشته باشند. در انتخابات آزاد، رأ ی دهنده با توجه به آگاهی و اطلاعی که از نامزدها به دست می آورد، رأی می دهد. از این رو لازم