خرید و دانلود فایل پاورپوینت کامل استقلال خواهی کردها و راهبرد اسرائیل و آمریکا در تضعیف تمامیت ارضی ایران

با فایل فایل پاورپوینت کامل استقلال خواهی کردها و راهبرد اسرائیل و آمریکا در تضعیف تمامیت ارضی ایران یک ارائه‌ی بی‌نقص بسازید!

پاورپوینتی زیبا و کاربردی:

فایل فایل پاورپوینت کامل استقلال خواهی کردها و راهبرد اسرائیل و آمریکا در تضعیف تمامیت ارضی ایران شامل ۱۲۰ اسلاید کاملاً حرفه‌ای و چشم‌نواز است که برای ارائه‌ی مستقیم یا چاپ آماده شده‌اند.

آنچه فایل فایل پاورپوینت کامل استقلال خواهی کردها و راهبرد اسرائیل و آمریکا در تضعیف تمامیت ارضی ایران را متمایز می‌کند:

• طراحی مدرن و هدفمند: فایل پاورپوینت کامل استقلال خواهی کردها و راهبرد اسرائیل و آمریکا در تضعیف تمامیت ارضی ایران با ترکیب رنگ‌ها و چیدمان هوشمندانه، به انتقال بهتر مفاهیم کمک می‌کند.
• کاربری راحت و سریع:فایل پاورپوینت کامل استقلال خواهی کردها و راهبرد اسرائیل و آمریکا در تضعیف تمامیت ارضی ایران بدون نیاز به ویرایش‌های پیچیده، فقط فایل را باز کنید و ارائه دهید.
• کیفیت بالا برای نمایش: همه‌ی اسلایدها با رزولوشن مناسب و ساختاری منظم آماده ارائه هستند.

ساخته‌شده با دقت و استانداردهای بالا:

فایل پاورپوینت کامل استقلال خواهی کردها و راهبرد اسرائیل و آمریکا در تضعیف تمامیت ارضی ایران با رعایت جزئیات طراحی شده تا در هر محیطی بدون مشکل نمایش داده شود. هیچ‌گونه بهم‌ریختگی یا ایرادی در اسلایدهای فایل پاورپوینت کامل استقلال خواهی کردها و راهبرد اسرائیل و آمریکا در تضعیف تمامیت ارضی ایران وجود ندارد.

تذکر:

در صورت مشاهده‌ی تفاوت در کیفیت، احتمال استفاده از نسخه‌های غیراصلی وجود دارد. نسخه معتبر فایل پاورپوینت کامل استقلال خواهی کردها و راهبرد اسرائیل و آمریکا در تضعیف تمامیت ارضی ایران با دقت توسط تیم طراحی آماده شده است.

همین حالا دانلود کن و با فایل پاورپوینت کامل استقلال خواهی کردها و راهبرد اسرائیل و آمریکا در تضعیف تمامیت ارضی ایران مخاطب‌هات رو تحت تاثیر قرار بده!

بخشی از متن فایل پاورپوینت کامل استقلال خواهی کردها و راهبرد اسرائیل و آمریکا در تضعیف تمامیت ارضی ایران :

مقدمه

اقلیم کردستان عراق به دلیل داشتن مرزهای طولانی و رابطه ی قومی، مذهبی، نژادی، فرهنگی و زبانی با مناطق کُردنشین ایران از اهمیت زیادی برخوردار است. با گسترش اختیارات این اقلیم که از ظرفیت های اقتصادی، منابع غنی نفت و حمایت قدرت های منطقه ای و فرامنطقه ای برخوردار است، موجب گردیده تا گروه های تجزیه طلب کُردی تحولات این اقلیم را به عنوان محور مباحث کُردی مورد توجه قرار دهند و این رویکرد جدید نقش به سزایی در هم گرایی آنان با کُردهای عراق داشته و بر اثر این تحولات مطالبات قومی آنان از دولت مرکزی مشابه آن چه که در این اقلیم اتفاق افتاده، افزایش یافته است. حضور اسرائیل و آمریکا در این اقلیم و پشتیبانی مالی و تسلیحاتی آنان از گروه های تجزیه طلب کومله، دموکرات و پژاک- که در این اقلیم و در نزدیکی مرزهای کردستان ایران پایگاه های متعدد نظامی و حضوری فعال دارند- موجب تشدید اقدام های نظامی آنان در مناطق کردنشین ایران گردیده و مناطق مرزی کُردنشین را با بحران امنیتی مواجه ساخته است.

بر مبنای ابعاد امنیتی بیان شده در نظریه ی مجموعه ی امنیتی منطقه ای بوزان تهدیدهای سخت امنیتی استقلال خواهی اقلیم کردستان عراق ابعاد مختلف امنیت ایران و سایر کشورهای دارای سکنه ی کُرد را تحت تاثیر قرار داده و قومیت را به معضلی کلیدی برای ایران و کشورهای دارای قومیت کُردنشین تبدیل کرده است. براساس این نظریه دو کشور ایران و عراق در یک مجموعه ی امنیتی منطقه ای قرار دارند و هرگونه تحولی در یک عضو (اقلیم کردستان عراق) بر عضو دیگری (مناطق کردنشین ایران) تاثیرگذار می باشد. بنابراین استقلال خواهی این اقلیم نقش بالقوه ای در تضعیف تمامیت ارضی مناطق مرزی کردنشین ایران دارد. باتوجه به آن چه بیان شد سؤال اصلی این مقاله این است که تهدیدهای سخت امنیتی استقلال خواهی اقلیم کردستان عراق چگونه موجب تضعیف تمامیت ارضی مناطق کُردنشین ایران شده است؟ پاسخ احتمالی این است که استقلال خواهی این اقلیم از طریق تهدیدهای گروه های تجزیه طلب کومله، دموکرات و پژاک و تهدیدهای حضور اسرائیل و آمریکا در این اقلیم زمینه ی نزدیکی گروه های تجزیه طلب کُردی و عوامل اسرائیلی و آمریکایی را به مرزهای کردستان ایران فراهم کرده و اقدام های نظامی و تجزیه طلبانه ی آنان موجب تضعیف تمامیت ارضی مناطق مرزی کُردنشین ایران شده است. در این جا بحث نظریه ی مجموعه ی امنیتی منطقه ای بوزان به عنوان چارچوب نظری تشریح گردیده است تا در قالب آن فرضیه ی پژوهش مورد آزمون قرارگرفته و تقویت شود. هم چنین نویسنده تلاش دارد از طریق روش تحلیلی- توصیفی به بررسی و تقویت فرضیه خود بپردازد. روش تحلیلی- توصیفی تلاش می کند که شاخص های تجربی را در راستای تأیید فرضیه به کار گرفته و آن ها را به کمک استدلال عقلانی تحلیل نماید. البته اسرائیل در گذشته و براساس دکترین محیط پیرامونی و آمریکا نیز مطابق سیاست خاورمیانه ای خود با حمایت از گروه های تجزیه طلب کُردی به دنبال تجزیه ی کشورهای منطقه به ویژه عراق بوده که پس از اشغال عراق توسط آمریکا، اقلیم کردستان عراق نیز با تشکیل حکومت خودمختاری سیاست جدایی از دولت مرکزی و تاسیس دولت مستقل کُردی را درپیش گرفته و هدف اسرائیل، آمریکا و گروه های تجزیه طلب کردی نیز تضعیف تمامیت ارضی مناطق کردنشین ایران و درنهایت تاسیس خودمختاری و جدایی این مناطق از دولت مرکزی مشابه آن چه که در عراق درحال شکل گیری است، می باشد. این پژوهش تلاش می کند این واقعیت را به کمک مجموعه ی امنیتی منطقه ای که برداشت موسع و چند بُعدی از مسائل امنیتی دارد و به نظر می رسد می تواند جواب گوی تغییرات به وجود آمده در مقوله ی امنیت باشد، ترسیم نماید. ضمناً مباحث مطرح شده نظرات پژوهشی خود مولف است و فصلنامه در جایگاه تائید یا رد آن ها نیست.

۱- پیشینه تحقیق

موضوع اقلیم کردستان عراق و قدرت گرفتن کُردها پس از سال ها مبارزه ی طولانی بیش از هر موضوع دیگری موردتوجه محققان قرار گرفته و در این باره پژوهش هایی درخصوص گروه های تجزیه طلب کُردی و سیاست های اسرائیل و آمریکا نسبت به این اقلیم صورت گرفته است. برای مثال نبی الله روحی (۱۳۹۳) در مقاله ی «استراتژی رژیم صهیونیستی در اقلیم کردستان عراق و پیامدهای امنیتی آن بر ایران» بر پایه ی نوواقع گرایانه(Rohi, 2014: 107-150) تاکید دارد: استقلال خواهی کردها و تاثیر آن بر مناطق کُردنشین از تحولات مهم خاورمیانهست و اسرائیل به بهانه ی حمایت از کردها اهداف استراتژیک را دنبال می کند.

سیدعارف موسوی نیا (۱۳۹۶) در مقاله ای با عنوان «بررسی تاثیر رسانه های اقلیم کردستان عراق بر امنیت جمهوری اسلامی ایران»(Mousavina, 2017: 1-18) به بررسی شکل گیری حکومت منطقه ای کردستان عراق به عنوان کانون تهدید – فرصت در مرزهای غربی ایران پرداخته است و تاکید دارد که فعالیت رسانه ای گروه های تجزیه طلب کُردی مستقر در کردستان عراق با بهره گیری از توان مندی های رسانه ای این اقلیم موجب تحریک کُردهای ایران و تقویت تجزیه طلبی در این مناطق شده است.

محمد رجبی (۱۳۹۸) در مقاله ای با عنوان «جایگاه اقلیم کردستان عراق در سیاست های منطقه ای ایالات متحده آمریکا در خاورمیانه»(Rajabi, 2019: 27-52) معتقد است که آمریکا در طول تاریخ مطابق با سیاست های خاورمیانه ای خود از تحولات اقلیم کردستان عراق در راستای کاهش نفوذ ایران در خاورمیانه و تامین امنیت و منافع اسرائیل بهره برداری نموده است.

ایزتین سومر (۲۰۱۱) در مقاله ای با عنوان «آینده ی خیزش ملی گرایی در خاورمیانه ی مدرن: رویکردهای مقایسه ای ترکیه، اسرائیل و ایران»(Sumer, 2011: 1-29) به بررسی سیاست های سه بازیگر منطقه ای که با بحران قومیت کُرد مواجه هستند، پرداخته و تاکید دارد که پس از موفقیت ناسیونالیسم ترکی و عربی اکنون زمان آن فرا رسیده و خاورمیانه ظرفیت آن را دارد تا ناسیونالیسم کُردی پا به میدان نهد و در این میان اسرائیل نیز به دنبال افزایش نفوذ خود و تهدیدزاکردن این منطقه برای اعراب و ایران می باشد.

گانتر سوفر (۲۰۱۳) در مقاله ای با عنوان «بازگشت مسئله ی کُردها»(Suffer, 2013: 54-78) به هم زمانی بحران داعش و کُردها پرداخته و معتقد است میلیون ها کُرد مدت هاست برای کشورهای ترکیه، سوریه، عراق و ایران تهدید بالقوه بوده و بحران داعش موجب شد که تهدید دیگری به نام استقلال خواهی اقلیم کردستان عراق علیه امنیت این کشورها ظهور کند. این کشورها چاره ای جز برآورده کردن مطالبات سیاسی، اقتصادی و فرهنگی آنان و یا سرکوب شورش های کُردها ندارند و درصورت برخورد خشن این پتانسیل در کُردها وجود دارد که با ایجاد شبکه های زیرزمینی علیه دولت مرکزی مبارزه کنند.

پالاس کی گو (۲۰۱۴) در مقاله ای با عنوان «یک کردستان مستقل: آیا هنوز یک تخیل است یا یک فرصت واقعی»(Kigo, 2014: 62-81) به پیامدهای آن برای چهار کشوری که سکنه ی کُرد دارند، پرداخته و افزایش اقدام های تروریستی در این کشورها را از نتایج استقلال خواهی اقلیم کردستان عراق بر مناطق پیرامونی از جمله کردستان ایران می داند.

اگرچه پژوهش های متعددی در زمینه ی تاثیر تحولات اقلیم کردستان عراق بر مناطق پیرامونی به ویژه مناطق کُردنشین ایران صورت گرفته است، اما ایراد اساسی به این پژوهش ها وارد است که به شاخص های تهدیدهای سخت امنیتی استقلال خواهی اقلیم کردستان عراق (حضور گروه های تجزیه طلب کُردی، اسرائیل و آمریکا در این اقلیم) که موجب تضعیف تمامیت ارضی کردستان ایران گردیده، کم تر توجه شده است، بنابراین پژوهش حاضر هم به لحاظ موضوع و هم به لحاظ چارچوب نظری با سایر نوشتارها متمایز می باشد و جنبه نوآوری این پژوهش را توجیه می کند و نتایج آن می تواند برای مراکز دانشگاهی، پژوهشی و حتی مراکز سیاسی و امنیتی مفید باشد.

۲- چارچوب نظری: مجموعه ی امنیتی منطقه ای

مجموعه ی امنیتی منطقه ای در تحلیل مسائل امنیت بین الملل، سطح تحلیل منطقه ای را به عنوان چارچوب خود انتخاب نموده و بدان متکی است. این نظریه مبتنی بر این فرض است که جنگ سرد جهان را به سوی ناامنی سوق می دهد. در این نظریه حرکت یک باره جهان به سوی ناامنی ناشی از تاکیدات مکاتب واقع گرایی و جهان گرایی می باشد. درواقع «واقع گرایی با برداشتی از دولت به عنوان تنها موضوع امنیت و جهان گرایی با تعبیری از نظام بین المللی به عنوان یگانه عامل امنیت از پیدایی حرکت های اصلی منطقه غفلت ورزیده، بنابراین از طریق فهم کارکرد واحدهای مجزا نمی توان امنیت شان را درک کرد و باید به وسیله فهم پویش های امنیت منطقه ای درک بیش تری از امنیت یافت. چراکه مسائل امنیتی کشورها در اشکال مختلف به قدری به هم گره خورده اند که امکان تحلیل جداگانه ی آن ها وجود ندارد»(Buzan and Waever, 2009: 55).

بوزان منظومه ی قدرت را تابعی از مناطق می داند و معتقد است که «منظومه ی قدرت توجه محوری به جایگاه مناطق و اهمیت ژئوپلیتیک آن ها در منظومه ی قدرت جهانی است و تحلیل ها نمی تواند در سطوح کلان و خرد پاسخ گوی مناسبی در تغییرات ایجادشده در ابعاد و مرجع امنیت باشد»(Buzan , 1991: 70). مطابق با این نظریه برای این که دولت ها یا واحدها از کیفیت مجموعه ی امنیتی منطقه ای برخوردار باشند، باید تا اندازه ای از نظر امنیتی نسبت به هم وابستگی متقابل داشته باشند و برای تبدیل آنان به مجموعه ی متصل و درعین حال مجزای از مناطق امنیتی پیرامونی کفایت کند.

بوزان و ویوور تاکید می کنند «امنت هچ کشوری متک به خود نبوده و نمی توان صرفاً در سطوح ملی به تحلل امنت بسنده کرد. هم چنین سطوح بین المللی نز بسار کل و فهم لازم از امنت برای کشورها را ندارد. بنابراین سطح منطقهای بهعنوان سطح تحلل مناسب بوده و مجموعه امنیتی منطقه ای هر دو مؤلفه ی مل و جهان را دارد»(Buzan and Waever, 2009: 55-56). درواقع هم وابستگ متقابل امنت لحاظ شده و هم از گستردگ بش از حد گستره ی امنت پرهیز گردیده و امنیت ملی و بین المللی در سطوح منطقه ای بر کدگر تأثرگذار بوده و بساری از حوادث هم در آن به وقوع می پیوندد. «مجموعه ی امنیت منطقه ای بوزان درواقع چارچوب مفهومی است که دربرگیرنده ی ساختارهای امنیت بین المللی یعنی مناطق است و شامل مدلی از امنیت منطقه ای می شود که براساس آن امکان تبیین و پیش بینی تحولات درون هر منطقه وجود دارد»(Moradi , 2019: 8).

از نظر بوزان و ویوور «ساختار بنادن یک مجموعه ی امنیتی منطقه ای چهار متغیر دارد: مرز که مجموعه ی امنت منطقهای را از همسایگانش جدا می کند. ساختار آنارشیک و مجموعه ی امنیتی منطقه ای از دو ا چند واحد خودمختار تشکل شده و قطبیت بیان گر ساختار و توزیع مادی قدرت در نظریه ی مجموعه ی امنیتی منطقه ای و ساخت اجتماعی که مبتنی بر الگوهای دوستی و دشمنی مان واحدهاست. دشمنی به روابط میان واحدها اشاره دارد که در آن سوءظن و هراس غالب بوده، ولی دوستی به روابط میان دولت ها تا انتظار تامین امنیت تعریف می شود. آنان به تاثیرگذاری مباحثی چون مذهب، تاریخ، تمایلات قومی، فرهنگ و جغرافیا نیز در شکل گیری دوستی و دشمنی باور داشته»(Buzan and Waever, 2003: 50) و علاوه بر این چهار متغیر به شاخص نفوذ هم تاکید دارند که اگرچه از اجزاء یک مجموعه ی امنیتی منطقه ای نیست، اما عناصر درون یک مجموعه را می تواند تحت تاثیر قرار دهد و حتی تغییراتی در آن ایجاد نماید. «نفوذ زمانی رخ می دهد که دولت های بیگانه بتوانند صف بندی امنیتی را با کشورهای ایجادکننده ی مجموعه ی امنیتی شکل دهند. این مهم از طریق منطق موازنه ی قوا که در هر منطقه وجود دارد، تسریع می گردد و شکل استاندارد مجموعه ی امنیتی منطقه ای نیز الگویی از موازنه ی قوا، ائتلاف و رقابت میان قدرت های اصلی منطقه می باشد که تاثیرگذاری نفوذ قدرت های بیگانه را باید به این الگو اضافه کرد»(Buzan and Waever, 2009: 58).

الگوهای دوستی و دشمنی که درمیان عناصر تشکیل دهنده ی یک مجموعه ی امنیتی اهمیت دارند، به نظریه ی بوزان بُعدی سازه انگارانه داده و آن را از نظریات واقع گرایی مجزا نموده که تعیین کننده ی نوع الگوهای روابط حاکم بر کشورهای عضو یک مجموعه ی امنیتی منطقه ای هستند. این مجموعه ی امنیتی منطقه ای دلالت دارد بر این که «توزیع قدرت نه فقط برای تعیین الگوهای منازعه در منطقه یا نظام کافی نیست، بلکه دوستی ها و انزجار تاریخی که موجب همکاری و منازعه می شوند، در شکل گیری مجموعه ی فراگیری از دوستی ها، هراس و تهدیدهای تاثیر فراوانی دارند. بنابراین الگوهای دوستی و دشمنی متاثر از عناصری مانند تاریخ، فرهنگ، مذهب و جغرافیا بوده»(Buzan and Waever, 2009: 16) و در ابعاد مادی و معنوی دسته بندی می شوند. «بعد مادی به اختلافات مرزی و رقابت قدرت ها برای سلطه ی منطقه ای و عامل معنوی هم به هویت، منازعات قومی – مذهبی و ایدئولوژی های معارض پرداخته و درمجموع مطالعات امنیت منطقه ای را در چهار سطوح مورد بررسی قرار می دهد. در سطح داخلی، دولت ها و آسیب پذیری های آن ها مدنظر می باشد. سطح منطقه ای به نوع روابط کشورها از تعامل تا تخاصم اشاره دارد و در ابعاد بین المللی به جایگاه تعامل مجموعه ی امنیتی منطقه ای با قدرت های جهانی از منظر پویش های امنیتی مورد نظر است» (Osiur, 2015: 43).

مجموعه ی امنیتی منطقه ای ازاین رو در این پژوهش مورد توجه قرار گرفته که استقلال خواهی اقلیم کردستان عراق ابعاد مختلف امنیت ایران و سایر کشورهای دارای سکنه ی کرد را تحت تاثیر قرار داده و موضوع قومیت را به معضلی کلیدی برای ایران و کشورهای دارای قومیت کُردنشین تبدیل نموده است. بنابراین براساس نظریه ی بوزان دو کشور ایران و عراق در یک مجموعه ی امنیتی منطقه ای قرار می گیرند و هرگونه تحولی در یک عضو (اقلیم کردستان عراق) بر عضو دیگری (مناطق کُردنشین ایران) تاثیر می گذارد. استقلال خواهی این اقلیم زمینه های هم گرایی مناطق کُردنشین ایران را باتوجه به اشتراک فرهنگی، نژادی، قومی و مذهبی آنان با این اقلیم شعله ور ساخته و سبب گردیده تا مسئله ی قومیت از حالت عادی و سیاسی به مسئله ی امنیتی برای مناطق کُردنشین ایران تبدیل شود. درواقع تحول در اقلیم کردستان عراق و استقلال خواهی این اقلیم نه فقط نقش موثری در تضعیف تمامیت ارضی مناطق کُردنشین ایران دارد، بلکه همه ی ابعاد امنیت جمهوری اسلامی (مناطق قومیتی) را تحت تاثیر خود قرار می دهد.

۳- تاریخچه استقلال خواهی کُردها

پس از تجزیه ی امپراتوری عثمانی و «در پیمان سور مقرر شد که به کُردها خودمختاری داده شود»(Nikfar and et.al., 2018: 71)، ولی این وعده ها عملی نشد و زمینه برای «ایجاد شکاف دائمی میان کُردها و دولت مرکزی فراهم گردید»(Nasri and Rezaei, 2019: 173). «جریان قومی- کُردی ازجمله تحولاتی بوده که بعد از جنگ جهانی دوم از کردستان ترکیه و عراق وارد کردستان ایران شد»(Alaviyan and et.al., 2019: 34) و با مداخله ی اسرائیل و آمریکا موجب رشد و نفوذ سیاسی کُردها در خاورمیانه گردید.

این اقلیم به واسطه ی تفاوت های زبانی، مذهبی، تاریخی و فرهنگی با اکثریت اعراب کشور عراق دچار واگرایی بوده و «دخالت قدرت های منطقه ای و فرامنطقه ای در امور اقلیم و رویکرد بغداد به آن نیز که با محرومیت و سرکوب کُردها همراه بوده»(Khosravi and Asadi, 2018: 19)، در گسترش واگرایی کُردها از دولت مرکزی تاثیرگذار بوده است.

مهم ترین سندی که کُردها را به رسمیت شناخته، «قانون اساسی موقت مصوب ۱۹۵۸ است که در ماده دوم آن عرب ها و کُردها در خاک عراق شریک هم دانسته شده و در سال ۱۹۶۳ نیز قانون جدید تمرکززدایی با هدف دادنِ حق اختیارات رسیدگی به امور اداری و محلی در مناطق کردنشین به کُردها به تصویب رسید»(Ghorbaninezhad, 2019: 565-566). آرزوی دیرینه ی کُردها سرانجام در «مارس۱۹۷۰ از رویا به حقیقت پیوست و کُردها به موجب آن در مناطق کردنشین (اقلیم عراق) به خودمختاریدست یافتند»(Asim, 2019: 5). در این سندمقرر گردید زبان کُردی به عنوان یکی از زبان های رسمی تدریس و امنیت شمال عراق هم به کُردها داده شود، اما ملامصطفی بارزانی[۱] رهبر حزب دموکرات کردستان عراق به دلیل عدم ذکر نام کرکوک در قرارداد مذکور این قانون را نپذیرفت»(Blanchard , 2017: 4).

سرانجام «بزرگ ترین خیزش توده ای کُردها با حمله ی آمریکا به عراق آغاز گردید و اقلیم کردستان عراق به دو قسمت یکی استان «سلیمانیه تحت نظارت اتحادیه میهنی[۲] و استان های اَربیل و دهوک تحت کنترل حزب دموکرات[۳] تقسیم گردید» (Sumer and Joseph, 2018: 3).

استقلال خواهی کُردهای عراقی سال ها بعد و با برگزاری همه پرسی استقلال در این اقلیم در «سپتامبر۲۰۱۷ اگرچه با واکنش منفی دولت مرکزی و قدرت های منطقه ای و فرامنطقه ای مواجه گردید، به اوج خود رسید»(Driscall and Baser, 2019: 2016). در واقع «فرآیند استقلال طلبی کُردهای عراق را باید به عنوان نقطه عطفی در آینده خاورمیانه ارزیابی کرد، چراکه احتمالاً آغازی بر فروپاشی نظم سایکس پیکو خواهد بود»(Torabi and Taherizadeh, 2019: 13).

۴- راهبرد آمریکا و اسرائیل در زمینه استقلا ل خواهی کردها و تمامیت ارضی ایران

۱-۴- شاخص های تهدیدهای سخت امنیتی استقلال خواهی اقلیم کردستان عراق

نخستین نقش تهدیدهای سخت امنیتی استقلال خواهی اقلیم کردستان عراق در حوزه ی نظامی است که با انطباق مناطق مرزی کُردنشین ایران با مرزهای جغرافیایی آن اقلیم، آسیب پذیری تمامیت ارضی مناطق کُردنشین ایران آشکار شده و دشمن می تواند با سوءاستفاده از موقعیت جغرافیایی این اقلیم زمینه های تهدیدهای نظامی این مناطق را فراهم کند. هم چنین استقلال خواهی این اقلیم زمینه را برای نفوذ اسرائیل و آمریکا در این اقلیم فراهم کرده و اولین آثار آن تحریک کُردهای سوریه، ترکیه و ایران برای تمایلات تجزیه طلبانه و وقوع درگیری های قومی میان آنان با دولت مرکزی بوده است. حضور اسرائیل و آمریکا در این اقلیم و حمایت از گروه های تجزیه طلب کُردی که پایگاه های متعدد نظامی در اقلیم دارند و راه اندازی سامانه های جاسوسی در مناطق مرزی کُردنشین ایران موجب اشراف اطلاعاتی و نظامی آنان در این مناطق گردید.

«سرویس های جاسوسی اسرائیل و آمریکا در سال۱۳۸۲ مسئولیت آموزش نظامی و اطلاعاتی پیش مرگه های عراقی و گروه های تجزیه طلب کُردی را به عهده گرفته و از آنان در راستای اهداف جاسوسی و نظامی در مناطق غربی ایران استفاده کردند. در اوایل ۱۳۸۸ شبکه ای از گروه پژاک در ایران شناسایی و پیشرفته ترین وسایل و تجهیزات جاسوسی ساخت اسرائیل از آنان کشف گردید. این گروه نیروهای خود را از طریق کشورهای عربی به اورشلیم اعزام کرده تا دوره های آموزش نظامی و اطلاعاتی را سپری نمایند. سیامند معینی از مسئولین پژاک در مصاحبه با روزنامه ی پست اورشلیم تلاش نمود تا با نزدیک کردن دیدگاه های پژاک به سیاست های اسرائیل، حمایت های مالی و تسلیحاتی این رژیم را کسب کند. اسناد منتشرشده توسط ویکی لیکس در سال۲۰۱۰ نشان می دهد که میرداکان (از روسای موساد) براساس طرحی درصدد استفاده از کُردها و اقلیت های قومی برای سرنگونی جمهوری اسلامی بوده است. مجله ی نیویورک تایمز آمریکا اعلام کرده بود سرویس جاسوسی اسرائیل و آمریکا خواهان ایرانی ناامن، بی ثبات و تجزیه شده در خاورمیانه است و تلاش می کنند در مناطق کُردنشین ایران حکومت خودمختاری مشابه اقلیم کردستان عراق رخ دهد»(Abed, 2017: 3).

در سال۱۳۹۱ گروهی با عنوان لشگر پیش مرگان کردستان با صدور بیانیه ای در اَربیل با اعلام آغاز جنگ مسلحانه در مناطق کُردنشین ایران، مردم کُرد منطقه را درصورت همکاری با جمهوری اسلامی تهدید به مرگ نمودند. گروه دیگری به نام پارتیزانان جنوب اعلام کردند به زودی عملیات مسلحانه ای را در داخل ایران آغاز خواهند کرد. بنابراین مشاهده می شود ایده ی استقلال خواهی اقلیم کردستان عراق نقش به سزایی در احیای خیزش گروه های تجزیه طلب کردی در مناطق کُردنشین ایران داشته است. «مسعود بارزانی در سال۲۰۱۱ میلادی طی دیداری که با افسران ارشد دو سازمان اطلاعاتی موساد (اسرائیل) و سیا (آمریکا) داشته، پس از دریافت وعده های مالی و تسلیحاتی از این دو رژیم، منطقه ای را به وسعت سیصد هزار هکتار بدون اطلاع دولت مرکزی عراق در اختیار پژاک قرار داده بود تا پژاک از این منطقه برای ایجاد تشکیلات آموزشی، اداری و تدارکاتی برای انجام عملیات مسلحانه در مناطق کُردنشین ایران و ضربه به ایران استفاده کند»(Cunningham, 2017: 6). باتوجه به موارد پیش گفته نمودار شاخص های تهدیدهای سخت امنیتی استقلال خواهی اقلیم کردستان عراق که موجب تضعیف تمامیت ارضی مناطق کُردنشین ایران گردیده، به شرح زیر ترسیم می گردد.

نمودار۱- شاخص های تهدیدهای سخت امنیتی استقلال خواهی اقلیم کردستان عراق

(Yadervand and et.al., 2019: 35)، (Rajabi, 2019: 38)، (Moradian, 2019: 55)، (Zaki and et.al., 2019: 51) و (Nadimi, 2017: 4)

۱-۱-۴- تهدیدهای گروه های تجزیه طلب کردی در مناطق کُردنشین ایران

مطالبات گروه های تجزیه طلب کُردی در مناطق کُردنشین ایران علاوه بر تاثیرپذیری از ایده ی استقلال خواهی اقلیم کردستان عراق که باعث تقویت هویت کُردی در منطقه شده، به دلیل کاهش جدی اقتدار حکومت مرکزی عراق و متاثر از اقدام های تحریک آمیز اسرائیل و آمریکا هم بوده و زمینه را برای سوءاستفاده گروه های تجزیه طلب کردی از موقعیت سیاسی و جغرافیایی اقلیم کردستان عراق فراهم کرده است. «اسناد لانه جاسوسی آمریکا در سال ۱۳۵۸ افشا نمود که اسرائیلی ها و آمریکایی ها امیدوار بودند اگر کُردها و سایر گروه های قومی در راستای اهداف مشترک با همدیگر متحد شوند، می توانند جمهوری اسلامی را سرنگون سازند. آنان پس از انقلاب اسلامی مداوم به دنبال تحریک اقوام ایرانی به ویژه کُردها برای فشار بر جمهوری اسلامی بوده اند. آمریکا برای رسیدن به چنین هدفی از احساسات ناسیونالیسم کُردی، اختلافات مذهبی، فقر فرهنگی، اقتصادی و نقاط ضعف شخصیت های وابسته سوءاستفاده کرده و با کمک های نظامی و مالی درصدد بوده تا کشور ایران را تجزیه کند. بنابراین در راستای عملیاتی کردن طرح تجزیه ی ایران در همان ماه های نخست پیروزی انقلاب از طریق پیمان ناتو به حزب دموکرات کردستان ایران کمک مالی نمود»(Abdullahi Zia Al -Dini and et.al., 2019: 17). براین اساس تهدیدهای گروه های تجزیه طلب کُردی به شرح زیر می باشد.

۱-۱-۱-۴- تهدیدهای حزب کومله

کومله در ابتدای پیروزی انقلاب به همراه سایر گروه های تجزیه طلب کُردی خواهان خودمختاری مناطق کُردنشین ایران بوده و با عملیات های نظامی و درگیری با سپاه پاسداران تلاش کرده این مناطق را تحت کنترل خود درآورد. آنان در یک «برنامه ی هشت ماده ای خواستار تصویب خودمختاری کردستان در قانون اساسی جمهوری اسلامی شده و تأکید نمودند به غیر از استان کردستان سایر مناطق کُردنشین (استان های آذربایجان غربی، کرمانشاه و ایلام) نیز به قلمرو دولت خودمختار ملحق گردد»(Zaki and et. al. , 2019: 51). کومله بر این باور بود که مناطق کُردنشین ایران باید به دور از کنترل جمهوری اسلامی و تحت رهبری کمونیست ها باشد. «هدف اصلی کومله تجزیه طلبی و جدایی این مناطق از ایران و تاسیس دولت سوسیالیستی بوده است» (Ghaed Rahmati and Faal, 2018: 329). کومله معتقد است با وجود جمهوری اسلامی شرایط و امکان لازم برای تحقق دولت خودمختاری وجود ندارد. بنابراین پیروزی انقلاب اسلامی از موانع مهم بر سر راه احقاق حق اقوام کُرد بوده و برای دست یابی به خودمختاری باید زمینه ی سرنگونی جمهوری اسلامی را فراهم کرد. با اشغال عراق توسط آمریکا شرایط فوق العاده ای برای کومله به وجود آمد و خود را با اهداف و سیاست های خاورمیانه ای آمریکا نزدیک تر نمود. کومله با سوءاستفاده از موقعیت سیاسی و جغرافیایی اقلیم کردستان عراق و حمایت همه جانبه ی اسرائیل و آمریکا تاکنون اقدام های ضدامنیتی متعددی را در مناطق کُردنشین ایران به شرح زیر انجام داده است.

۱) پروژه ی تجزیه ی مناطق کُردنشین ایران: کومله با پشتیبانی اسرائیل و آمریکا و با اقدام های نظامی به دنبال تصرف برخی از مناطق کُردنشین می باشد و تاکنون درگیری های خونین زیادی با نیروهای نظامی ایران داشته است.

۲) پروژه ی نا امن سازی مناطق کُردنشین ایران: کومله باور دارد با تداوم پروژه ی ناامن سازی همه ی مردم مناطق کُردنشین ایران به توان مندی این گروه ایمان آورده و درصورت هم گرایی آنان با اهداف این گروه، انسجام نیروهای کُرد گریز از مرکز افزایش یافته و تجزیه ی مناطق کُردنشین ایران محقق خواهد شد.

۳) ایجاد رعب و وحشت: برخی از روحانیون اهل سنت مناطق کُردنشین ایران به علت عدم همراهی با کومله و داشتن ارتباط با جمهوری اسلامی ترور شده اند.

۴) اخلال در عمران و آبادانی مناطق مرزی: حیات کومله در ناامن سازی مناطق کُردنشین می باشد. این گروه با اقدام های تخریبی مانع از خدمات رسانی به مناطق مرزی کُردنشین ایران می شوند.

۵) ترانزیت قاچاق مواد مخدر، مشروبات الکلی و قاچاق انسان: کومله یکی از مهم ترین ترانزیت کننده مواد مخدردر مناطق مرزی غرب کشور به ویژه در مناطق کُردنشین ایران می باشد و بیش از۵۰ درصد مشروبات الکلی وارداتی به داخل کشور»(Yadervand and et.al. , 2019: 35) از طریق این گروه صورت می گیرد.

۲-۱-۱-۴- تهدیدهای حزب دموکرات کردستان ایران

پس از پیروزی انقلاب اسلامی حزب دموکرات کردستان با پشتیبانی اسرائیل و آمریکا حرکت های تجزیه طلبانه ی خود را با هجوم به پاسگاه ژاندارمری و پادگان مهاباد که مرکز تامین مهمات سه لشکر و پادگان های تابعه در غرب کشور بوده، آغاز کرد و با تسخیر آن به انواع سلاح های سبک و سنگین (تانک و توپ خانه) دست یافت. حرکت های مسلحانه از مهاباد به سایر مناطق کُردنشین ایران ازجمله سنندج نیز سرایت کرد و پادگان ارتش با وجود مقاومت زیاد به همراه سلاح های موجود به تصرف تجزیه طلبان افتاد. «افرادی که از سوی امام خمینی(ره) برای بررسی مشکلات منطقه تعیین شده و به سنندج رفته بودند، با پافشاری حزب دموکرات بر سر تجزیه ی مناطق کُردنشین ایران و تاسیس حکومت خودمختاری در این منطقه موجب گردید تا هیات اعزامی دست خالی به تهران برگردند. نیروهای قاسم لو که از غارت پادگان های ارتش به سلاح های سنگین مجهز شده بودند، به مراکز نظامی مریوان و پاوه یورش برده و در پاوه همه ی نیروهای سپاهی زخمی در بیمارستان را سر بریدند. حمله ی حزب دموکرات به پاوه به اطلاع حضرت امام(ره) رسید و ایشان به تمام مراکز نظامی دستور پیش روی به پاوه و پاک سازی کامل این شهر را از وجود تجزیه طلبان کُردی صادر کردند. با ورود نیروهای نظامی و مردمی به پاوه اندکی بعد قاسم لو به همراه نیروهای باقی مانده به عراق متواری و حصر پاوه شکسته شد. در میان نیروهای حزب دموکرات چهار جاسوس اسراییلی قبل از این که از منطقه فرار کنند، توسط سپاه دستگیر شدند. پس از این حادثه بود که مهندس بازرگان گفته بود رهبری شورش مسلحانه در مناطق کُردنشین ایران به عهده ی اسرائیل بوده است. پس از مدتی حزب دموکرات به شورای ملی مقاومت که هدفش براندازی جمهوری اسلامی بوده، پیوست و با سازمان مجاهدین خلق هم پیمان گردید»(Naderi , 2019: 222-223). این حزب در زمان جنگ عراق و ایران کارنامه ی همکاری با رژیم صدام را دارد و امکانات مالی و تسلیحاتی زیادی از سوی ارتش عراق دریافت کرده، هم چنین صدام به حزب دموکرات و کومله مجوز داده بود تا پایگاه های سیاسی و نظامی و مراکز آموزشی خود را در کردستان عراق و در نزدیکی مناطق مرزی کُردنشین ایران تاسیس نمایند. «صدام در شمال عراق نیز امکانات رسانه ای در اختیار این حزب و سایر گروه های تجزیه طلب کُردی برای تبلیغات علیه جمهوری اسلامی قرار داد تا با تحریک کردهای ایران زمینه ی شورش آنان علیه دولت مرکزی را فراهم کنند»(Moradbeigi, 2019: 174). این حزب تاکنون با سوءاستفاده از موقعیت سیاسی و جغرافیایی اقلیم کردستان عراق و حمایت همه جانبه ی اسرائیل و آمریکا همه ی توان خود را به کار گرفته تا در مسیر تجزیه ی ایران و تشکیل حکومت خودمختار در مناطق کُردنشین ایران حرکت نماید.

۳-۱-۱-۴- تهدیدهای حزب پژاک

گروه «پژاک، شاخه ایرانی پ. ک. ک. (حزب کارگران کردستان ترکیه) که هم زمان با اشغال نظامی عراق توسط آمریکا و برای فشار بر کشورهای ایران، ترکیه، عراق و سوریه تاسیس گردید»(Brandon, 2018: 2). اهداف درازمدت پژاک «تاسیس خودمختاری در کردستان، جدایی کامل مناطق کردنشین ایران و یک پارچگی آن ها با کُردهای ساکن کشورهای عراق، ترکیه و سوریه می باشد»(Mousavifard and et.al., 2019: 4). «پژاک با پشتیبانی مالی و نظامی اسرائیل و آمریکا و برخی از کشورهای غربی با هدف ناامن سازی مناطق کُردنشین ایران ایجاد شده و جولان می دهد»(Bora, 2017: 5). پژاک از میان گروه های تجزیه طلب کُردی مهم ترین گروه نظامی و ابزار فشار اسرائیل و آمریکا بر ایران است که با سوءاستفاده از موقعیت سیاسی و جغرافیایی اقلیم کردستان عراق و حمایت همه جانبه ی اسرائیل و آمریکا تاکنون اقدام های ضدامنیتی متعددی را در مناطق کُردنشین ایران انجام داده است. «اسرائیل و آمریکا به این نیروی عمل گرا در مناطق کردی نیاز دارند تا بتوانند به راحتی سیاست خاورمیانه ای خود را در منطقه اجرا نمایند. این گروه اقدام های نظامی زیادی در مناطق مرزی کُردنشین ایران انجام داده و نسبت به سایر گروه های تجزیه طلب کُردی در ناامن کردن مناطق مرزی غرب کشور نقش اساسی داشته است»(Stansfield, 2018: 6).

این گروه با اقدام های خشونت آمیز خود در مناطق کُردنشین ایران ضعف دولت مرکزی و توان تهاجمی اش را در میان کُردهای این مناطق به نمایش می گذارد و «پس از حمله به اهداف تعیین شده به پایگاه های خود در اقلیم کردستان عراق برمی گردد»(Hawramy , 2020: 1). پژاک «از طریق قاچاق و کمک مالی دولت های هم سو با خود نه تنها در تامین تسلیحات با مشکل مواجه نمی شود، بلکه از آن جایی که دشمنی این گروه با جمهوری اسلامی در راستای منافع اسرائیل و آمریکا می باشد، سبب گردیده تا تسلیحات پیش رفته ای از آن ها دریافت نماید»(Moradian , 2019: 55). نیروهای آموزش دیده ی پژاک «با همکاری نیروهای اطلاعاتی و نظامی اسرائیل و آمریکا پیوسته از طریق پایگاه های خود در اقلیم کردستان عراق با هدف ترور و بمب گذاری در مراکز حساس و حیاتی مناطق کُردنشین ایران به این مناطق تردد دارند. هدف این گروه از مطالبات قومی، استقلال خواهی و تشکیل خودمختاری از دولت مرکزی، تحریک مردم مناطق کُردنشین، درگیری های قومی و مذهبی، ناامن سازی مناطق کُردنشین ایران و ایجاد فشار بر ایران به نیابت از قدرت های منطقه ای و فرامنطقه ای می باشد»(Nadimi, 2017: 4).یکی دیگر از تهدیدهای امنیتی پژاک در این مناطق فعالیت های سیاسی این گروه می باشد که از راهبرد تهاجم برای تثبیت این گروه در عرصه های داخلی و بین المللی پیروی می کند. این گروه در راستای اقدام های سیاسی خود به دنبال برتر