خرید و دانلود فایل پاورپوینت کامل رسالت عاشورایی بسیجیان در دنیای امروز

تحولی در ارائه‌ها با فایل پاورپوینت کامل رسالت عاشورایی بسیجیان در دنیای امروز!

اگر به دنبال یک روش ساده اما حرفه‌ای برای ارائه‌ی مطالب خود هستید، فایل پاورپوینت کامل رسالت عاشورایی بسیجیان در دنیای امروز بهترین انتخاب شما خواهد بود. فایل پاورپوینت کامل رسالت عاشورایی بسیجیان در دنیای امروز از پایه بر اساس اصول طراحی مدرن ساخته شده و تضمین می‌کند که اسلایدهای شما جذاب، منظم و آماده‌ی استفاده باشند.

فایل پاورپوینت کامل رسالت عاشورایی بسیجیان در دنیای امروز شامل ۴۹ اسلاید است که با ترکیب بصری زیبا و چیدمانی حرفه‌ای، ارائه‌ی شما را به سطحی بالاتر می‌برد.

چرا باید از فایل پاورپوینت کامل رسالت عاشورایی بسیجیان در دنیای امروز استفاده کنید؟

✔ طراحی حرفه‌ای: هر اسلاید فایل پاورپوینت کامل رسالت عاشورایی بسیجیان در دنیای امروز با دقت بالا تنظیم شده تا بیشترین تأثیر را روی مخاطبان بگذارد.

✔ صرفه‌جویی در زمان: نیازی نیست ساعت‌ها وقت خود را برای طراحی پاورپوینت بگذارید، همه چیز آماده است.

✔ استفاده‌ی آسان: بدون نیاز به ویرایش‌های پیچیده، کافی است فایل را باز کنید و ارائه دهید.

✔ فایل پاورپوینت کامل رسالت عاشورایی بسیجیان در دنیای امروز قابل استفاده در هر محیطی: چه در دانشگاه، چه در جلسات کاری، فایل پاورپوینت کامل رسالت عاشورایی بسیجیان در دنیای امروز حرفه‌ای نیاز شما را کاملاً برآورده خواهد کرد.

متمایز باشید!

دیگر نگران بهم‌ریختگی یا طراحی‌های غیرحرفه‌ای نباشید. فایل پاورپوینت کامل رسالت عاشورایی بسیجیان در دنیای امروز به شما این امکان را می‌دهد که بدون دغدغه روی محتوای خود تمرکز کنید و ارائه‌ای تأثیرگذار داشته باشید.

همین حالا دریافت کنید و تجربه‌ای متفاوت از ارائه‌های حرفه‌ای را داشته باشید!

بخشی از متن فایل پاورپوینت کامل رسالت عاشورایی بسیجیان در دنیای امروز :

مقدمه

تاریخ ماهیتی فرایندی دارد که در آن هر حادثه، نتیج حوادث قبلی و زمین حوادث بعدی است. پژوهشهای تاریخی وقتی آموزنده خواهند بود که بکوشیم پیوستگی جریان تاریخی را درک و علت هر رخداد تاریخی را کشف کنیم. غرب امروز ادام جریان ارتجاع اموی در تاریخ است؛ کما اینکه انقلاب اسلامی ادام حرکتهای آزادیبخش در تاریخ اسلام است. این پژوهش می کوشد رسالت بسیج را با الهام از قیام عاشورا، در عصر جدید تبیین کند.

۱. عاشورا و اسلام

قیام عاشورا یک نقط عطف در تاریخ اسلام سرخ[۱] به شمار میرود. دربار علل این رخداد، کتابهای متعددی نگاشته شده و هر نویسندهای از زاویهای بدان پرداخته است. در واقع؛ هر یک از این نویسندگان و پژوهشگران، گوشه ای از پدیده را دیده اند نه هم آن را. برخی از پژوهشگران کوشیده اند واقعه را در سطح معادلات سیاسی در ظرف زمانی مشخص بررسی کنند و در این رابطه، به واقعیت تهدیدی که متوجه جان امام حسین(ع) بوده، نگاه میکنند و فراسوی این معادلات و مناسبات، معمولا به حقیقت دیگری توجه نمیکنند. این نگاه اگر چه می تواند به منزل یک نظریه مطرح باشد، اما نمی تواند گویای هم حقیقت باشد. در نقط مقابل، پژوهشگرانی هستند که قیام عاشورا و شهادت امام حسین(ع) را یک مشیت الهی میدانند که امام حسین(ع) با آغوش باز آن را پذیرفته است و دیگر نیازی نمی بینند زمین اجتماعی و ضرورت تاریخی این واقعه را تجزیه و تحلیل کنند. در میان این دو گروه، طیفی از پژوهشگران قرار گرفته اند که هر یک گوشه ای از این رخداد تاریخی را بازگو کرده اند.[۲] ولی در هم این تحلیلها، جای یک پرسش هنوز باقی است و آن، ضرورت تاریخی شهادت امام حسین(ع) است.

دعوت کنندگان امام حسین (ع) به کوفه، یک گروه منسجم و یکپارچه نبودند و در یک تقسیمبندی کلی، به دو دست متمایز «نخبگان کوفه» و «مردم کوچه و بازار» منقسم می شدند. به نظر میرسد انگیزه های این دو گروه در اقدام به دعوت امام حسین(ع) نیز متفاوت بوده است. نخبگان کوفه خاطرات به یاد ماندنی روزگارانی را به یاد داشتند که در آن دوران، کوفه پایتخت قلمرو اسلامی و مرکز قدرت بود؛ یعنی دوران خلافت علی(ع). در حالی که در روزگار معاویه به شهر از نظر افتاده ای تبدیل شده بود که به هیچ روی مورد توجه دربار دمشق نبود و درنتیجه، از هم فرصتهایی که در دمشق برای نخبگان سیاسی وجود داشت، اثری در کوفه نبود. از این رو، پس از مرگ معاویه و خلا نسبی قدرت در دمشق، نخبگانِ کوفه به فکر تجدید حیات سیاسی این شهر افتادند تا با بازگشت قدرت به کوفه، خود نیز در نقاط کانونی قدرت در قلمرو اسلامی قرار بگیرند. بنابر این، تنها راه تجدید دولت را، دودمان علی(ع) میدانستند و ازین رو، دست به دعوت حسین بن علی(ع) زدند.

از طرف دیگر، تود مردم کوفه نیز در پی کسب غنیمت نبودند؛ آنها به راستی حسرت دوران علی (ع) را میخوردند که در آن دوران، کسی به رعیت ستم نمیکرد؛ مردم، همه در کمال آزادی زندگی میکردند؛ فشارهای مالیاتی، حلقوم مستضعفان را نمی فشرد و زمامدار کشور- یعنی علی (ع)- در کنار مستضعفین و در میان آنها و مانند آنها می زیست.

در حالی که با شهادت علی(ع) و انحصار کل قدرت در شام، وضع کاملا فرق کرده بود. فشار مخارج دربار پر زرق و برق دمشق بر روی هم مستضعفین قلمرو اسلامی سنگینی میکرد و از همه بیشتر بر دوش مستضعفین کوفه؛ زیرا آنها نه آنقدر از شام دور بودند که اخبار دربار پرتجمل دمشق را نشنوند و از آن همه تبذیر برنیاشوبند و نه آنقدر از دوران علی (ع) فاصله گرفته بودند تا خاطر خط مشی مردمی او را از یاد برده باشند. آنها وضع امروز خود را با آن روز مقایسه میکردند و بیش از دیگران مفهوم ستمی را که در حق آنان میشد، درک میکردند. از این رو، صادقانه و صمیمانه از حسین بن علی(ع) دعوت کردند و مشتاق حکومت او بودند؛ ولی نه برای آنکه در راه حسین(ع) بمیرند، بلکه برای آنکه در کنار دولت عدل او بمانند و مانند دور علی(ع) از آزادی و عدالت بهره مند باشند.

با انتصاب عبیدالله بن زیاد به امارت کوفه و قبض تیزهوشان دارالاماره به وسیل او، به نظر می رسد هوشیاری سیاسی کافی برای تجزیه و تحلیل درست مسائل کوفه از سوی امویان نشان داده شده است. آنان نخبگان کوفه را که در پی فرصتهای اقتصادی و سیاسی بودند، تطمیع کردند و مردم کوچه و بازار، که زندگی خود را دوست میداشتند و میخواستند به وسیل حکومت عادلان حسین بن علی(ع) از این دوست داشتنی بیشتر لذت ببرند، تهدید کردند. از این روست که به عمر بن سعد، که از نخبگان کوفه بود، وعد حکومت ری داده شد؛ به شرط آنکه مسئل امام حسین(ع) را با تسلیم او یا با جنگ حل کند و مردم کوچه و بازار و مستضعفین کوفه تیز همه تهدید به مرگ شدند، مگر آنکه حسین(ع) را رها کنند. هم آن تطمیع اثربخش بود و هم این تهدید و اینچنین بود که سپاه کوفه به رهبری عمر بن سعد، قاتل فرزند رهبر پیشین خود شد و تنها گروه اندکی بر سر پیمان خود با حسین(ع) باقی ماندند و یک بار دیگر ثابت شد که تزویر، کاراتر از شمشیر است و سیاست دمشق که از نیرنگ نخبگان آن نیرو می گرفت و نه از نیز سربازان آن، در هر شرایطی حرفهای تازهای برای گفتن دارد.[۳]

از طرف دیگر، حسین (ع) می دانست که شمشیر دمشق مانند سایه او را تعقیب می کند و او در مقابل شمشیر دمشق جز جان خود سپر دیگری ندارد و در مقابل تزویر دمشق، جز شهادت خود وسیل دیگری نداشت که آن را افشا کند. از این رو، کوشید تا مرگ خود را از مردنی ناگاه در شبی تاریک و در مکان و موقعیتی دور از چشم ناظران و شاهدان تاریخ، به مرگی آشکار و در روز روشن و در مقابل چشم ناظران و در کنار یاران و فرزندان شهید و زنان و کودکان اسیرش تبدیل کند تا بتواند چهر پنهان امویان را افشا کند. ولی باز هم باید اعتراف کرد که این تفسیر از تدبیر حسین بن علی(ع)، که خون را بر شمشیر پیروز کرد و نقاب تزویر را بر سیمای الحاد اموی از هم درید، نیز کاملا گویای ضرورت تاریخی شهادت حسین بن علی (ع) نیست. ریشه های شهادت حسین بن علی(ع) را باید در فتح مکه و روزی که در آن قریش آزاد شدند تا آبرومندانه وارد جامع اسلامی شوند، جستجو کرد.

۲. ابوسفیان و سکولاریسم

از لحظ بعثت پیامبر(ص) تا فتح مکه، قریب ۲۱ سال، قریش و بنی امیه با بزرگترین چالش و ستیز در تاریخ بت پرستی روبه رو بودند. پیش از این، بت پرستی به عنوان یک آیین موروثی در مقابل یک آزمون تاریخی در پیش روی قریش قرار نگرفته بود و در نتیج این باور، در هاله ای از مقدسات جاهلانه قرار داشت که اندیشه های خرافی از آن حمایت می کردند و این باور موروثی دور از دسترس خرد، به حیات اجتماعی خود ادامه می داد و نسل به نسل و سینه به سینه منتقل می شد. با بعثت پیامبر(ص) و ستیز آشکار ایشان با بت پرستی، بت پرستی در برابر یک آزمون عملی قرار گرفت و در نهایت، نتیج بیش از دو دهه مبارز قریش و بنیامیه با پیامبر (ص) در چارچوب جهان بینی شرک و بت پرستی، چیزی جز شکست مطلق نبود. در این ستیز، از سویی یاران پیامبر(ص) که به او ایمان آورده بودند، با دیدن امدادهای الهی و بر افتادن پرده های تردید از مقابل چشم دلشان، به توحید ناب و خالص نزدیک می شدند و از سوی دیگر، قریش، به خصوص بنی امیه و در نقط کانونی آنها ابوسفیان، در طول این دو دهه به الحاد خالص و پیراسته از شرک و بت پرستی نزدیک می شدند؛ زیرا در عمل می دیدند که از بت پرستی و شرک هیچ امدادی به بت پرستان و مشرکان نمی رسد و بر سر کسانی که با بت پرست می جنگند، هیچ بلایی نازل نمی شود. آنها طی این دو دهه اگر چه به پیامبر (ص) و پیامبری او ایمان نیاو