خرید و دانلود فایل پاورپوینت کامل اوصاف شیعیان واقعی در وصایای امام باقر(ع) برهیز از ظلم

با فایل فایل پاورپوینت کامل اوصاف شیعیان واقعی در وصایای امام باقر(ع) برهیز از ظلم یک ارائه‌ی بی‌نقص بسازید!

پاورپوینتی زیبا و کاربردی:

فایل فایل پاورپوینت کامل اوصاف شیعیان واقعی در وصایای امام باقر(ع) برهیز از ظلم شامل ۵۳ اسلاید کاملاً حرفه‌ای و چشم‌نواز است که برای ارائه‌ی مستقیم یا چاپ آماده شده‌اند.

آنچه فایل فایل پاورپوینت کامل اوصاف شیعیان واقعی در وصایای امام باقر(ع) برهیز از ظلم را متمایز می‌کند:

• طراحی مدرن و هدفمند: فایل پاورپوینت کامل اوصاف شیعیان واقعی در وصایای امام باقر(ع) برهیز از ظلم با ترکیب رنگ‌ها و چیدمان هوشمندانه، به انتقال بهتر مفاهیم کمک می‌کند.
• کاربری راحت و سریع:فایل پاورپوینت کامل اوصاف شیعیان واقعی در وصایای امام باقر(ع) برهیز از ظلم بدون نیاز به ویرایش‌های پیچیده، فقط فایل را باز کنید و ارائه دهید.
• کیفیت بالا برای نمایش: همه‌ی اسلایدها با رزولوشن مناسب و ساختاری منظم آماده ارائه هستند.

ساخته‌شده با دقت و استانداردهای بالا:

فایل پاورپوینت کامل اوصاف شیعیان واقعی در وصایای امام باقر(ع) برهیز از ظلم با رعایت جزئیات طراحی شده تا در هر محیطی بدون مشکل نمایش داده شود. هیچ‌گونه بهم‌ریختگی یا ایرادی در اسلایدهای فایل پاورپوینت کامل اوصاف شیعیان واقعی در وصایای امام باقر(ع) برهیز از ظلم وجود ندارد.

تذکر:

در صورت مشاهده‌ی تفاوت در کیفیت، احتمال استفاده از نسخه‌های غیراصلی وجود دارد. نسخه معتبر فایل پاورپوینت کامل اوصاف شیعیان واقعی در وصایای امام باقر(ع) برهیز از ظلم با دقت توسط تیم طراحی آماده شده است.

همین حالا دانلود کن و با فایل پاورپوینت کامل اوصاف شیعیان واقعی در وصایای امام باقر(ع) برهیز از ظلم مخاطب‌هات رو تحت تاثیر قرار بده!

بخشی از متن فایل پاورپوینت کامل اوصاف شیعیان واقعی در وصایای امام باقر(ع) برهیز از ظلم :

«رُوِی عَنْهُ(ع) أَنَّهُ قَالَ لَهُ یا جَابِرُ… أُوصِیک بِخَمْسٍ؛ إِنْ ظُلِمْتَ فَلَا تَظْلِمْ وَإِنْ خَانُوک فَلَا تَخُنْ وَإِنْ کذِّبْتَ فَلَا تَغْضَبْ وَإِنْ مُدِحْتَ فَلَا تَفْرَحْ وَإِنْ ذُمِمْتَ فَلَا تجْزَع…»؛ از امام روایت شده است که به او فرمود: ای جابر، تو را به پنج رفتار [در برابر مردم زمانه] سفارش می کنم: اگر به تو ستم کردند ستم نکن؛ و اگر به تو خیانت کردند خیانت نکن؛ اگر تو را تکذیب کردند خشم نگیر؛ و اگر تو را ستودند شاد مشو؛ و اگر تو را نکوهش کردند بی تابی نکن….

درآمد

کسانی که از سعادت حضور در پیشگاه اهل بیت (ع) برخوردار شده اند، سطح معرفت، ایمان، و ولایتشان متفاوت بوده است. گاه ائمه( مطالبی به بعضی از اصحابشان می فرمودند که ایشان اجازه نداشتند برای دیگران نقل کنند. یکی از آن اصحاب سرّ و یاران خاص ائمه اطهار(، جابربن یزید جعفی است که پنجاه هزار حدیث از معصوم شنیده و اجازه نقل حتی یکی از آنها را نداشته است؛ ازاین رو هیچ کس این احادیث را از او نشنیده است (کشی، ۱۴۰۹ق، ص ۱۹۴، ح ۳۴۲). جابر می گوید که خدمت امام باقر(ع) عرض کردم: «آقا، گاهی سینه ام تنگ می شود و بسیار دشوار است که حتی در حضور دوستانتان حدیثی از شما نقل نکنم. در این مواقع چه باید کنم؟» حضرت فرمودند: «برو در بیابان گودالی بکن، سر در آن گودال کن و بگو: «حَدَّثَنِی مُحَمَّدُ بن عَلِی بِکذَا وَ کذا» (همان، ح ۳۴۳).

از این گونه روایات می توان دریافت که هر مطلب هرچند حقی را برای هر کسی نباید گفت؛ زیرا ظرفیت اشخاص متفاوت است و گاه ضرورتی اجتماعی اقتضا می کند که بعضی مطالب گفته نشود. به هرحال، جابربن یزید جعفی احادیثی را که اجازه نقل آنها را داشته، روایت کرده است و در کتاب ها آمده است. این روایات در مقایسه با احادیث دیگر ویژگی های خاصی دارد. بعضی بزرگان معتقدند لحن روایاتی که ایشان نقل کرده است با روایات دیگر متفاوت است و نکته های لطیف تر و عمیق تری دارد. در بحث پیش رو روایتی را بررسی می کنیم که جابر از امام باقر(ع) نقل کرده است، و بیان کلمات گهربار این امام همام را، که نوعی اشتغال به یاد ائمه( است، وسیله تقرب به خداوند متعال قرار می دهیم. این روایت نسبتاً مفصل در تحف العقول، باب روایات منقول از امام باقر(ع) آمده است.

سفارش های پنج گانه

ابتدای این روایت، پنج سفارش حضرت را به جابر بیان می کند: «یا جَابِرُ… أُوصِیک بِخَمْسٍ إِنْ ظُلِمْتَ فَلَا تَظْلِمْ، وَإِنْ خَانُوک فَلَا تَخُنْ، وَإِن کذِّبتَ فَلَا تَغْضَبْ، وَإِنْ مُدِحْتَ فَلَا تَفْرَحْ، وَإِنْ ذُمِمْتَ فَلَا تَجْزَع»؛

سفارش نخست: پرهیز از ظلم

امام باقر(ع) در نخستین سفارش به جابربن یزید می فرمایند: «إِنْ ظُلِمْتَ فَلَا تَظْلِمْ»؛ اگر به تو ظلم کردند تو به کسی ظلم نکن.

مفهوم شناسی ظلم

اصل «ظلم » به معنای ازحدگذشتن است. اگر انسان از حدی که برای او تعیین شده است، درگذرد و پا را از مرز فراتر بگذارد، ظالم به شمار می آید. «ظلم» در عرف به معنای تجاوز به حق دیگری است؛ یعنی فرض آن است که انسان باید حق فرد یا افرادی را که صاحب حق اند رعایت کند و اگر از حدّ خود درگذرد و به حق دیگری دست درازی کند، ظلم کرده است. در مقابل «ظلم »، اصطلاح «عدل» قرار دارد. معنای «عدل» رعایت کردن حق، حق هرکسی را به او دادن و به حق دیگری تجاوز نکردن است.

حق؛ پیش فرض مفهوم عدل و ظلم

در دو واژه عدل و ظلم مفروض است که انسان می داند در زندگی اش، به ویژه در حوزه افعال اختیاری، حد و مرزهایی هست که باید رعایت کند و نیز کسانی صاحب حق هستند و انسان باید بکوشد حق آنها را ادا کند و به حقشان تجاوز نکند. بنابراین، پیش فرض مفهوم عدل و ظلم این است که ما در زندگی با کسانی مواجه هستیم که بر ما حقی دارند و باید حقشان را ادا کنیم. چنان که رفتارهای ما حد و مرزهایی دارند که نباید از آنها درگذریم. در قرآن کریم آیات بسیاری درباره عدل و ظلم و کاربرد آنها هست که این توضیح و تفسیر را تأیید می کند:

الف) «تِلْک حُدُودُ اللَّهِ فَلاتَعْتَدُوها…» (بقره: ۲۲۹)؛

خداوند متعال بعد از آنکه حقوقی را برای کسانی تعیین می کند می فرماید: اینها حدود است که خدا تعیین کرده است. اگر از این مرزها عبور کنید، مرتکب ظلم شده اید؛ زیرا به حد دیگران تجاوز کرده اید؛

ب) «… إِن الشرْک لَظلْمٌ عَظیم» (لقمان: ۱۳)؛

خداوند متعال خودش را در مقامی قرار داده است که می گوید: من بر شما حقی دارم که اگر آن را رعایت نکنید، به من ظلم کرده اید، مثلاً این حق برای خدا وجود دارد که جز او را نپرستیم. اگر این حق را رعایت نکنیم و معبود دیگری برگزینیم (جاثیه: ۲۳)، ظلم بسیار بزرگی به خداوند متعال کرده ایم. هرچه طرف مقابل ما بزرگ تر باشد و حق بزرگ تری داشته باشد، رعایت نکردن آن، ظلمی بزرگ تر خواهد بود.

ظلم مراتب گوناگونی دارد: گاه انسان به حیوانی ظلم می کند و مثلاً دانه ای را از دهان موری می گیرد؛ گاه به بچه ای شیرخوار، نوجوان، یا به شخصیت بزرگی ظلم می کند که حقوق اجتماعی عظیمی بر انسان ها دارد. آیا کسی والامقام تر از خدا هست؟ آیا حق کسی بزرگ تر از حق خداست؟ حال که پاسخ منفی است، اگر ظلمی به خدا شود، بسیار بزرگ خواهد بود. خودِ این تعبیر از نهایت لطف و کرم الهی است که به زبان ما سخن می گوید و خودش را در مقامی قرار می دهد که حقی دارد و ما باید آن را رعایت کنیم و در غیر این صورت به او ظلم کرده ایم.

نتیجه آنکه: هرکس با هر نوع ارتباطی که با ما دارد، حقوقی دارد که باید رعایت شود و اگر این حقوق ادا نشود به او ظلم شده است.

انگیزه های ظلم

چرا انسان ظلم می کند و انگیزه او از تجاوز به حقوق دیگران چیست؟ انسان عاقل می فهمد که اساس این عالم، عدل است و هر چیزی حد و مرز و حسابی دارد، ازاین رو، انسان ها بر یکدیگر حقوق متقابل دارند. با رعایت این حقوق، زندگی انسان سعادتمندانه خواهد بود و اهداف خلقت تحقق خواهد یافت. در مقابل، اگر این حد و مرزها رعایت نشود، هدف خلقت آن گونه که باید و شاید محقق نمی شود و انسان نیز به سعادت نمی رسد. بااین حال، چرا انسان ظلم می کند؟

با مراجعه به انگیزه های انسان و توجه به رخدادهای جوامع انسانی در طول تاریخ می توان دریافت که بسیاری از انسان ها نمی خواهند به حق خودشان راضی باشند، بلکه می خواهند بیش از آنچه برایشان تعیین شده است بهره مند شوند؛ به گونه ای که حتی به این فکر می افتند یا این گرایش را دارند که اصلاً حق چیست؟ چه کسی گفته که باید حدودی را رعایت کرد؟ قائل شدن به برخی حقوق برای افراد و مقیدکردن خویش به رعایت این حدود چه لزومی دارد؟

ممکن است مطرح کردن چنین پرسش هایی شگفت آور باشد؛ ولی وقتی موجب شگفتی بیشتر می شود که بدانیم بعضی فلاسفه بزرگ جهان چنین گرایشی داشته اند. آنها معتقد بودند انسان در این جهان باید هرچه بیشتر لذت ببرد و هرچه را موجب التذاذش است، از دست هر کسی که می تواند بگیرد. اصلْ این است که «من» خوش باشم و از زندگی لذت و بهره ببرم و دیگران هرگونه باشند اهمیتی ندارد. براساس این نگرش، انسان باید برای خودش زندگی خوبی فراهم کند و از آن لذت ببرد؛ اما اینکه دیگران در وضعیت دشواری زندگی کنند و محروم باشند به ما مربوط نیست؛ آنها نیز می توانند راه زندگی خوش را با کسب قوت و قدرت بیابند و بکوشند تا با زیرکی به خواسته هایشان برسند. چنین گرایش هایی در طول تاریخ میان برخی فرهیختگان عالَم که نام فیلسوف را هم یدک می کشیدند بوده و اکنون نیز هست. نباید از کسانی که چنین گرایشی دارند پرسید چرا ظلم می کنند؛ زیرا آنها ظلم کردن را حق خود می دانند و معتقدند باید هرچه می توانند از زندگی لذت ببرند، هرچند به قیمت ظلم به دیگران تمام شود؛ دیگران خود باید قدرت یابند و از خودشان دفاع کنند و در غیر این صورت، همانند حیواناتی که به دست انسان ذبح می شوند، به نابودی گرفتار می آیند؛ در حالی که انسان های قوی تر باقی می مانند.

افراد دیگری نیز هستند که اصل حقوق برای دیگران را می پذیرند و معتقدند باید حد و مرز را رعایت کرد؛ ولی در تعیین حدود و حقوق اختلاف نظر دارند.

جهل، غفلت و دل بستگی به دنیا

گاه انسان