خرید و دانلود فایل پاورپوینت کامل شیخ بهایی؛ فقیه عارف و دانشمند شاعر

فایل پاورپوینت فایل پاورپوینت کامل شیخ بهایی؛ فقیه عارف و دانشمند شاعر؛ راهکاری شایسته برای ارائه‌های موفق

اگر به‌دنبال یک فایل ارائه‌ی آماده با کیفیت بالا و طراحی حرفه‌ای هستید، فایل فایل پاورپوینت کامل شیخ بهایی؛ فقیه عارف و دانشمند شاعر انتخابی مناسب برای شماست. این مجموعه شامل ۵۰ اسلاید استاندارد و دقیق است که با هدف ارتقاء کیفیت ارائه‌های شما تهیه شده‌اند.

دلایل انتخاب فایل فایل پاورپوینت کامل شیخ بهایی؛ فقیه عارف و دانشمند شاعر:

• طراحی ساختارمند و چشم‌نواز: هر اسلاید با دقت بالا و توجه به اصول طراحی گرافیکی تهیه شده است تا محتوای شما به‌خوبی دیده و درک شود.
• آمادگی کامل برای ارائه: نیازی به ویرایش مجدد نیست؛ فایل فایل پاورپوینت کامل شیخ بهایی؛ فقیه عارف و دانشمند شاعر آماده‌ی استفاده در کلاس، جلسه یا کنفرانس است.
• سازگاری کامل با پاورپوینت: نمایش صحیح اسلایدها در تمامی نسخه‌های PowerPoint بدون بهم‌ریختگی یا مشکل ظاهری تضمین شده است.

تولید شده با رویکرد حرفه‌ای:

تمامی بخش‌های فایل پاورپوینت کامل شیخ بهایی؛ فقیه عارف و دانشمند شاعر با هدف ایجاد یک تجربه کاربری روان و بی‌نقص طراحی شده‌اند. جزئیات با دقت بالا تنظیم شده‌اند تا ارائه‌ای حرفه‌ای و تأثیرگذار داشته باشید.

توجه:

تنها نسخه رسمی فایل فایل پاورپوینت کامل شیخ بهایی؛ فقیه عارف و دانشمند شاعر از کیفیت کامل برخوردار است. نسخه‌های غیرمجاز ممکن است شامل اشکالات طراحی باشند و توصیه نمی‌شود از آن‌ها استفاده شود.

با تهیه فایل فایل پاورپوینت کامل شیخ بهایی؛ فقیه عارف و دانشمند شاعر، سطح ارائه‌های خود را ارتقاء دهید و مخاطبان خود را تحت تأثیر قرار دهید

بخشی از متن فایل پاورپوینت کامل شیخ بهایی؛ فقیه عارف و دانشمند شاعر :

گفتیم مگر که اولیاییم، نه ایم

یا صوفی صفه صفاییم، نه ایم

آراسته ظاهریم و باطن نه چنان

القصه چنان که می نماییم، نه ایم

بهاء الدین محمد بن عز الدین بن حسین بن عبد الصمد حارثی همدانی جبعی ملقب به شیخ بهایی در غروب روز چهارشنبه ۱۷ ذیحجه به سال ۹۵۳ در شهر بعلبک گام به دنیا نهاد. وی در خردسالی همراه پدرش شیخ عز الدین از جبل عامل به ایران آمد. سه سال در اصفهان بودند و سپس به دعوت طهماسب اول صفوی به قزوین رفتند و شیخ عزالدین، شیخ الاسلام پایتخت شد. سال ها بعد با حفظ سمت پدر به مشهد و هرات رفتند و عاقبت به قزوین باز آمدند. عربی و تفسیر و حدیث را از پدر، و حکمت و کلام و قسمتی از علوم منقول را از ملا عبد اللّه یزدی فراگرفت.

وی ریاضیات را نزد ریاضیدان عصر خود، ملا محمد باقر بن زین العابدین یزدی، ملا علی مذهب و مولانا افضل قایینی و طب را در مجلس درس حکیم عماد الدین آموخت. دیگر استادان او که شیخ از آنان بهره کامل برد، یکی شیخ احمد گچایی کهدمی است که به پیراحمد قزوینی شهرت داشته و دیگر محمد بن ابی اللطیف مقدسی شافعی است که صحیح بخاری را از دست نامبرده خواند و اذان روایت از او گرفت. در اجازات بحار از شیخ تحت عنوان ابو الفضائل یاد می کنند. در ۹۸۴ همراه پدرش به حج رفت. گویا از آن پس، سال های متمادی را به سیاحت گذراند و از جمله به هرات، آذربایجان، عراق، دمشق، فلسطین و مصر مسافرت کرد. بعد از فوت پدرزنش شیخ علی منشار، شاه عباس بزرگ منصب شیخ الاسلامی و تصدی امور شرعی را به او واگذار کرد. در ۱۰۰۸ همراه شاه عباس پیاده به مشهد رفت و تا پایان عمر از مقربان وی بود. اقوال فراوانی در تعیین تاریخ وفات شیخ بهایی موجود است. لیکن جمهور تذکره نویسان، قول نظام الدین ساوجی را که سال وفات وی را روز سه شنبه ۱۲ شوال ۱۰۳۱ ق در اصفهان ثبت کرده است می پذیرند. قبر وی اکنون در سمت پایین ضریح امام رضا(ع)در جوار حرم رضوی است.

دیدگاه ها

اسکندر بیگ در «عالم آرای عباسی» می گوید: شیخ بهایی در علم ظاهر و باطن سرآمد روزگار به اعتقاد جمهور علما و فضلا رتبه عالی دارد. و «تنویر باطن با انوار جلی» تعبیری است که وی برای نشان دادن طریق دستیابی به حقیقت به کار می برد. وی هماره علوم ظاهری را به چشم قیل مقال می نگریسته و آنها را برای نیل به کمال ناقص می شمرده است. با این حال در کنار تمایل شدیدی که به عرفان داشت وظیفه شرعی خود را به عنوان یک مجتهد و شیخ الاسلام به نیکی ایفا می نمود و حوایج دینی مردم را به بهترین وجه سامان می بخشید. با این که از یکی از بالاترین مناصب دیوانی برخوردار بود لیکن ساده زیستی وی زبانزد بود و بیمی از انتقاد و توبیخ درباریان من جمله شاه به خود راه نمی داد. از این که عده ای ریاکار و دغل باز را که به نام صوفیه مردم را فریب می دادند، سرزنش کند، وحشتی نداشت.

شیخ بهایی یک شیعی متعادل و میانه رو بود. ویژگی تسامح دینی تنها مختص به وی نبود و حکومت صفویه نیز در دوره او، مشی مداراجویانه ای با فرق و مکاتب مختلف داشت. ازاین رو، وی نیز از نشست با پیروان مذاهب ابایی نداشت، تا جای که عده ای او راسنی مذهب خواندند و در جایی دیگر او را زردشتی معرفی کردند.

در دوره ای که متکلمان، فقها، حکما، مورخان طبیعی، دانشمندان، منطقیین و صوفیان، هریک فرقه مختص به خود را داشتند و گاه به معارضه با یکدیگر برمی خاستند، شیخ بهایی از احترام همه فرق، از درویشان خانه به دوش و قلندران گرفته تا علمای درباری، برخوردار بود. کار سترگ شیخ قطعا در این نکته نهفته است که بی اعتباری همه علوم را در برابر معارف حقیقی نشان داده است، آن هم درحالی که خود در همه علوم مرتبه استادی داشته و هریک از آثارش مرجع رسمی مربوط به موضوع خود بوده است. بخصوص در اشعار ادبی و مثنوی هاست که قریحه مخصوص شیخ بهایی در بیان والاترین حقایق به زبانی ساده و با لطایف ظریف خودنمایی می کند. شباهت اشعار شیخ به مثنوی جلال الدین بلخی زیاد است. در شعر بلندی به نام گربه و موش، گربه تمثیلی ایز علوم صوری و ظاهری و موش مظهری از علوم باطنی است. موضوع شعر، خطر غفلت و جهالت است که همواره در کمین بینش های ظاهربین نشسته است و نیز حاجت بنیان های مذهبی و اجتماعی به معرفت باطنی. شیخ بهایی همچنین در سراسر آثارش بر رجحان شهود عقلانی بر معرفت استدلالی تاکید ورزیده است. شیخ بهایی خود یکی از آن شاهین های کمیابی است که به هنگام پرواز بر فرازاین جهان، به سرزمین «ناکجا آباد» گریخته اند. او چون میرداماد با مسن فیض به معنای فنی کلمه آثار زیادی در باب حکمت تألیف نکرده است، اما به چنان درجه ای از کمال روحی ورای اصول و قواعد نظری واصل گشته که همه آثار او سرشار از ارزش های معنوی است. حتی از آثاری که درباره علوم مختلف دینی و طبیعی نگاشته، رایحه معنوی به مشام می رسد آثار او گواه توازنی است که میان علوم ظاهری و باطنی و مباحث ما بعد الطبیعی و جهان شناسی برقرار شده است. عمده آثار مهم او بدین شرح است:

از شعرهای فارسی شیخ بهایی، گذشته از چند غزل، قطعه، رباعی و ابیاتی پراکنده، سه مثنوی نیز بر جای مانده است. یکی مثنوی «طوطی نامه» به شیوه مثنوی معنوی مولوی در یکهزار و ۴۳۲ بیت است. دیگری مثنوی «سوانح السفر الحجاز/نان و حلوا» به فارسی و عربی در وزن و سیاق مثنوی معنوی است که در آن شرح سفر حج شیخ آمده و به مضامینی چون مادیات دنیوی و تعلقات آن پرداخته شده است. نسخه کامل این مثنوی ۴۰۸ بیت دارد و در «کلیات اشعار شیخ بهایی» به چاپ رسیده است (تهران، ۱۳۷۲ ش). مثنوی سوم، «شیر و شکر» نام دارد که در «کشکول» آن را آورده و در بحر جنب، از بحور متداول در میان شاعران عرب است و پیش از شیخ بهایی کسی در زبان فارسی به این وزن مثنوی نسروده است. ذوق شعری شیخ، وی را در عربی نیز رها نکرد و قصاید و مثنویاتی بدین زبان سرود که مهمترین هایش قصیده «الفوز و الامان فی مدح صاحب الزمان» و قصیده «غدیریه» است. همچنین اشعار عربی وی نیز، جمع آوری و جداگانه به چاپ رسیده است. با همه این تلاش ها هنوز استقضای کاملی از آثار منظوم شیخ بهایی به عمل نیامده است.

شیخ بهایی، چیزی حدود یکصد اثر از خود بر جای گذاشته که برخی از آنها هنوز در قالب نسخ خطی است و برخی دیگر، چاپ منقحی ندارد. شاید بتوان، آماری این گونه از آثارش ارائه کرد. فقه: ۲۹ جلد، ادبیات عرب: ۲۸ جلد، علوم قرآنی، ۹ جلد، رجال و اجازات: ۸ جلد، ادعیه و مناجات: ۶ جلد، اعتقادات: ۵ جلد و حدیث: ۲ جلد. این آمار هرچند کامل نبوده و قابل استناد رسمی و علمی نیست؛ امامی تواند گویای مذاق فقیه و ادیب و مفسر عاملی یعنی شیخ بهایی باشد. از مکتوباتش: الانثی عشریات الخمس فی الطهارات و الصلوه و الزکوه و الصوم و الحج (تهران، ۱۳۰۷ و ۱۳۰۹ ق)؛ اسرار البلاغه به عربی(قاهره، ۱۳۱۷ ق)؛ الاربعین (تهران، ۱۲۷۴ ق؛ تبریز، ۱۳۷۸ ق)؛ الاسطرلاب /صحیفه که اثری مفصل است؛ اثبات الانوارالاهیه؛ بحر الحساب؛ خلاصه الحساب به عربی در علم حساب که در یک مقدمه و ده باب تدوین شده است. این اثر از کتاب هیدرسی در اصول جبر، حساب و هندسه است و بارها در ایران منتشرشده است؛ حاشیه بر خلاصه الحساب خودش؛ تحفه حاتمیه به فارسی در اسطرلاب در ۷۰ باب که مؤلف آن را به نام حاتم بیگاردوبادی؛ وزیر شاه عباس یکم صفوی نوشته است. این اثر به همراه خلاصه الحساب چاپ سنگی شده است (تهران، ۱۳۱۹ ق)؛ التحفه فی تحریر الکروزنا و مساحتا به عربی (تهران، ۱۳۱۹ ق)؛ تشریح الافلاک (کلکته، ۱۳۰۰ ق؛ تهران، ۱۳۱۹ ق)؛ تضاریس الارض به عربی (تهران، ۱۳۱۱ ق)؛ توشیح المقاصد/توضیح المقاصد که درحوادث روزهای سال و درگذشت برخی از دانشمندان است (مصر، ۱۳۱۳؛ تبریز ۱۳۱۳؛ تهران، ۱۳۱۵ ق)؛ تهذیب البیان در نحو که درهند چاپ شده است؛ جامع عباسی به فارسی در فقه عملی که آن را به ش