خرید و دانلود فایل پاورپوینت کامل نفوذ دشمن در عصر امامت امام مجتبی علیه السّلام و شیوه مقابل? آن حضرت

دانلود و استفاده از فایل پاورپوینت کامل نفوذ دشمن در عصر امامت امام مجتبی علیه السّلام و شیوه مقابل? آن حضرت – تجربه‌ای بی‌نظیر در ارائه!

پاورپوینتی شیک و استاندارد:

فایل فایل پاورپوینت کامل نفوذ دشمن در عصر امامت امام مجتبی علیه السّلام و شیوه مقابل? آن حضرت شامل ۶۵ اسلاید طراحی‌شده با دقت بالا است که کاملاً آماده برای ارائه یا چاپ در PowerPoint می‌باشد.

چرا فایل فایل پاورپوینت کامل نفوذ دشمن در عصر امامت امام مجتبی علیه السّلام و شیوه مقابل? آن حضرت گزینه‌ای عالی است؟

• گرافیک حرفه‌ای و جذاب: اسلایدهای فایل پاورپوینت کامل نفوذ دشمن در عصر امامت امام مجتبی علیه السّلام و شیوه مقابل? آن حضرت با طراحی مدرن و چشم‌نواز، پیام شما را به بهترین شکل منتقل می‌کنند.
• کاربری آسان: ساختار این پاورپوینت به‌گونه‌ای است که استفاده از آن بدون نیاز به تغییرات پیچیده ممکن باشد.
• آماده استفاده: تمامی اسلایدهای فایل پاورپوینت کامل نفوذ دشمن در عصر امامت امام مجتبی علیه السّلام و شیوه مقابل? آن حضرت از قبل تنظیم‌شده و بدون نیاز به ویرایش، قابل استفاده هستند.

تضمین کیفیت و دقت بالا:

این مجموعه بر اساس بالاترین استانداردهای طراحی ساخته شده است و کاملاً منسجم و بدون اشکال، مناسب برای ارائه‌های حرفه‌ای می‌باشد.

نکته قابل توجه:

برخی نسخه‌های غیررسمی ممکن است تغییراتی داشته باشند. این نسخه اصلی فایل پاورپوینت کامل نفوذ دشمن در عصر امامت امام مجتبی علیه السّلام و شیوه مقابل? آن حضرت با دقت و کیفیت بالا طراحی شده است.

همین حالا فایل فایل پاورپوینت کامل نفوذ دشمن در عصر امامت امام مجتبی علیه السّلام و شیوه مقابل? آن حضرت را دریافت کنید و یک ارائه بی‌نظیر داشته باشید!

بخشی از متن فایل پاورپوینت کامل نفوذ دشمن در عصر امامت امام مجتبی علیه السّلام و شیوه مقابل? آن حضرت :

مقدمه

براساس روایتی از رسول خدا(ص)، انقلاب نبوی در صدر اسلام به دو عصر «تنزیل» و «تأویل» تقسیم می شود: «أنا اُقاتِلُ عَلَی التَّنزِیلِ و علِی یقاتِلُ عَلَی التَّأوِیل؛[۱] من بر سر نزول قرآن می جنگم و علی(ع) بر سر تأویل آن.» این حدیث را شخصی به نقل از عمار(ره) نزد امیرالمؤمنین امام علی(ع) نقل کرد و امام، آن را تأیید کردند.[۲]

تأویل در لغت به معنی: رجوع و بازگشت دادن چیزی به اصل آن است.[۳] و «بازگشت دادن قرآن» به معنای تفسیر آیات و بیان مقصود آن هاست؛ ولی این که رسول خدا(ص) می فرمایند امام علی(ع) بر سر تأویل قرآن می جنگد؛ یعنی کسانی بعد از رحلت آن حضرت (عصر تنزیل) پیدا می شوند که می خواهند برای آیات قرآن، مقاصد غلط و تفاسیر نادرستی مطرح کنند (عصر تأویل) که امام با آن ها به همین خاطر می جنگند تا معانی صحیح و تفسیر حق را ارائه کنند.

طبق این روایت نبوی، عصر بعثت؛ یعنی ۲۳ سال دوران دعوت در مکه و مدینه، عصر تنزیل و نزول معارف اسلام بود که در قالب وحی و قرآن به مردم ابلاغ می شد و توسط آن حضرت تفسیر و تبیین می گردید و عصر تأویل، عصری است که عده ای می خواستند با تفسیرهای غلط از آیات قرآن، به اهداف خود برسند. چون در عصر تنزیل، مسلمانان و حکومت اسلامی قوام نیافته بودند، دشمن کفرش را نسبت به قرآن به صورت آشکار اعلام می کرد و با اسلام و مسلمانان به نزاع علنی می پرداخت. سیاست و روش دشمن در عصر تنزیل، تطمیع، تهدید و تبعید و نهایتاً جنگ با مؤمنان بود؛ یعنی از تمام این ابزارها برای شکست اسلام و پیروان مکتب قرآن استفاده می کرد تا آنان را از وادی نور ایمان به وادی ظلمانی کفر وارد کند؛ ولی دشمن با مقاومت شکنند مسلمانان به رهبری رسول خاتم (ص) در عصر تنزیل به هدف خود نرسید؛ بلکه ایمان به قرآن و مکتب اسلام در جامعه تثبیت شد و سه مرحل براندازی رژیم طاغوت، تأسیس حکومت اسلامی و تثبیت آن، با موفقیت شگفت انگیزی پشت سر نهاده شد؛ اما در عصر تأویل، دشمن کاملاً تغییر روش داد و از کفر عریان به کفر پنهان روی آورد و نقاب اسلام خواهی بر چهره کشید و سیاست نفوذ و استحاله را برای براندازی نرم حکومت اسلامی و تباه کردن مکتب قرآن دنبال کرد.

در این مقاله فرآیند و اهداف نفوذ دشمن در عصر امامت امام حسن(ع) و شیو مقابل آن حضرت با دشمن، مورد بررسی قرار می گیرد؛ اما پیش از ورود به بحث مذکور، ابتدا باید ماهیت دشمن در عصر تأویل مورد بررسی قرار گیرد.

ماهیت دشمن در عصر امام علی(ع)

امام علی(ع) مخالفان و دشمنان متعددی داشتند؛ ولی خطرناک ترین دشمنان آن حضرت، طائف بنی امیه به سرکردگی «معاویه بن ابی سفیان» بود. بنی امیه افرادی بسیار سیّاس و تاجرپیشه بودند که جز به عیش و نوش، ریاست و منافع مادی خویش به چیز دیگری نمی اندیشیدند. همسر ابوسفیان، مادر معاویه و عتبه به فسق و فجور و زنا یاد می شد[۴] و ابوسفیان، رئیس این خاندان، در فساد اخلاقی و شهوت رانی فردی معلوم الحال بود.

آنان در صدر اسلام در کنارزدن اهل بیت (ع) از صحن سیاست، فرهنگ و اقتصاد، نقش بسیار مهمی ایفا کردند و در واقع، جریانی زرسالار و برانداز بودند که هدفی جز ثروت اندوزی، سلطه گری و استعمار مردم نداشتند و چون اسلام با این موارد مخالف بود، برای براندازی آن در هر دو عصر تنزیل و تأویل، تمام تلاش خود را کردند تا در نهایت، امام علی (ع) و امام حسن(ع) و نیز امام حسین (ع) را به شهادت رساندند و شیعیان را تحت سخت ترین شکنجه ها قرار دادند و برای نابودی اسلام و میراث پیامبر(ص) از هیچ تلاشی فروگذار نکردند. آنان از سال ۴۱ تا ۱۳۲ ق حکومت جهان اسلام را در دست داشتند که ابوسفیان، معاویه بن ابی سفیان، مروان بن حکم، سعید بن عاص، ولید بن عقبه بن ابی معیط، یزید بن معاویه بن ابی سفیان، از مهم ترین شخصیت های این جریان تا زمان قیام عاشورا؛ یعنی سال ۶۱ هجری به شمار می آیند.

فرآیند نفوذ و سلط امویان در عصر امام حسن(ع)

با ظهور اسلام و آغاز دعوت، ابتدا بنی امیه با رسول خدا(ص) و این آیین مقدس مقابله کردند؛ ولی وقتی دریافتند که تاب مقاومت در برابر موج اسلام خواهی و مسلمانان را ندارند، به دروغ اسلام آوردند؛ اما در سال های پس از رحلت پیامبر(ص)، با برقراری پیوند با جانشینان آن حضرت، بار دیگر بر بخش هایی از جهان اسلام سلطه یافتند و کوشیدند دین اسلام را استحاله کنند.

وقتی امیرمؤمنان(ع) به حکومت رسیدند، آنان بار دیگر با شخصیتی همچون رسول خدا(ص) روبه رو شدند که اهل مصالحه و معامله با ایشان نیست. از سوی دیگر، تسلیم شدن و بیعت با آن حضرت نیز موجب از دست رفتن سلط ایشان بر جامعه اسلامی می شد. از این رو، خود را بر سر دوراهی سرنوشت سازی دیدند و سرانجام علَم مخالفت با آن حضرت برداشتند تا از این رهگذر حکومت علوی(ع) را واژگون کنند و مانند ۲۵ سال گذشته، قدرت کل جهان اسلام را به دست گیرند که پس از به قتل رساندن امام علی (ع) و تحمیل صلح بر امام حسن (ع) تا حد زیادی به اهداف شوم خود رسیدند.

رموز نفوذ امویان در عصر امامت امام علی(ع)

بی تردید نفوذ امویان میان امت و دولت اسلامی عصر امام علی(ع) دارای رمز و راز خاصی بود؛ زیرا غیر از بنی امیه، برخی دیگر از طوایف قریش و غیرقریش نیز با اسلام و حکومت اسلامی میان خوشی نداشتند؛ ولی به انداز بنی امیه نتوانستند در تاروپود امت اسلامی نفوذ کنند. از این رو، جستجوی علت نفوذ بنی امیه بحث مهمی است که می تواند برای پاسداری از انقلاب و حکومت اسلامی ایران نیز عبرت آموز باشد.

برخی از کارشناسان معتقدند که بنی امیه مانند سایر قبایل اهل تعصبات قومی، ایده و هدف بودند؛ ولی ویژگی شان نسبت به سایر قبایل این بود که با طراحی و برنامه ریزی جلو می رفتند و مانند یک حزب و تشکیلات منسجم عمل می کردند. استاد شهید مطهری(ره) در یکی از فرازهای سخنانش دربار امویان، آن ها را به یهود در دنیای معاصر تشبیه کرده، انسجام درونی و حرکت برنامه ریزی شد آنان را مشابه حرکت صهیونیست علیه اسلام شمرده است: در ۵۰ سالِ بین وفات رسول خدا (ص) و شهادت حسین بن علی(ع) جریانات و تحولات فوق العاده ای رخ داد. محققان امروز؛ آن هایی که به اصول جامعه شناسی آگاه هستند، متوجه نکته ای شده اند، مخصوصاً «عبدالله علائلی» با این که سنّی مذهب است، شاید بیش تر از دیگران بر روی این مطلب تکیه می کند، می گوید: بنی امیه بر خلاف هم قبایل عرب (قریش و غیرقریش) تنها یک نژاد نبودند؛ نژادی بودند که طرز کار و فعالیتشان شبیه طرز کار یک حزب بود؛ یعنی افکار خاص اجتماعی داشتند. تقریباً نظیر یهود در عصر ما و بلکه در طول تاریخ که نژادی هستند با یک فکر و اید خاص که برای رسیدن به اید خودشان، به رغم وجود هماهنگی که میان هم افرادشان است، نقشه و طرح دارند.[۵]

در طول تاریخ افراد و اقوام زیادی دارای آرمان های خاصی بوده اند که برای نیل به آرمان های خود پیوسته تلاش کرده اند؛ ولی اغلب به اهداف شان نرسیده اند؛ اما بنی امیه به اهداف دنیوی شان رسیدند. شاید علتش این بوده که نیل به اهداف و عبور از موانع مسیر حرکت به سوی آن هدف ها، تنها با تلاش و زور بازو حل نمی شود؛ بلکه در کنار مقاومت و تلاش، طرح و برنامه نیز می خواهد. با دقت در سیر امویان، معلوم می شود که آن ها برای نفوذ و استحال انقلاب اسلامی رسول خدا(ص) و اسلام ناب، طرح های بسیار حساب شده ای داشتند که مهم ترین آن ها عبارت اند از:

۱. قداست زدایی از احکام دین

یکی از برنامه های خطرناک و حساب شد بنی امیه برای نفوذ در امت و دولت اسلامی این بود که سعی کردند از احکام دینی و دینداران قداست زدایی کنند تا از این رهگذر هتک حرمت دین و ترویج بدعت ها برای جامعه طبیعی جلوه کند و بدین سان مسیر نفوذ فرهنگی شان هموار شود.

امیرمؤمنان(ع) در خطب ۹۸ نهج البلاغه می فرمایند: «وَ اللَّهِ لَا یزَالُونَ حَتَّی لَا یدَعُوا لِلَّهِ مُحَرَّماً إِلَّا اسْتَحَلُّوهُ وَ لَا عَقْداً إِلَّا حَلُّوه ؛ به خدا قسم! بنی امیه همچنان به ستم ادامه می دهند تا آنجا که حرامی باقی نماند، مگر آن که حلالش بشمارند و پیمانی نباشد، مگر این که آن را بشکنند».

البته گرچه تا پایان خلافت خلیف دوم، تظاهر به دینداری در خلفا وجود داشت؛ اما نمونه هایی از هتک احکام دین به دست عمّال بنی امیه در عصر عثمان، در همان زمان حیات امیرمؤمنان(ع) رخ داد و پس از شهادت ایشان، این روند در عصر امام حسن و حسین(ع) به صورت علنی تر و فراگیرتری گسترش یافت.

امروزه نیز مسئل گسترش فسادهای جنسی، اخلاقی و اقتصادی، از راهکارهای رسمی استکبار برای از بین بردن قداست حلال و حرام دینی است. در آن عصر خود امویان به عنوان جانشینان دروغین نبی مکرم اسلام(ص) پرده های عفاف را دریدند و آشکارا فسق و فجور به راه انداختند، حتی وضع به گونه ای شد که وقتی نمایندگان مردم مدینه به شام رفتند و دستگاه حکومت یزید را در شام از نزدیک مشاهده کردند، سخت شگفت زده شدند و پس از بازگشت، به مردم مدینه گفتند: «[یزید] دین ندارد؛ شرب خمر می کند، طنبور می زند و کنیزان نزدش می نوازند و سگ بازی می کند».[۶]

۲. جایگزینی اسلام بدلی به جای اسلام اصیل

بنی امیه می دانستند که اگر علناً به جنگ اسلام بروند، با مقاومت مؤمنان روبه رو می شوند، بنابراین، برای نفوذ و استحال فرهنگ دینی جامعه، ابتدا سعی کردند اسلام بدلی را جایگزین اسلام اصیل کنند تا هویت دینی مؤمنان بدون این که خودشان بفهمند، تغییر کند. آنان از خواندن نماز جلوگیری نمی کردند و حتی خودشان پیشنماز مردم می شدند؛ ولی با امر به معروف و نهی از منکر، مخالفت می کردند و نمی گذاشتند مردم به این فریضه عمل کنند و مصداق معروف و منکر را بفهمند. بدین سان، ظاهر نماز حفظ می شد؛ ولی خاصیت اصلی نماز که نهی از فحشا و منکر باشد، از بین می رفت. همین کار را نسبت به سایر عبادات مانند حج و روزه انجام دادند.

امیرمؤمنان (ع) با توجه به طرح بنی امیه پیش بینی فرمودند که به زودی حقیقت و هست دین از بین خواهد رفت و ظاهر و پوسته ا