خرید و دانلود نسخه کامل کتاب Submycenaean studies; examination of finds from mainland Greece with a chapter on Attic Protogeometric graves.

توضیحاتی در مورد کتاب

سفال های زیر میسنی به خوبی مورد تحقیق قرار نگرفته است، زیرا تاکنون تنها مکان های کمی از این دوره کشف شده است. این سبک برای اولین بار در سال 1939 توسط ویلهلم کریکر و کارل کوبلر بر اساس یافته های گورستان Kerameikos و Pompeion در آتن و در سالامیس به رسمیت شناخته شد. وجود این سبک در میان باستان شناسان مورد مناقشه باقی ماند تا اینکه اکتشافات بعدی در Mycenae به وضوح وجود اقشار مجزای مکنای پسین و زیرمیکنی را نشان داد. سفال های زیر میسنی عمدتاً در زمینه هایی مانند گورهای سیستی و سنگی ساخته می شوند. مکان‌های یافتن به‌طور گسترده توزیع شده‌اند، که نشان‌دهنده یک الگوی سکونتگاهی از دهکده‌ها و روستاها است. جدای از مکان‌هایی که در بالا ذکر شد، سفال‌های زیرمایسینی از مکان‌هایی مانند کورنت، آسین، کالاپودی، لفکندی و تیرنس نیز شناخته شده است. کیفیت گلدان ها بسیار متفاوت است. فقط اشکال کمی تولید شد، به ویژه کوزه های رکابی با شانه سوراخ، آمفورهای شکمی و گردن، لکیتوها و همچنین کوزه ها، برخی با دهانه های سه لا. در پایان دوره زیر میسنی، کوزه رکابی با لکیتوس جایگزین شد. تزیینات زیر میسنی نسبتاً ساده است، نقوش نقاشی شده با دست محدود به خطوط مواج افقی یا عمودی، مثلث های تک یا دو دریچه دار و روی هم افتاده و همچنین نیم دایره های متحدالمرکز منفرد یا چندگانه است. شانه‌های لکیتو، آمفورا و کوزه‌های رکابی دارای تزئینات زینتی بودند. آمفورها، آمفوریسکوها و کوزه ها معمولاً با یک یا چند خط مواج ضخیم نقاشی می شدند.