خرید و دانلود نسخه کامل کتاب Le sacrifice humain chez les Aztèques

توضیحاتی در مورد کتاب

هیچ جا قربانی انسانی رسمی و سازماندهی شده دولتی به اندازه مکزیک باستان گسترده نبود. آزتک ها خود می بالند که حدود 80400 جنگجو را در طی سه یا چهار روز برای افتتاح معبد بزرگ خود در سال 1487 قربانی کرده اند. این عمل، که به نظر ما وحشیانه به نظر می رسد، اما یک سنت کامل سعی در به حداقل رساندن یا توجیه آن دارد، به ویژه دشوار است که درک شود. گاهی اوقات گفته می‌شود که قرن بیستم با نسل‌کشی‌هایش بسیار بدتر از این اتفاق افتاد، اما این واقعیت قربانی کردن دشمنان مانع از نابودی کل شهرها توسط آزتک‌ها نشد. همچنین درست است که بسیاری از تمدن‌های دیگر انسان‌ها را به خدایان تسلیم کرده‌اند، اما آنها به طور کلی به قربانی کردن حیوانات یا حتی مانند مسیحیت به قربانی‌های بدون خونریزی رفته‌اند.

پس چگونه می توان مورد آزتک ها را درک کرد؟ چرا این قتل های متعدد، متنوع و تصفیه شده؟ چرا این دخالت کل جامعه، پادشاهان، اشراف و کاهنان، اربابان قربانی، جنگجویان پیروز، تجار یا صنعتگران ثروتمند و در نهایت همه ساکنان، بدون احتساب ساکنان شهرهای دیگر، گاهی به مجازات مرگ مجبور می شوند شرکت در مراسم؟

قربانیان به جمعیتی معرفی می شوند که آنها را به فرزندی قبول می کنند و با آنها در ارتباط هستند. برخی تجسم یکی از خدایان هستند و روزها در شهر پرسه می زنند. وقتی آنها قربانی می شوند و خورده می شوند، این همان الوهیت است که می میرد و از طریق آنها دوباره متولد می شود. کسانی که آنها را تقدیم می کنند، قربانیان، از زمان دستگیری یا خرید تا زمان کشتن آنها را همراهی می کنند و آنها را به پای معبد یا سنگ قربانی می برند. آنها که از ابتدا تا انتها شناخته شده و قابل مشاهده هستند، ضیافت های پایانی را ترتیب می دهند که در طی آن انسان-خدا خورده می شود، آثاری از آن را نگه می دارند و اعتبار، ثروت و شانس بقا در زندگی پس از مرگ به دست می آورند. بزرگی مراسم شهر را تجلیل می کند و رقبای دعوت شده برای شرکت را درهم می شکند. اما کشتار دسته جمعی اسیران جنگی نیز قتل هایی با الهام از انتقام است، قتل هایی که کسانی که مجذوب آن را تماشا می کنند در واقع شریک جرم هستند که باید احساس تعلق به گروه را افزایش داده و انسجام آن را تقویت کند.