خرید و دانلود نسخه کامل کتاب To bury a ruler: the meaning of the horse in aristocratic burials

توضیحاتی در مورد کتاب

در کتاب: V. Karageorghis, H. Matthäus & S. Rogge (eds.). قبرس: دین و جامعه از اواخر عصر برنز تا پایان دوره باستانی. – Möhnsee, 2005. – pp. 57-76.

بی‌تردید رابطه نزدیک بین اشراف و اسب‌ها ریشه در اندیشه جنگجوی نجیب دارد. اسب بخشی از آن شخصیت ایده آل، ابزاری برای مبارزه، یک علاقه اقتصادی، نمادی از تعلق به یک دارایی بالا در جامعه بود. تغذیه پرهزینه بود، می‌توان گفت نشانه‌ای از زندگی مجلل، مازاد اقتصادی بود. ویژگی هایی مانند اشراف، زیرکی و شجاعت اغلب به اسب نسبت داده می شد. همه ارزش‌هایی که متعلق به خود نجیب ایده‌آل است – اسب و نجیب با هم ترکیب می‌شوند.
اما ممکن است ریشه‌های دیگری نیز پیشنهاد شود. رابطه انسان، اسب و وسیله نقلیه موضوعی محوری در مورد ماهیت و گسترش هند و اروپایی هاست. پروتو-هند-اروپایی ها با واژگان مفصل در مورد وسایل نقلیه چرخدار مشخص می شوند. اما، بیشتر از این، قربانی اسوامدا ودایی “سلطنت” و “اسب” را عمیقاً پیوند می دهد. این قربانی، که در Rigveda شرح داده شده است، از قرن 16 تا 12 قبل از میلاد سرچشمه می گیرد، بخش مهمی از تقدیس سلطنتی هند باستان را تشکیل می دهد. فقط یک پادشاه می توانست آن را اجرا کند و برتری، باروری و ظرفیت او به عنوان محافظ و انجام دهنده خیر را جشن می گرفت. یک اسب نر خوب از یک سال قبل انتخاب شده بود، آزادانه در اطراف پرسه می زد، نمادی از خورشید که در جهان سرگردان است، و قدرت پادشاه برای حکومت و کنترل بر همان مراتع. همبستگی نمادین بین پادشاه قادر متعال و قربانی کردن یک اسب خوب و مخصوصاً منتخب در اینجا کاملاً ثابت شده است. اجرای اسوامده نشانه انکارناپذیر سلطنت بود.