خرید و دانلود نسخه کامل کتاب Necessary Madness: The Humor of Domesticity in Nineteenth-Century American Literature

توضیحاتی در مورد کتاب

در این کتاب جدید و غنی و هیجان انگیز، گرگ کامفیلد طنز آمریکایی قرن نوزدهمی را از منظر جنسیت و ایدئولوژی داخلی بررسی می کند، و نظریه اخیر را که شکاف گسترده ای را بین شوخ طبعی زنان و مردان در طول دوره ادعا می کند و بینش های جدید حیاتی را در مطالعه طنز به چالش می کشد به چالش می کشد. به طور کلی کمفیلد با در نظر گرفتن چشم اندازی از طنز منحصر به فرد آن دوره، ایمان آن دوره را به آنچه “طنز دوستانه” نامیده می شد، بررسی می کند، یک حالت کمیک دلپذیر و لطیف که عدم تهاجمی آن باعث می شود در برابر تئوری هایی که بر اساس طنز تاکید می کنند مقاومت کند. خصومت، نفی، خشم، و دیگر انرژی های جنگی یا جابجا شده. کامفیلد به دنبال روشن کردن این کمدی متمایز، یک رشته فرهنگی مرتبط و مرکزی – آرمان خانگی – را بررسی می کند که اغلب موضوع این طنز است و با دقت تماس بین این دو گفتمان را دنبال می کند و ریشه های اجتماعی و فکری مشترک آنها را شناسایی می کند. در کنار چهار مطالعه موردی ادبی که این ارتباط را آشکار می کند، کمفیلد در قسمت دوم طنز پردازان مرد و زن–واشنگتن ایروینگ و فانی فرن- را جفت می کند. هریت بیچر استو و هرمان ملویل؛ مارک تواین و ماریتا هالی؛ و جورج واشنگتن هریس و مری ویلکینز فریمن – نه تنها برای نشان دادن روشی که این نویسندگان تأثیرگذار به خانواده با طنز دلپذیر برخورد می کنند، بلکه همچنین برای حمایت از ادعای او مبنی بر اینکه تفاوت جنسیتی همیشه با تفاوت در دیدگاه و عملکرد در این سبک رایج مرتبط نیست. در جایی که بسیاری استدلال می کنند که طنز زنان قرن نوزدهم برای خود یک ژانر را تشکیل می دهد، کمفیلد متوجه می شود که مانند زنان، مردان واکنش به محدودیت ها و فرصت های زندگی خانگی را از طریق کمدی دلپذیر فیلتر می کنند و زنان نیز مانند همتایان مرد خود، طنز می نویسند که با اسراف مشخص شده است. بسط، کاریکاتور، فانتزی، و حالت. کامفیلد با گسترش به بررسی جذاب نظریه شوخ طبعی در بخش سوم، از کار اخیر در روانشناسی، مطالعات فرهنگ، فلسفه نئوپراگماتیست و علوم اعصاب استفاده می کند تا یک دیدگاه جایگزین قانع کننده از طنز را مدل کند که قادر به مذاکره با هر دو پیچیدگی آمریکایی قرن نوزدهم است. طنز و هنر طنز دوره های قبل و بعد. دانشجویان و دانش پژوهان طنز، ادبیات و فرهنگ آمریکایی قرن نوزدهم، و نویسندگی زنان، جنون ضروری را دستاوردی محرک و ضروری خواهند دانست.