خرید و دانلود فایل پاورپوینت کامل تفسیر و شرح نامه ۳۱ نهج البلاغه

با فایل فایل پاورپوینت کامل تفسیر و شرح نامه ۳۱ نهج البلاغه یک ارائه‌ی بی‌نقص بسازید!

پاورپوینتی زیبا و کاربردی:

فایل فایل پاورپوینت کامل تفسیر و شرح نامه ۳۱ نهج البلاغه شامل ۴۱ اسلاید کاملاً حرفه‌ای و چشم‌نواز است که برای ارائه‌ی مستقیم یا چاپ آماده شده‌اند.

آنچه فایل فایل پاورپوینت کامل تفسیر و شرح نامه ۳۱ نهج البلاغه را متمایز می‌کند:

• طراحی مدرن و هدفمند: فایل پاورپوینت کامل تفسیر و شرح نامه ۳۱ نهج البلاغه با ترکیب رنگ‌ها و چیدمان هوشمندانه، به انتقال بهتر مفاهیم کمک می‌کند.
• کاربری راحت و سریع:فایل پاورپوینت کامل تفسیر و شرح نامه ۳۱ نهج البلاغه بدون نیاز به ویرایش‌های پیچیده، فقط فایل را باز کنید و ارائه دهید.
• کیفیت بالا برای نمایش: همه‌ی اسلایدها با رزولوشن مناسب و ساختاری منظم آماده ارائه هستند.

ساخته‌شده با دقت و استانداردهای بالا:

فایل پاورپوینت کامل تفسیر و شرح نامه ۳۱ نهج البلاغه با رعایت جزئیات طراحی شده تا در هر محیطی بدون مشکل نمایش داده شود. هیچ‌گونه بهم‌ریختگی یا ایرادی در اسلایدهای فایل پاورپوینت کامل تفسیر و شرح نامه ۳۱ نهج البلاغه وجود ندارد.

تذکر:

در صورت مشاهده‌ی تفاوت در کیفیت، احتمال استفاده از نسخه‌های غیراصلی وجود دارد. نسخه معتبر فایل پاورپوینت کامل تفسیر و شرح نامه ۳۱ نهج البلاغه با دقت توسط تیم طراحی آماده شده است.

همین حالا دانلود کن و با فایل پاورپوینت کامل تفسیر و شرح نامه ۳۱ نهج البلاغه مخاطب‌هات رو تحت تاثیر قرار بده!

بخشی از متن فایل پاورپوینت کامل تفسیر و شرح نامه ۳۱ نهج البلاغه :

در کلمه ۳۱ حضرت ایمان و کفر را مشخص کرد که ایمان چیست؟ و عناصر محوری ایمان چیست؟ بعد به کفر ـ معاذالله ـ پرداخت: «سُئِلَ عَنِ الْإِیمَانِ (علیه السلام) فَقَالَ: الْإِیمَانُ عَلَی أَرْبَعِ دَعَائِمَ عَلَی الصَّبْرِ وَ الْیقِینِ وَ الْعَدْلِ وَ الْجِهَادِ وَ الصَّبْرُ مِنْهَا عَلَی أَرْبَعِ شُعَبٍ عَلَی الشَّوْقِ وَ الشَّفَقِ وَ الزُّهْدِ وَ التَّرَقُّبِ فَمَنِ اشْتَاقَ إِلَی الْجَنَّهِ سَلَا عَنِ الشَّهَوَاتِ وَ مَنْ أَشْفَقَ مِنَ النَّارِ اجْتَنَبَ الْمُحَرَّمَاتِ وَ مَنْ زَهِدَ فِی الدُّنْیا اسْتَهَانَ بِالْمُصِیبَاتِ وَ مَنِ ارْتَقَبَ الْمَوْتَ سَارَعَ [فِی ] إِلَی الْخَیرَاتِ»؛ فرمود ایمان چهار رکن دارد: یکی صبر است و یکی یقین و یکی عدل و یکی جهاد، آن گاه هر کدام از این عناصر و ارکان چهارگانه را تشریح کردند.

امام کاظم (سلام الله علیه) در آن وصایایی که مرحوم کلینی نقل کرد و دیگران هم نقل کردند، به هشام فرمود: هشام! «إِنَّ لِلَّهِ عَلَی النَّاسِ حُجَّتَینِ»؛[۱]خدا دو حجّت و دو برهان برای هدایت مردم نصب کرد: یکی انبیا و مرسلین و ائمه و معصومین (علیهم السلام) از بیرون، یکی هم عقل و خردمندی از درون. یک چراغی در درون روشن کرد به نام عقل، یک چراغی هم از بیرون روشن کرد به نام وحی. انسان با هماهنگی این عقل و شرع باید هم راه را خوش تشخیص بدهد، هم خوب طی کند. اینکه می گویند: «کلُّ ما حَکمَ بِهِ الشَّرْعُ حَکمَ بِهِ الْعَقْلُ»؛[۲]معنای آن این است هر چه را که عقل استدلالی فهمید، نقل هم آن را تأیید می کند؛ منتها این قاعده چون در روایات نیست و در کلمات معصومین (علیهم السلام) نیست و جزء مصطلحات فنی است بدون نقص نیست، چون عقل در مقابل شرع نیست، شرع مقابل ندارد؛ شرع فقط حکم خداست «و لاغیر». اراده ازلی تنظیم می کند جهان را که خلق کرد، با این جهان چگونه باید رفتار کرد؟ انسان را که خلق کرد، انسان چگونه با خودش رفتار کند؟ چگونه با جهان رفتار بکند؟ تنها عامل تنظیم قواعد شرع، اراده ازلی خداست «و لاغیر». شرع مقابل ندارد، باید گفت آنچه را که دلیل عقلی به آن رسید، دلیل نقلی هم آن را تأیید می کند و آنچه را که دلیل نقلی فتوا داد، دلیل عقلی اگر برسد همان را تأیید می کند. عقل و نقل هماهنگ هستند، نه عقل و شرع! چون شرع قانون گذار است و عقل قانون شناس، هرگز قانونی عقلی نیست که عقل قانون وضع کند؛ زیرا همه قوانین قبل از پیدایش عقل حکیمان موجود بود، بعد از مرگ آنها هم هست. هیچ عقلی قانون وضع نمی کند، هیچ چراغی حرف نمی زند. شرع صراط است و عقل سراج، بین چراغ و راه خیلی فرق است. راه را مهندس احداث می کند و تنظیم می کند، چراغ این صراط را می فهمد. به نحو سالبه کلیه، ما هیچ قانون عقلی نداریم که عقل قانون گذار باشد. عقل یک چراغ قوی است که قانون شناس است. آنچه در جهان هست، یا با تجربه حسّی یا با نیمه تجرید ریاضی یا با تجرید کلامی یا بالاتر با تجرید فلسفی یا برتر با تجرید عرفان نظری، این می فهمد. کار چراغ فهمیدن و کشف کردن است، نه قانون گذاری! این قوانین قبلاً بود، بعد از مرگ حکیمان و متلکمان و حکماء هم هست. اینکه وجود مبارک امام کاظم فرمود: خدا دو حجّت دارد، یعنی یکی از بیرون به نام انبیا و اولیا که حرف خدا را می رسانند و یکی هم از درون که عقل باشد، عقل هم حرف انبیا و اولیا را می فهمد.

این بیان نورانی امام کاظم (سلام الله علیه) با سه چهار بخشی تشریح شده است. فرمود اگر کسی اهل گرایش های باطل باشد، او فتیله چراغ عقل را پایین کشیده است. برخی از افرادند که عقلشان خاموش است، با چراغ خاموش حرکت می کنند، خودشان این چراغ را پایین کشیدند. اگر کسی گرایش به شهوات داشت، « فَقَد أطفَأَ نورُ عَقلِهِ»؛ این چراغ را یا خاموش کرد، یا پایین کرد و مانند آن.

یک بیانی مرحوم طُریحی صاحب مجمع البحرین، در مجمع البحرین ذیل لغت «عَقَلَ» دارد، آنجا این حدیث مرسل هست؛ می گوید عقل شرع درونی است و شرع عقل بیرونی است.[۳] منظور او از شرع، همان دلیل نقلی است. اینجا وجود مبارک امیرالمؤمنین(سلام الله علیه) که عناصر محوری ایمان را ذکر می کند، می فرماید یکی صبر و بردباری است، یکی یقین است، یکی عدل است و یکی جهاد، آن وقت اینها را شرح می دهد. مجموعه اینها در ذیل خطبه سیزده این کتاب تمام نهج البلاغه است. خود سید رضی(رضوان الله علیه) هم در پایان این شماره سی و ۳۱ اعتراف می کند، می فرماید: «وَ بَعْدَ هَذَا کلَامٌ تَرَکنَا ذِکرَهُ خَوْفَ الْإِطَالَه»، اینها جزء کلمات جداگانه حضرت نیست. حضرت یک خطبه مفصلی دارد که این دو بخش مربوط به تشریح ایمان و تشریح کفر، گوشه ای از آن خطبه نورانی سیزده است که خطبه مفصل است.

فرمود یکی صبر و بردباری است؛ صبر را تشریح می کند که صبر چهار شعبه دارد: «عَلَی الشَّوْقِ وَ الشَّفَقِ وَ الزُّهْدِ وَ التَّرَقُّبِ»؛ این هم روان شناسی است، هم روان کاوری است و هم اهدای یک سلسله مسائل تازه است. فرمود صبر چهار شعبه دارد. مستحضرید قرآن کریم اجر صابران را فراوان کرده است که درباره صابران دارد: یوَفَّی الصَّابِرُونَ أَجْرَهُم بِغَیرِ حِسَابٍ؛[۴] بِغَیرِ حِسَابٍ نه یعنی بی حساب، چون هیچ کاری از کارهای الهی بی حساب نیست: إِنَّا کلَّ شَیءٍ خَلَقْناهُ بِقَدَرٍ،[۵] هر چیزی نزد خدا اندازه دارد، یک؛ هر کار الهی روی اندازه است، دو؛ کلُّ شَیءٍ عِندَهُ بِمِقْدَارٍ،[۶]إِنَّا کلَّ شَیءٍ خَلَقْناهُ بِقَدَرٍ؛ نظم و نزد خاص در کارهای الهی مشهود است.

درباره صابران فرمود: یوَفَّی الصَّابِرُونَ أَجْرَهُم بِغَیرِ حِسَابٍ؛ یعنی به حساب در نمی آید. خدا چقدر به اینها عطا می کند به حساب درنمی آید. برای کارهای عادی فرمود: مَنْ جَاءَ بِالْحَسَنَهِ فَلَهُ خَیرٌ مِنْهَا؛[۷] مرتبه ضعیف. مَنْ جاءَ بِالْحَسَنَهِ فَلَهُ عَشْرُ أَمْثالِها،[۸] یک متوسط. مَثَلُ الَّذِینَ ینفِقُونَ؛ که در بخش پایانی سوره «بقره» است، کمَثَلِ کسی است که أَنْبَتَتْ سَبْعَ سَنَابِلَ فِی کلِّ سُنْبُلَهٍ مِاْئَهُ حَبَّهٍ وَ اللّهُ یضَاعِفُ لِمَن یشَاءُ وَ اللّهُ وَاسِعٌ عَلِیمٌ؛[۹] یک حبّه بشود هفت خوشه، هر خوشه ای ده دانه، بشود هفتصد تا. وَ اللّهُ یضَاعِفُ، اگر این به معنی ضِعف باشد نه چند برابر، می شو