خرید و دانلود فایل پاورپوینت کامل انقلاب های اینترنتی یا اشغال فضای مجازی

بخشی از متن فایل پاورپوینت کامل انقلاب های اینترنتی یا اشغال فضای مجازی :

هر چند فرایند تصمیم سازی در فضای شبکه ای- توده ای را مترادف مفهوم دمکراسی واقعی تعریف می کنند ولی به تحقیق، الگوهای شبکه های اجتماعی شامل تعدادی کنش گر مرکزی است.

اشاره

۶ ژوئن۲۰۱۰ – وبلاگ نویسی به نام خالدسعید به دست ماموران پلیس مصر در یک کافی نت در اسکندریه کشته می شود. وائل غنیم که از مدیران مصری شرکت گوگل و ساکن دوبی بود، گروه فیس بوکی «ما همه خالد سعیدیم» را راه اندازی کرد.

۱۷ دسامبر۲۰۱۰ – تونس: محمد بوعزیزی خود را به آتش می کشد؛

۱۴ ژانویه ۲۰۱۱ – تونس: سقوط بن علی؛

۲۳ ژانویه ۲۰۱۱ – یمن: اعتراض های جدید علیه صالح؛

۲۵ ژانویه۲۰۱۱ – مصر: نخستین روز اشغال میدان التحریر؛

۲۶ ژانویه ۲۰۱۱ – مصر: مقام های مصری توئیتر و فیس بوک را مسدود کردند؛

۲۸ ژانویه ۲۰۱۱ – مصر: دستور تعطیلی سرویس های اینترنت و موبایل صادر شد؛

۳۱ ژانویه ۲۰۱۱ – مصر: راهپیمایی میلیونی؛

۲ فوریه ۲۰۱۱ – آمریکا: گروه ادباسترز که در ونکوور مستقر است، سرمقاله ای به قلم کونوماتسو منتشر می کند که در آن برای برگزاری اعتراض هایی همانند اعتراض های خاورمیانه فراخوان داده می شود؛

۱۱ فوریه ۲۰۱۱ – مصر: سقوط مبارک؛

۱۴ فوریه ۲۰۱۱ – بحرین: نخستین اعتراض مهم علیه آل خلیفه؛

۱۷ فوریه ۲۰۱۱ – لیبی: اعتراض ها علیه قذافی آغاز می شود.

نگاهی به فراخوانی در اینترنت و شکل گیری جنبش های اجتماعی

فایل پاورپوینت کامل انقلاب های اینترنتی یا اشغال فضای مجازی

ایسلند؛

هر انقلابی تاریخ تولد و قهرمان شورشی خودش را دارد. در ۱۱ اکتبر ۲۰۰۸ هوردور تورفاسون خواننده با گیتارش در جلوی ساختمان آلتینگ(پارلمان ایسلند) در ریکیاویک نشست و خود را از بنکسترها (بانکدار تبهکار) و سیاستمداران نوکرشان فریاد زد. تعداد اندکی از مردم به او پیوستند. سپس یکی از افراد، این صحنه را ضبط و در اینترنت بارگذاری کرد. در طول چند روز، صدها و سپس هزاران تن اعتراض خود را در میدان تاریخی استرولور نمایش دادند. این اعتراض ها تا مدتی شنبه ها ادامه داشت و ۲۰ ژانویه ۲۰۰۹ هزاران نفر با کوبیدن بر ظروف آشپزخانه در مقابل پارلمان گرد آمدند. خواسته های آن ها استعفای دولت، برگزاری انتخابات جدید و تدوین قانون اساسی جدید بود. این جنبش با بحران مالی ناشی از فساد سه بانک اصلی ایسلند و سیاستمدران ایسلندی حامی بانک ها آغاز شده بود. در۲۳ ژانویه ۲۰۰۹ انتخابات زودرس پارلمان اعلام شد، و دو حزب اصلی محافظه کار برای همیشه کنار رفتند. دولت جدید به خواسته مردم برای تغییر قانون اساسی تن داد و قانون اساسی جدید به وسیله مجلس شورای قانون اساسی در فضای فیس بوک و توئیتر و دیگر شبکه های اجتماعی ۱۶۰۰۰پیشنهاد آنلاین و آفلاین دریافت کرد و لایحه نهایی قانون اساسی با همکاری جمعی تهیه شد. برخی ناظران، این قانون اساسی را ویکی قانون خوانده اند. ایسلندی ها علیه ننگ سرمایه داری مالی احتکاری که معیشت مردم را نابود کرده بود، شورش کردند ولی این خشم ناشی از این بود که نهادهای دمکراتیک کشورشان در خدمت سرآمدان مالی و انحصاری بود. نقش اینترنت در بسیج عمومی این جنبش در ایسلند حیاتی بوده است. ۹۴ درصد ایسلندی ها به اینترنت متصلند و دوسوم آن ها کاربران فیس بوک هستند.[۱]

تونس

فقط چند ساعت پس از خودکشی بوعزیزی در اعتراض به تحقیر ناشی از مصادره مکرر بساط میوه فروشی او توسط پلیس، صدها جوان که تجربه تحقیرهای مشابهی توسط پلیس داشتند، اعتراضی را در محل خودسوزی بوعزیزی، مقابل ساختمان دولتی آغاز کردند. پسرعموی محمد بوعزیزی فیلمی از این اعتراض تهیه کرد و در اینترنت گذاشت. دیگر خودکشی های نمادین و اعتراض گسترده شد. پخش ویدئو های اعتراض و خشونت پلیس در اینترنت همراه بود با فراخوان های کنش در خیابان ها و میدان های سراسر کشور. اتصال بین ارتباطات آزاد در فیس بوک، یوتیوب و توئیتر با اشغال فضای شهری یک فضای عمومی دورگه ایجاد کرد. توسط این فضای دورگه صدها اتومبیل به هم پیوستند و کاروان همبستگی تشکیل دادند. ۲۲ژانویه۲۰۱۱ قافله الحریه که از سیدی بوزید آغاز شده بود، به میدان کسبه در تونس رسید. اعضای این کاروان خواستار برچیده شدن بازماندگان رژیم بن علی بودند و توانستند محل وزارتخانه را اشغال کنند. آن جا چادرهایی زدند و یک فروم یا هم اندیش گاه دائمی راه اندازی کردند. بحث های پرشوری انجام می شد که تا پاسی از شب ادامه داشت و ویدئوهای آن ضبط و در اینترنت پخش می شد. بارها به واسطه خشونت پلیس از محل رانده شدند ولی بازگشتند. آن ها از کنترل سیاست و اقتصاد کشورشان توسط خاندان طرابلسی که در واقع خانواده همسر دوم بن علی بود و معاملات کثیف آن ها در ویکی لیکس منتشر شده بود خشمگین بودند. آن ها از نقش اسلام در فراهم کردن یک راهنمای اخلاقی علیه فساد و سوءاستفاده بحث می کردند.[۲] تونس دارای نظام نظارتی غول پیکری است، تا آن جا که تعداد کارمندان وزارت داخله آن، برابر با یک درصد جمعیت تونس است. حکومت بن علی حمایت همه جانبه قدرت های بزرگ غربی را به همراه داشت و پیش از این توانسته بود جنبش هایی را سرکوب کند؛ مثل منازعات کارگران(۲۰۰۹) که ده ها کشته و زخمی داشت.

تونس دارای درصد بالای بیکاری بخصوص جوانان تحصیل کرده بیکار

تونس بالاترین نرخ نفوذ اینترنت و تلفن همراه در جهان عرب را به خود اختصاص داده است. در نوامبر ۲۰۱۰، ۶۷ درصد جمعیت شهری به تلفن همراه دسترسی داشتند و ۳۷ درصد به اینترنت متصل بودند در اوایل سال۲۰۱۱، ۲۰درصد کاربران اینترنت عضو فیس بوک بودند که این درصد ۲برابر مراکش،۳برابر مصر، ۵برابر الجزایر و ۲۰برابر یمن است. از آن جا که رابطه ای مستقیم بین سن جوانی، تحصیلات بالاتر و کاربرد اینترنت وجود دارد، فارغ التحصیلان دانشگاهی بیکار که در واقع کنش گران اصلی انقلاب بودند، کاربران غاالب اینترنت هم بودند و از این وسیله ارتباطی برای گسترش جنبش ماهرانه استفاده می کردند. استقلال ارتباطی فراهم شده در اینترنت؛ پخش ویروسی ویدئوها، پیام ها و سرودهایی را امکان پذیر می کرد که خشم را برمی انگیختند و امیدبخش بودند. برای مثال، آهنگ “رئیس البلاد” که در شبکه های اجتماعی با استقبال زیادی همرا بود، آهنگی بود که توسط یک رپر به نام الجنرال تولید شد؛ و با دستگیری اش توسط رژیم باعث تحریک معترضان و گسترش اعتراض ها شد.[۳] کاستلز(۲۰۱۲) سه عنصر را معرفی می کند؛ تلاقی آن ها کلید فهم این است که چرا تونس آغازگر سلسله جنبش هایی اجتماعی شبکه ای شده است که در کشورهای عربی و بعدها در آمریکا و اروپا شاهدش هستیم. این عناصر عبارتند از: وجود گروهی فعال از فارغ التحصیلان دانشگاهی بیکار که شورش ها را رهبری کردند؛ وجود فرهنگ فعالیت سایبری نیرومندی که از سال ۲۰۰۱ و فعالیت برخی وبلاگ نویسان آغاز شد؛ نرخ نسبتا بالای گسترش اینترنت شامل اتصالات خانگی، مدارس و کافی نت ها.

یمن:

هاشم الصوفی یک انقلابی یمنی در صفحه فیس بوکش مردم را در اعتراض به رژیم صالح به روبروی دانشگاه صنعا دعوت کرد. البته ساختار جنبش یمن بسیار متفاوت از دیگر جنبش ها بوده است. داشتن رهبری یکی از ویژگی های انقلاب یمن است.

مصر:

اسما محفوظ دختر محجبه و دانشجوی ۲۶ ساله مصری که از بنیانگذاران جوانان ۶ آوریل بود، خبر خودکشی ها (۶مورد متاثر از خودکشی های انقلاب تونس)ی صورت گرفته در اعتراض به افزایش قیمت مواد غذایی را به اطلاع جوانان مصری رساند. او در ۱۸ ژانویه ضمن معرفی نام خود یک وی لاگ(video blog ) در صفحه فیس بوکش گذاشت و گفت: «چهار مصری خود را در آتش سوزاندند… مردم خجالت بکشید؛ من که یک دخترم اعلام می کنم به میدان التحریر خواهم رفت تا تنها بایستم و پرچمم را در دست نگه دارم. این ویدئو را گذاشته ام تا پیامی ساده به شما بدهم: ما قصد داریم در ۲۵ ژانویه به میدان تحریر برویم. .. به خیابان ها بریزید، پیامک بفرستید، در اینترنت بنویسید، مردم را آگاه کنید.» شخص دیگری این وی لاگ را در یوتیوب گذاشت و بدین ترتیب به گونه ای ویروسی بین هزاران نفر پخش شد. این پیام در سراسر خاورمیانه به عنوان وی لاگی که به برانگیختن شعله انقلاب کمک کرده شناخته می شود. گروه ۶ آوریل که بعد از حوادث خون بار اعتراض کارگران در مصر تشکیل شد، برای این فراخوان به طور فعال مشارکت داشتند. آن ها قبلا برای قتل یک وبلاگ نویس توسط پلیس هم جنبشی را در فضای مجازی آغاز کرده بودند. این فراخوان شبکه های اجتماعی؛ دوستان، خانواده و هم محله ای ها را به هم متصل کرد و در ۲۵ ژانویه ده ها هزار نفر میدان التحریر را به عنوان فضای شهری رؤیت پذیر اشغال کردند. روزهای بعد از اشغال، افراد بسیار بیش تری به جمع معترضان پیوستند؛ بخصوص درصد بالایی از زنان با فرزندانشان حضور یافتند. درخواست معترضان استعفای مبارک و پایان حکومت وی بود. خشونت پلیس با معترضان در ۲۸ژانویه آتش انقلاب را شعله ورتر کرد و باعث اشغال وزارتخانه و دیگر مراکز دولتی شد. جمعه ها معنای خاصی نزد معترضان داشت؛ هم نماز جمعه بود هم روز تعطیل. و این روز به نام های مختلف، زمان برگزاری تجمع های بزرگ شد.[۴] تردیدی نیست که فضای اصلی مقاومت در اینترنت شکل گرفت بخصوص برای کشوری مثل مصر با پلیسی که به سرعت و وحشیانه اعتراض ها را سرکوب می کرد. ولی شبکه های اجتماعی دیگر آفلاین مثل مساجد در نفوذ جنبش در اقشار و محله های فقیر مؤثر بودند. شبکه الجزیره نقش مهمی در ارتباط برقرار کردن به زبان عربی با جمعیت مصر و مخاطبان عرب زبان و رساندن پیام معترضان داشت. رژیم مبارک، دسترسی به اینترنت و تلفن همراه را در کل کشور قطع کرد. کارکنان ISP به حفره ساز ها یا روترهایISP که حاوی همه آدرس های آی پی بود، دسترسی یافتند و همه آدرس ها را حذف کردند. ولی این انقلاب هرگز فاقد ارتباط نشد. وقتی شبکه الجزیره که گزارش دهی جنبش از طریق تلفن ها و خبرنگاران شهروندی را انجام می داد، با قطع اتصال ماهواره ای مواجه شد، برخی شبکه های ماهواره ای دیگر فرکانس های خود را به او پیشنهاد دادند. افزون بر این، دیگر وسائل ارتباطی مثل دستگاه های فکس، رادیوی موج کوتاه و ارتباط های دایل آپ و هات اسپات ها به کمک معترضان آمدند. اینترنات های مصری با استفاده از شبکه هایی مثل هات اسپات شیلد توانستند به پروکسی ها دسترسی داشته باشند. شرکت NDF فرانسوی اتصال به اینترنت را از طریق اتصال تلفنی به یک شماره در پاریس به معترضان ارائه کرد. مهندسان شرکت گوگل و توئیتر برنامه ای موسوم به صحبت کن توئیت شوی طراحی کردند که پیام صوتی گذاشته شده در پیام گیر صوتی قابل دسترسی با تلفن زمینی را به توئیت تبدیل می کرد. روش های متفاوت زیادی برای دورزدن قطعی اینترنت ارائه شده بود. وبلاگ “من علا” تعداد زیادی از این روش ها را ارائه کرده بود. اما رژیم نتوانست قطعی اینترنت را به دلائل زیادی ادامه دهد، و در ۱ فوریه دسترسی به اینترنت را آزاد کرد.[۵]

اسپانیا:

بحران یورو در اسپانیا به اوج خود رسیده است. نرخ بیکاری جوانان۴۷ درصد. دولت سوسیالیست برای باقی ماندن در عضویت منطقه یورو، زیر فشار آلمان و صندوق پول، بسیاری از خدمات خود را به شدت کاهش داده است. در فوریه ۲۰۱۱ شبکه هایی از شهروندان که برخی در راه مبارزه برای اینترنت آزاد یا جنبش عدالت جهانی فعالیت می کردند، یک گروه فیس بوکی به نام «پلت فرم هماهنگی گروه های هوادار بسیج شهروندی» تشکیل دادند. این ایده با مشاهده تجربه ایسلند علیه تبانی بانکداران و دولت شکل گرفت. این پلت فرم به سرعت به یک گروه فیس بوکی بحث و کنش با نام «دموکراسیا رئال یا» تبدیل شد. این گروه با یک فرم، یک وبلاگ و لیست ایمیل مبتنی بود بر یک شبکه نامتمرکز با گروه های مستقل در شهرهای مختلف. برخی از این گروها همدیگر را در فضای واقعی هم ملاقات و بحث می کردند. از نظر آن ها احزاب سیاسی اصلی در خدمت بانکداران بودند. آن ها با پیروی از تجربه کشورهای عربی تصمیم گرفتند برای کنش در خیابان فراخوان عمومی بدهند. بدین ترتیب در ۲ مارس فراخوان دادند تا در ۱۵ مه اعتراض خود را به خیابان ها با این شعار نمایش دهند: «دموکراسی واقعی اکنون! خیابان ها را اشغال کنید. ما کالایی در دستان سیاستمداران و بانکداران نیستیم.» هیچ یک از احزاب و اتحادیه ها از این فراخوان حمایت نکردند. ولی در فیس بوک، توئیتر و توئنتی پخش شد. و هزاران نفر در این تاریخ در شهرهای مختلف به خیابان ها ریختند. تا چند روز این تظاهرات ادامه داشت. پس از پایان تظاهرات مادرید، تعدادی از معترضان به میدان پوئر تا دل سؤل که نمادین ترین میدان شهر بود رفتند و شب را برای بحث درباره معنای واقعی دمکراسی آن جا ماندند و شب بعد هزاران نفر از مردم در میدان کاتولینا گرد آمدند و به شکل ویروسی و توئیت شده به بقیه مردم هم سرایت کرد و به این ترتیب آکامپادها یا کمپ ها به وجود آمدند. ۱۰۰ شهر اسپانیا از این الگو پیروی کردند و به ۸۰۰شهر از سراسر جهان سرایت کرد.[۶]

آمریکا:

با آغاز بحران مالی میلیون ها نفر خانه هایشان را از دست دادند؛ خانه هایی که با یک عمر تلاش به دست آورده بودند. همچنین میلیون ها شغل از دست رفت ولی بانک ها به وسیله دولت حمایت شدند و از منابع مالیات دهندگان، به پول هایشان رسیدند. خشم ناشی از این روابط سیاست و پول، مردم را آماده کرده بود. بسیاری از فعالان جنبش های علیه بی عدالتی و یا فعالان جنبش ویسکانسین برای جنبشی جدید آماده بودند. برخی از آن ها در فراخوان اسپانیایی ها با شعار «اتحاد برای تغییر جهانی» در ۱۵ اکتبر ۲۰۱۱ شرکت کردند و برخی به اسپانیا سفر کردند و در مجمع ها و کمپ ها حضور داشتند. سپس نوبت جرقه فرارسید. ادباسترز یک مجله نقد فرهنگی در کانادا در ۱۳ ژوئیه ۲۰۱۱ فراخوان زیر را در وبلاگش منتشر کرد: #occupywallstreet آیا برای یک لحظه تحریری آماده اید؟ در ۱۷ سپتامبر به منهتن جنوبی سرازیر شوید.. .. و یکی از میدان های دارای اهمیت نمادین منحصر به فرد را تسخیر می کنیم. .. وقت آن رسیده که تاکتیک های جدیدمان را علیه بزرگ ترین فاسدکننده دموکراسی مان به کار بریم: وال استریت غموره مالی آمریکا. …ما می خواهیم باراک اوباما کمسیونی در ریاست جمهوری منصوب کند که هدف آن پایان دادن به نفوذ پول بر نمایندگان ما در واشنگتن باشد. تاریخ انتخاب نمادین ۱۷ سپتامبر بود؛ روز امضای قانون اساسی آمریکا. علاوه بر گروه ادباسترز، شبکه ها و گروه های دیگری نیز در شکل گیری جنبش اشغال وال استریت نقش داشتند. برای نمونه، Ampedstatus شبکه ای از فعالانی بود که حول یک وب سایت گردآمده بودند. این شبکه مدتی پیرامون بحران مالی گفتگو می کردند و تحلیل هایی می گذاشتند. در ۱۵ فوریه این وب سایت جمله ای گذاشت: «وقت آن است که ۹۹ درصد آمریکایی ها خود را بسیج کنند و فعالانه برای اصلاحات سیاسی معقول تلاش کنند.» این سایت مورد تهاجم سایبری قرار گرفت ولی به کمک گروه هکرهای موسوم به ناشناس کارشان را از سر گرفتند و برای فراخوان اشغال وال استریت تلاش کردند. ائتلاف A99 برای اشغال فراخوان ناموفقی در ۱۴ژوئن دادند. ولی با همراهی گروه ادباسترز در ۱۷ سپتامبر موفق به حضور ۱۰۰۰ نفر شدند و در وال استریت، تظاهرات و پارک زاکوتی را اشغال کردند. بعد از ا