خرید و دانلود نسخه کامل کتاب The Virus Misconception, Part 2, The Beginning and The End of The Corona Crisis

توضیحاتی در مورد کتاب

طبق تعریف سارس و کرونا یا کووید 19، پنومونی غیر معمول به عنوان تصویر بالینی مشخصه بیماری در نظر گرفته می شود. اگر وجود پاتوژن‌هایی که معمولاً با بیماری مرتبط هستند ثابت شود، پنومونی به عنوان معمولی طبقه‌بندی می‌شود، در غیر این صورت، پنومونی به عنوان غیر معمول طبقه‌بندی می‌شود. یک واقعیت تعیین کننده در بحران SARS و کرونا این است که حداقل 20-30٪ از تمام پنومونی های تشخیص داده شده به عنوان غیر معمول طبقه بندی می شوند. علل پنومونی آتیپیک به وضوح مشخص است و بنابراین نباید آنها را به یک ویروس ناشناخته نسبت داد. این دانش توسط عفون شناسان و ویروس شناسان سرکوب یا نادیده گرفته می شود و اساس وضعیت کنونی ترس و وحشت است، زیرا این تصور در بین مردم آسیب دیده، افکار عمومی و در بین سیاستمداران منتشر می شود که ذات الریه غیرعادی به ویژه خطرناک و کشنده است. کمبود دارو یا واکسن
برای بیماری ظاهراً جدید. به محض راه‌اندازی روش آزمایش برای تشخیص ویروس جدید فرضی، طرف‌های درگیر این واقعیت را پنهان می‌کنند که افراد سالم نیز آزمایش «مثبت» می‌دهند، به‌اصطلاح ناقلان بدون علامت، که به‌طور خودکار منجر به افزایش تعداد موارد ابتدا، بیماران مبتلا به ذات الریه معمولی به عنوان مبتلا به ویروس ثبت می شوند و سپس افراد بیشتری با سایر بیماری ها به لیست می پیوندند. این به عنوان شواهد عملی از انتشار ویروس در نظر گرفته می شود. شرایط پزشکی جدید به “پنومونی غیر معمول” اصلی اضافه می شود، که شامل یک به اصطلاح “سندرم” است که به عنوان “بیماری ویروسی جدید” معرفی می شود. واقعیت تعیین کننده دیگر – نه فقط برای سارس یا بحران کرونا – این است که ویروس شناسان، با فرض وجود ویروس های بیماری زا، به دلایل قابل درک یک حقیقت اساسی را سرکوب می کنند. روش آزمایش فعلی وجود یک ماده ژنتیکی خاص را آزمایش می کند. با این حال، توالی‌های ژنتیکی که به عنوان «الگو» برای چنین آزمایش‌هایی استفاده می‌شوند، از ویروس جدا نشده‌اند. دانشمندان توالی های ژنتیکی معمولی را که توسط سلول ها و بافت های در حال مرگ آزاد می شوند، جدا می کنند. این توالی های ژنتیکی به طور کلی کوتاه، اجزای فرآیندهای متابولیک انسان، پایه و اساس کار آزمایشگاهی بعدی هستند. با کمک برنامه های کامپیوتری، ویروس شناسان “به طور مفهومی” یک رشته RNA یا DNA طولانی تر را از بسیاری از توالی های ژنتیکی کوتاه تر جدا شده می سازند. سپس ادعا می شود که این رشته های RNA یا DNA ساخته شده رشته های ویروسی واقعی هستند. به همین دلیل است که بسیاری از افراد سالم بارها و بارها آزمایششان مثبت می شود. برای غلبه بر یک تناقض اساسی، ویروس شناسان در نتیجه دو قانون تجویز شده علم خوب را نادیده می گیرند. اولین مورد این است که دانشمندان باید خودشان همه ادعاها را تأیید کنند. مورد دوم این است که همه مفروضات و روش ها باید با آزمایش های کنترلی تأیید شوند. اگر آنها آزمایش‌های کنترلی را انجام می‌دادند، متوجه می‌شدند که تمام توالی‌های ژنتیکی کوتاهی که از نظر مفهومی ترکیب می‌شوند تا یک رشته ژنتیکی ویروسی را تشکیل دهند، در واقع محصولات متابولیسم انسان هستند و از یک ویروس ظاهراً خارجی نمی‌آیند. شتاب بحران کرونا زمانی آغاز شد که پیامی در 30 دسامبر 2019 توسط یک چشم پزشک جوان چینی در اینترنت به بیرون درز کرد. در این پیام که به سرعت منتشر شد، او به برخی از دوستانش اطلاع داد که چندین نفر در بیمارستانش قرنطینه شده اند و حداقل هفت نفر از آنها برای سارس مثبت شده اند. او به آنها توصیه کرد که مراقب خود باشند و از خود محافظت کنند. پروفسور کریستین دروستن، رئیس موسسه ویروس شناسی در دانشکده پزشکی Charité در برلین، در مورد وضعیت مطلع شد و او بلافاصله شروع به ساخت آزمایشی برای ویروس سارس کرد، علیرغم اینکه تا آن تاریخ، اخباری از چین در مورد یک ظاهراً شیوع سارس تأیید نشد و ویروس شناسان چینی حتی تحقیقات خود را منتشر نکرده بودند. ویروس شناسان چینی مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری های چین (به اختصار CCDC) اولین نتایج خود را به ترتیب در 24 ژانویه 2020 و در 3 فوریه 2020 منتشر کردند. آنها در مورد جداسازی بسیاری از توالی های ژنتیکی کوتاه گزارش کردند که وقتی به صورت مفهومی آرایه شوند، می توانند ژنوم یک ویروس جدید را نشان دهند. این نویسندگان – و همچنین سایر ویروس شناسان درگیر تا امروز – به طور خاص نشان دادند که آزمایش های لازم برای نتیجه گیری اینکه این توالی های ژنتیکی واقعاً متعلق به یک ویروس بیماری زا هستند، انجام نشده است. برعکس: ویروس شناسان چینی ادعا کردند که رشته ژنتیکی ساخته شده شباهت 90 درصدی را با سایر رشته های ژنتیکی منتسب به ویروس های کرونای بی ضرری که ده ها سال پیش در خفاش ها پیدا شده بود، نشان می دهد. در اوایل 21 ژانویه 2020 (3 روز قبل از اولین انتشار CCDC!)، WHO توصیه کرد که همه کشورها از روش آزمایش توسعه یافته توسط پروفسور دروستن استفاده کنند. همانطور که بعداً خواهیم دید، ادعای او مبنی بر ایجاد یک آزمایش تشخیص قابل اعتماد برای ویروسی که ظاهراً در چین در حال انتشار بود، وحشت را در مورد همه گیری جهانی تشدید و جهانی کرد و او این کار را در حالی انجام داد که قوانین اجباری رفتار علمی را نادیده گرفت. تحقیقاتی که جزء لاینفک قرارداد کاری اوست و با زیر پا گذاشتن منطق و اصول کلی ویروس شناسی.