خرید و دانلود فایل پاورپوینت کامل ویژگی و اقسام فرشتگان

فایل پاورپوینت فایل پاورپوینت کامل ویژگی و اقسام فرشتگان؛ راهکاری شایسته برای ارائه‌های موفق

اگر به‌دنبال یک فایل ارائه‌ی آماده با کیفیت بالا و طراحی حرفه‌ای هستید، فایل فایل پاورپوینت کامل ویژگی و اقسام فرشتگان انتخابی مناسب برای شماست. این مجموعه شامل ۸۳ اسلاید استاندارد و دقیق است که با هدف ارتقاء کیفیت ارائه‌های شما تهیه شده‌اند.

دلایل انتخاب فایل فایل پاورپوینت کامل ویژگی و اقسام فرشتگان:

• طراحی ساختارمند و چشم‌نواز: هر اسلاید با دقت بالا و توجه به اصول طراحی گرافیکی تهیه شده است تا محتوای شما به‌خوبی دیده و درک شود.
• آمادگی کامل برای ارائه: نیازی به ویرایش مجدد نیست؛ فایل فایل پاورپوینت کامل ویژگی و اقسام فرشتگان آماده‌ی استفاده در کلاس، جلسه یا کنفرانس است.
• سازگاری کامل با پاورپوینت: نمایش صحیح اسلایدها در تمامی نسخه‌های PowerPoint بدون بهم‌ریختگی یا مشکل ظاهری تضمین شده است.

تولید شده با رویکرد حرفه‌ای:

تمامی بخش‌های فایل پاورپوینت کامل ویژگی و اقسام فرشتگان با هدف ایجاد یک تجربه کاربری روان و بی‌نقص طراحی شده‌اند. جزئیات با دقت بالا تنظیم شده‌اند تا ارائه‌ای حرفه‌ای و تأثیرگذار داشته باشید.

توجه:

تنها نسخه رسمی فایل فایل پاورپوینت کامل ویژگی و اقسام فرشتگان از کیفیت کامل برخوردار است. نسخه‌های غیرمجاز ممکن است شامل اشکالات طراحی باشند و توصیه نمی‌شود از آن‌ها استفاده شود.

با تهیه فایل فایل پاورپوینت کامل ویژگی و اقسام فرشتگان، سطح ارائه‌های خود را ارتقاء دهید و مخاطبان خود را تحت تأثیر قرار دهید

بخشی از متن فایل پاورپوینت کامل ویژگی و اقسام فرشتگان :

«جهان شناسی» در قرآن، منحصر به موجودات محسوس نیست؛ زیرا این کتاب ارجمند در میان آفریده های الهی که همه جزیی از گیتی هستند، از موجوداتی نیز نام می برد که ما یارایی درک حسّی آن را نداریم. دسته ای از این موجودات ملائکه (فرشتگان) هستند، به همین دلیل که ما با حسّ خود نمی توانیم آنان را درک کنیم؛ از ویژگی های وجودی آنان و ماهیتشان نمی توانیم آگاهی داشته باشیم مگر همانقدر که آفریننده ی آنان در قرآن به ما معرفی فرموده است؛ آیاتی که در این زمینه داریم دو دسته اند: دسته ای که اوصافی کلّی را برای آنان ذکر می فرماید و دسته ی دیگر که افعال و ویژگی های مخصوص برخی از آنها را نام می برد.

آنچه اجمالاً از آیات شریف به دست می آید این است که: اینان موجوداتی هستند که نسبت به خدا عصیان نمی کنند؛ از عبادت خسته و سیر نمی شوند و پیوسته خدا را تسبیح و تقدیس می نمایند؛ نیز مأموران خداوند هستند. اینها همه یک صفات کلّی است. نیز از آیات بر می آید که اینان همه در یک سطح نیستند و برخی رتبه های والاتری دارند. افعالی هم که در قرآن به آن ها نسبت داده می شود، افعال گوناگونی است که حاکی از انواع مختلف فرشتگانست (و این معنا، گویا ظاهرتر است) و یا مربوط به مراتب مختلف وجود آنهاست.

اینک نمونه هایی از هر دسته از آیات:

فاطر (ملائکه) / ۱: «الْحَمْدُ لِلَّهِ فاطِرِ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ جاعِلِ الْمَلائِکهِ رُسُلاً أُولِی أَجْنِحَهٍ مَثْنی وَ ثُلاثَ وَ رُباعَ یزِیدُ فِی الْخَلْقِ ما یشاءُ إِنَّ اللَّهَ عَلی کلِّ شَیءٍ قَدِیرٌ». سپاس تنها برای الله (سزاوار) است؛ آفریننده ی آسمانها و زمین، (که) فرشتگان را رسولانی قرار داده، دارنده ی بالهایی دو یا سه چهارگانه. (او) هر چند بخواهد بر آفرینش می افزاید. همانا خدا بر هر چیزی تواناست. این آیه، خداوند را به عنوان کسی معرّفی می کند که فرشتگان را رسول قرار داده است. شاید از ظاهر آیه چنین بر آید که همه ی فرشتگان به گونه ای، رسالت دارند. البتّه این برداشت خیلی قوی نیست زیرا ممکن است نظریه «قضیه مهمله»[۱] باشد یعنی در میان فرشتگان، رسولانی دارد و اگر دلیلی یافته می شد که برخی از آنان، رسالتی ندارند؛ در آن صورت این آیه نمی توانست آن را نفی کند. یزیدُ فِی الْخَلْقِ… این جمله اشاره دارد بر اینکه، بال فرشتگان، منحصر به چهار تا هم نیست و خدا اگر بخواهد بالهای بیشتری می آفریند و چه بسا بتوان این را نیز فهمید که فرشتگانی نیز وجود دارند که بیش از چهار بال، دارند. منظور از این بالها چیست؟ آیا همانند پرندگانند؟ پس سه بال یعنی چه؟ و یا اینکه منظور دیگری در بین است.؟

البتّه اگر دلیلی از خارج همراهی نکند؛ به صرف بعید بودن سه بال، نمی توانیم دست از ظاهر آیه برداریم ولی چه بسا از برخی قرائن در میان آیات دیگر بتوان به دست آورد که این تعبیرات ممکن است، تعبیر کنایی یا مجازی باشند.

ـ در مورد اختلاف رتبه ی فرشتگان:

صافّات / ۱۶۴: «وَ ما مِنَّا إِلاَّ لَهُ مَقامٌ مَعْلُومٌ». «و از ما نیست جز که برای آن رُتبه ای معین است». یعنی: هر فرشته ای، مقامی دارد. از برخی آیات دیگر نیز، کم و بیش می توان دریافت که بعضی از فرشتگان نسبت به برخی دیگر، سِمَت فرمانروایی دارند: از جمله حضرت جبرائیل امین سلام الله علیه: تکویر / ۲۱: «مُطاعٍ ثَمَّ أَمِینٍ». «فرمان جبرئیل را در عالم ملکوت می پذیرند»؛ پس کسانی هستند که جبرئیل بر آنها فرمانرواست. نیز همین گونه است آیه ی مربوط به فرشته ی مرگ: سجده / ۱۱: «قُلْ یتَوَفَّاکمْ مَلَک الْمَوْتِ». «بگو می میراند شما را فرشته ی مرگ»، و در برخی آیات دیگر: انعام / ۶۱: «تَوَفَّتْهُ رُسُلُنا». «بمیرانند او را رسولان ما». در توجیه جمع آوردن (که ملک الموت و رسُلُنا) فرموده، گفته اند که: ملک الموت مأمور قبض ارواح است ولی اعوانی دارد که به وسیله ی ایشان، قبض روح می کند؛ و چه بسا برخی از ارواح را هم خود این فرشته ی عظیم الشأن الهی علیه صلوات الله، قبض می کند. پس معلوم می گردد که بین ملک الموت و رسل؛ تفاوت مرتبه وجود دارد.

کارهای فرشتگان

برخی آیات به تصریح، کارهایی را به فرشتگان نسبت داده و برخی دیگر تنها عنوان هایی را یادآوری فرموده است که ظاهراً یا احتمالاً بر ملائکه منطبق می شود:[۲]

۱.آیاتی که فرشتگان را حامل و رساننده ی وحی به پیامبران معرّفی می کند:

نحل / ۱۰۲: «قُلْ نَزَّلَهُ رُوحُ الْقُدُسِ». «بگو جبرئیل آنرا فرود آورد». ظاهراً روح القدس در تطبیق با آیه ای دیگر، حضرت جبرئیل ـ علیه السلام ـ است: بقره / ۹۷: «قُلْ مَنْ کانَ عَدُوًّا لِجِبْرِیلَ فَإِنَّهُ نَزَّلَهُ عَلی قَلْبِک». «هر که خواهد دشمن جبرئیل باشد؛ همانا او فرود آورد آن (قرآن) را بر دل تو». از پاره ای آیات دیگر چنین بر می آید که در همین کار نزول وحی، فرشتگان دیگر نیز شرکت دارند؛ حال یا همین وحی یا باید گفت وحی نیز مراتبی دارد که برخی به وسیله ی جبرئیل ـ علیه السلام ـ و برخی دیگر به وسیله ی سایر فرشتگان ابلاغ می گردد.

عبس / ۱۶: «بِأَیدِی سَفَرَهٍ کرامٍ بَرَرَهٍ». «به دست سفیرانی ارجمند و نیکوکار». از آیاتی است که صریحاً نمی فرماید اینان فرشته اند امّا از لحن آیه معلوم می گردد که چنین رسولانی جز فرشته نمی توانند باشند. آیاتی نیز داریم که لحن کلّی دارند:نحل / ۲: «ینَزِّلُ الْمَلائِکهَ بِالرُّوحِ مِنْ أَمْرِهِ عَلی مَنْ یشاءُ مِنْ عِبادِهِ». خدا فرشتگان را به همراه روح از امر خویش بر هر کس از بندگان که بخواهد؛ نازل می کند. لحن این آیه کلّی است امّا روشن است که کسانی که چنین بر آنها وحی می شود پیامبرانند و حاملان آن وحی ها نیز فرشتگانند.

۲.نزول «امر الهی» (ظاهراً بنابر سیاق آیه مقصود امر تکوینی است) به دست فرشتگان است. یعنی در تدبیر جهان که به امر الهی انجام می گیرد، فرشتگان عامل اجرایی اند و آن را پیاده می کنند.

این مطلب به ویژه با تطبیق دو آیه ی ذیل، روشن می گردد. سجده / ۵: «یدَبِّرُ الْأَمْرَ مِنَ السَّماءِ إِلَی الْأَرْضِ ثُمَّ یعْرُجُ إِلَیهِ فِی یوْمٍ». «تدبیر امر می کند از آسمان به سوی زمین؛ سپس (آن امر) یک روز به سوی او فرا می رود». در آیه ی دیگر این عروج، به فرشتگان نسبت داده شده است: معارج / ۴: «تَعْرُجُ الْمَلائِکهُ وَ الرُّوحُ إِلَیهِ فِی یوْمٍ کانَ مِقْدارُهُ خَمْسِینَ أَلْفَ سَنَهٍ». «فرشتگان و روح به سوی او فرا می روند در روزی که اندازه ی آن پنجاه هزار سال است». یعنی در روز قیامت، ملائکه به سوی خدا عروج می کنند.

از تطبیق این دو آیه، شاید با روشنی کامل و ظهور قوی بتوان دریافت که «نزول امر» به وسیله ی فرشتگان بوده است و سپس باز فرشتگان آن را بالا می برند. البتّه منظور «بالای محسوس» نیست همانطور که نزول نیز جسمانی نیست که چیزی از کرات دیگر «پایین» بیاید. این، همان نزول از خزائن معنوی خداست: حجر / ۲۱: «وَ إِنْ مِنْ شَیءٍ إِلاَّ عِنْدَنا خَزائِنُهُ». «هیچ چیز نیست مگر این که خزائن آن نزد ماست».

و هنگامی که در این عالم تحقّق می یابد، از آن تعبیر به نزول می شود؛ یعنی قبل از آن در مقام والایی جا داشته و بعد نزول معنوی کرده است. فرشتگان از عالمی که نزد خداست و خزائن اشیاء آنجاست؛ امر تدبیر جهان را نازل می کنند. بنابراین ملائکه دارای دو گونه رسالت اند: یکی رسالت تکوینی که با آن، امر تکوینی الهی و تدابیر او را در این عالم پیاده می کنند. و دیگری رسالت تشریعی که با آن، شرایعی را که خدا وحی می فرماید به انبیاء می رسانند.

پس رسالت در این آیات: حج / ۷۵: «اللَّهُ یصْطَفِی مِنَ الْمَلائِکهِ رُسُلاً». «خدا از میان فرشتگان رسولانی بر می گزینند» و یا:فاطر / ۱: «جاعِلِ الْمَلائِکهِ رُسُلاً». «قراردهنده فرشتگان (به صورت ) رسولان»؛ ممکن است، هر دوگونه رسالت باشد».

اینک می توان گفت که اگر از این آیات به دست آوردیم که تدبیر امر از عالم بالا و نزول آن به زمین، با فرشتگانست؛ پس منظور از مدبّرات در آیه ی: نازعات / ۵: «فَالْمُدَبِّراتِ أَمْراً». نیز چه بسا فرشتگان باشد. نیز: الذاریات / ۴: «فَالْمُقَسِّماتِ أَمْراً». زیرا که تقسیم نیز، لازمه ی تدبیر است یعنی آنچه را خداوند روزی بندگان قرار می دهد، اینان تقسیم می کنند و واسطه ی رساندن سهم هر کس یا تقسیمات دیگر هستند. اینها عناوینی است که صریحاً به فرشتگان نسبت داده نشده است امّا شاید بتوان از قرائن دریافت که مقصود، آنها هستند. البته در تفسیر این آیات، اختلافات زیادی وجود دارد امّا یک وجه این است که اینان فرشتگان هستند.

۳ و ۴: دسته ای از فرشتگان حاملان عرش خدا و همان ها یا دسته ای دیگر شفاعت کنندگان مؤمنان هستند.

مؤمن / ۷: «الَّذِینَ یحْمِلُونَ الْعَرْشَ وَ مَنْ حَوْلَهُ یسَبِّحُونَ بِحَمْدِ رَبِّهِمْ وَ یؤْمِنُونَ بِهِ وَ یسْتَغْفِرُونَ لِلَّذِینَ آمَنُوا…». «آنانکه عرش را بر می دارند و کسانی که در اطراف آن هستند؛ برای سپاس خدا، او را تسبیح می گویند و بدو ایمان دارند و برای افراد با ایمان طلب بخشایش می کنند».

در اینجا نیز صریحاً ذکر نشده است که حاملان عرش چه کسانی هستند ولی با قرائن آیات دیگر، می توان استظهار و یا استشعار کرد که اینان فرشتگانند که کارشان تسبیح خدا و استغفار برای مؤمنان است، یا ضمناً می توان دریافت که این فرشتگان، دست کم یک کارشان تسبیح و استغفار برای مؤمنان است که این خود یعنی شفاعت.

نجم / ۲۶: «وَ کمْ مِنْ مَلَک فِی السَّماواتِ لا تُغْنِی شَفاعَتُهُمْ شَیئاً إِلاَّ مِنْ بَعْدِ أَنْ یأْذَنَ اللَّهُ لِمَنْ یشاءُ وَ یرْضی». «چه بسیار فرشتگان که در آسمانها هستند (که) شفاعتشان برای هیچ کس سودمند نیست مگر از آن پس که خدا برای آنکه بخواهد اجازه دهد».

انبیاء / ۲۸: «وَ لا یشْفَعُونَ إِلاَّ لِمَنِ ارْتَضی». «و شفاعت نمی کنند جز برای کسانی که (خدا از آنان) راضی باشد». در روایت آمده است: «مَنِ ارْتَضی اللهُ دینَهُ؛ کسی که خدا دین او را قبول فرموده باشد».

۵.لعن بر کفّار نیز از کارهای فرشتگان است:

بقره / ۱۶۱: «أُولئِک عَلَیهِمْ لَعْنَهُ اللَّهِ وَ الْمَلائِکهِ وَ النَّاسِ أَجْمَعِینَ». «اینان کسانی هستند که بر آنان باد لعنت خدا و فرشتگان و همه ی مردم».

آل عمران / ۸۷: «أُولئِک جَزاؤُهُمْ أَنَّ عَلَیهِمْ لَعْنَهَ اللَّهِ وَ الْمَلائِکهِ». «اینان هستند که کیفر ایشان این است که بر آنان باد لعنت خدا و ملائکه».

۶.بشارت دادن به مؤمنان هم از کارهای فرشتگان است و بر طبق قرائن، بشارت به هنگام احتضار، داده می شود: فصّلت / ۳۰: «إِنَّ الَّذِینَ قالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقامُوا تَتَنَزَّلُ عَلَیهِمُ الْمَلائِکهُ أَلاَّ تَخافُوا وَ لا تَحْزَنُوا وَ أَبْشِرُوا بِالْجَنَّهِ الَّتِی کنْتُمْ تُوعَدُونَ». «آنانکه می گویند پروردگار ما «الله» است سپس (در این راه) ایستادگی و استواری می کنند؛ فرشتگان بر آنان فرود می آیند (و می گویند): مترسید و غمگین مباشید و بشارت باد شما را به بهشتی که به شما وعده داده شده بود». اگر دلیلی به دست آید، چه بسا بتوان گفت قبل از مرگ نیز فرشتگان بر کسانی نازل می شوند و به آنان بشارت می دهند؛ یعنی این آیه مُنافی این مطلب نیست. امّا قدر متیقّن این است که به هنگام مرگ، این بشارت داده می شود.

۷.نوشتن کردارهای بندگان خدا، از کارهای دیگر فرشتگان است: انفطار / ۱۱: «إِنَّ عَلَیکمْ لَحافِظِینَ کراماً کاتِبِینَ». «و همانا بر شما نگهبانند؛ ارجمندانی که نویسنده هستند».

یونس / ۲۱: «إِنَّ رُسُلَنا یکتُبُونَ ما تَمْکرُونَ». «همانا رسولان ما آنچه فریبکاری می کنید؛ می نویسند».

زخرف / ۸۰: «بَلی وَ رُسُلُنا لَدَیهِمْ یکتُبُونَ». «آری و رسولان ما در نزد آنان می نویسند».

ق / ۱۸: «ما یلْفِظُ مِنْ قَوْلٍ إِلاَّ لَدَیهِ رَقِیبٌ عَتِیدٌ». «هیچ کلمه ای از دهان برون نیفکند مگر آن که نزد آن نگهبانی آماده وجود دارد. هیچ گفتاری بر زبان نراند مگر آن که نگاهبانی آماده (همانجا) حاضر است».

۸.از جمله آیاتی که عنوان عامی را بیان می فرماید و تصریح نکرده است که ملائکه اند امّا (از قرائن) می توان دریافت که منظور فرشتگان هستند؛ این آیه است:

رعد / ۱۱: «لَهُ مُعَقِّباتٌ مِنْ بَینِ یدَیهِ وَ مِنْ خَلْفِهِ یحْفَظُونَهُ مِنْ أَمْرِ اللَّهِ». برای او نگهبان هایی در پیش روی و پشت وجود دارد که او را بر حسب امر خدای، حفظ می کنند. در تفسیر این آیه بحث هایی وجود دارد. بسا این احتمال قوی تر باشد که هر کس نگهبان هایی از فرشتگان دارد که به فرمان خداوند، او را حفظ می کنند تا هنگامی که قضاء حتمی الهی در رسد؛ امّا تصریح به ملائکه، نشده است.

۹.امداد مؤمنین از دیگر کارهای فرشتگان است: آل عمران / ۱۲۵-۱۲۴: «إِذْ تَقُولُ لِلْمُؤْم