خرید و دانلود نسخه کامل کتاب Musical Symbolism in the Operas of Debussy and Bartok: Trauma, Gender, and the Unfolding of the Unconscious

توضیحاتی در مورد کتاب

دو اپرای اوایل قرن بیستم – Pelleas et Melisande از دبوسی (1902) و قلعه دوک بلوریش بارتوک (1911) – سیستم سنتی مقیاس اصلی/مینور را به یک زبان موسیقی جدید تبدیل کردند. این زبان جدید تقریباً منحصراً بر تعامل بین شیوه‌های عامیانه و دگرگونی‌های متقارن انتزاعی آن‌ها استوار بود. الیوت آنتوکلتز نه تنها زبان موسیقایی جدید این اپراها را آشکار می‌کند، بلکه شیوه‌ای را که از طریق آن با جنبش ادبی نمادگرایانه رو به رشدی که در لیبرتی آنها منعکس شده است، به اشتراک می‌گذارد. در جنبش ادبی نمادگرا، نویسندگان به رئالیسم تئاتر قرن نوزدهم با انتقال معنا از طریق پیشنهاد و نه بیان مستقیم واکنش نشان دادند. مفهوم نمادگرایانه مشتمل بر علاقه جدیدی به انگیزه روانشناختی بود و آگاهی خود را در استعاره، ابهام و نماد نشان می داد. در این مطالعه پیشگامانه، آنتوکلتس زبان موسیقی جدید این دو اپرا را با این مفهوم نمادین پیوند می دهد و ارتباط مستقیمی را بین دبوسی و دبوسی آشکار می کند. اپراهای بارتوک او نشان می دهد که چگونه افراط هارمونیک متضاد به عنوان پایه ای برای قطبیت چشمگیر بین موجودات واقعی زندگی و نمادهای سرنوشت عمل می کند. او همچنین بررسی می کند که چگونه لیبرتی توسط شاعر فرانسوی-بلژیکی موریس مترلینک (Pelleas et Melisande) و شاگرد مجارستانی او Bela Balazs (قلعه دوک ریش آبی) مفهوم درونی انگیزه ناخودآگاه را به یک انگیزه بیرونی تبدیل می کند که در آن سرنوشت احساسات و اعمال انسان را کنترل می کند. Antokoletz با استفاده از رویکردی پیشگام در تحلیل نظری، روابط موسیقی-دراماتیک جدید را در زمینه‌های تاریخی، روان‌شناختی اجتماعی، فلسفی و زیبایی‌شناختی بزرگ‌ترشان بررسی می‌کند.